معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی:
زحمات زیادی کشیده شد تا تئاتر دوباره رونق بگیرد
محمود سالاری، معاون وزیر در امور هنری با بیان اینکه در دو سال گذشته واقعاً زحمات زیادی کشیده شد تا تئاتر دوباره رونق بگیرد، درباره مهم‌ترین فعالیت‌ها و اقدامات دولت در عرصه هنر گفت تمرکززدایی در برگزاری جشنواره‌ها یکی از اهداف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده که تاحد زیادی محقق شده است.
به گزارش ایران تئاتر به نقل از روابط عمومی معاونت هنری، روزنامه جام جم در ویژه‌نامه هفته دولت، با محمود سالاری، معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور هنری به گفت‌وگو پرداخته است.
در این مصاحبه سالاری به تبیین مهم‌ترین فعالیت‌ها و اقدامات دولت در عرصه هنر پرداخته است. او تلاش برای تحقق عدالت فرهنگی و آموزش هنری را جزو مهم‌ترین اقدامات معاونت هنری برشمرده است.
در ادامه متن این مصاحبه را می‌خوانید:
یکی از مهم‌ترین شعارهای دولت سیزدهم، عدالت فرهنگی بود. در دو سال اخیر چه اقداماتی برای تحقق این هدف صورت گرفته است؟
ما برای عملیاتی شدن این شعار چند کار اساسی را در دستور کار قرار دادیم. اول طرح آموزش هنر در مناطق محروم بود که با همکاری هنرمندان و اساتید برجسته همان مناطق شروع شد و در این دو سال به‌مرور گسترش پیدا کرد. درحال‌حاضر بیش از ۷۲ هزار نفر در این طرح شرکت کردند و توانستند دوره‌های مقدماتی یا متوسطه را سپری کنند. ما در برخی از این رشته دوره‌های عالی را نیز برگزار کردیم. این حرکت عدالت محور بی‌شک کار مهمی بود و خدا را شکر با استقبال روبه‌رو شد و همچنان تداوم دارد. در این رویکرد هم هنرمندان استان‌ها فعال شدند چون ما از آن‌ها برای تدریس استفاده کردیم. نکته قابل‌تأمل در برگزاری این دوره‌ها آن بود که برخی از هنرمندان اطلاع نداشتند یک استاد مطرح هنری در شهر خودشان هست و وقتی کلاس‌ها شروع می‌شد حضور ایشان برای‌شان بسیار ارزشمند بود. ضمن آن‌که برخی اساتید هم به ما مراجعه می‌کردند و می‌گفتند ما باور نمی‌کردیم در منطقه خودمان چنین استعدادهایی وجود داشته باشند و پس‌ازاین دوره‌ها، برخی استعدادهای ناب شناسایی شدند.
گام دوم ما احیای جشنواره‌های منطقه‌ای بود؛ مثلا ۹، ۸ سال جشنواره تئاتر منطقه‌ای تعطیل بود. خداراشکر خیلی از هنرمندان از برگزاری جشنواره تئاتر مناطق استقبال کردند چون باعث دیده‌شدن آن‌ها شد. حتی برخی از آن‌ها در جشنواره فجر حاضر شدند و جایزه گرفتند. تمرکززدایی در برگزاری جشنواره‌ها یکی دیگر از برنامه‌های ما بود؛ مثلا افتتاحیه جشنواره فجر را به یزد بردیم یا جشنواره تجسمی جوان در سنندج برگزار شد. جشنواره جوان موسیقی یا جشنواره موسیقی نواحی را که چند سال بود در یک شهر تمرکز پیداکرده بودند، حرکت دادیم و به استان‌های دیگر بردیم تا عدالت در کل کشور تا آنجا که می‌شود، گسترش دهیم. این به معنی موفقیت صددرصدی نیست ولی در مسیر عدالت فرهنگی مؤثر بود. با این اقدام هم استانداران و هم سایر مسئولان استان فعال می‌شوند و با دیدن این همه هنرمند خوش‌ذوق جوان در شهرشان یک اتفاق فرهنگی را رقم می‌زنند و حس خوبی به شهر یا استان می‌دهند.
بحث زیرساخت‌ها بی‌شک در ارتقای هنر به‌ویژه در مناطق محروم مهم است. در این زمینه چه خدماتی ارائه شده است؟
یک‌بخشی از زیرساخت‌ها سخت‌افزاری است. مثل ساخت سالن‌ها یا تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام که در این دو سال الحمدلله خیلی از آن‌ها به بهره‌برداری رسید. در خیلی شهرهای کشور پروژه‌های نیمه‌تمام داشتیم. اتفاق خیلی خوبی افتاد. هزینه‌های زیادی گذاشته شد و پروژه‌های زیادی افتتاح شد. در بخش نرم‌افزاری با شرکت‌های دانش‌بنیان وارد مذاکره شدیم که مدلی طراحی شود تا محصولات راحت‌تر به دست مخاطب برسد یا اطلاع‌رسانی بهتر در بحث تبلیغات انجام گیرد. الحمدلله در این حوزه، نرم‌افزار خیلی خوبی به همت دوستان‌مان در سازمان سینمایی مهیا شده است تا در بحث یارانه‌های فرهنگی توزیع مناسبی صورت گیرد؛ مثلا اگر قرار است به یک مخاطب یا لایه‌ای از مخاطبان امتیازات فرهنگی و هنری داده شود بتوان آن را هدفمند کرد و به دست مخاطب واقعی برسد. بخش خصوصی نیز فعالیت‌هایی در این زمینه داشته است. البته مطمئنا کافی نیست و نیاز به گسترش دارد.
این اقدامات بسیار ارزشمند است اما بی‌شک موضوع مهم‌تر اقتصاد هنرمندان است که نیاز به راهکار عملیاتی دارد. در این زمینه دولت سیزدهم چه اقداماتی داشت؟
در حوزه اقتصاد هنر، پارامترها و مؤلفه‌های مختلفی دخیل هستند؛ مثلا یک راهکار این است که مردم ما برای خرید آثار هنری اقدام کنند که هنوز این فرهنگ رشد پیدا نکرده است. باید همه بدانند که می‌شود یک اثر هنری را خرید و بعد از چند سال به یک کالای سرمایه‌ای تبدیل کرد و فروخت. دلیلش این است که هنر در کشور ما نوپا و ضعیف است. ما این کار را شروع کردیم هم به لحاظ مطالعات نظری و هم به لحاظ عملیات هنری و فرهنگی سعی کردیم این اتفاق را رقم بزنیم. ان‌شاءالله نتایجش آرام‌آرام تحقق می‌یابد. اختصاص یک درصد اعتبارات بانک‌ها و شرکت‌ها به حوزه فرهنگ و هنر یکی از اقدامات در این خصوص بود. به‌هرحال وقتی بانک و بیمه وارد اقتصاد فرهنگ و هنر می‌شود بر اقتصاد فرهنگ و هنر بسیار تاثیر خواهند گذاشت.
مهم‌ترین اقدام حوزه فرهنگ و هنر را در این دو سال چه می‌دانید؟
ما در این سال‌ها توانستیم سند راهبردی هنر را تدوین کنیم. سند موسیقی و سند تجسمی تدوین شدند و یک‌سری کارهای زیرساختی انجام‌شده و این‌ها نقاط قوت ماست. فراموش نکنیم در سال گذشته دشمن ایستاده بود فرهنگ و هنر را زمین بزند. در شرایطی جشنواره‌ها را برگزار کردیم که خیلی‌ها تلاش داشتند جشنوارهای هنری زمین بخورند و خیلی هم تلاش کردند. واقعاً زحمات زیادی کشیده شد تا تئاتر دوباره رونق بگیرد، موسیقی دوباره به صحنه بیاید، آثار تجسمی و دوسالانه‌ها فعال شود و با برنامه‌ریزی و تلاش همکاران، جشنواره‌ها، با استقبال و باکیفیت برگزار شدند. در صدور مجوز آمار و ارقام مشخص هستند و وجودشان قابل احصاست و نمی‌توان عدد ساخت. اعداد واقعی است. این‌ها با دوره‌های قبل قابل‌مقایسه است. قطعاً این فعالیتی که در معاونت هنری شده کافی نیست و می‌شود بهتر و بیشتر فعالیت کرد اما برای همین مقدار هم زحمات زیادی کشیده شد.
و مهم‌ترین نقطه‌ضعف یا کمبود؟
شاید اگر من بخواهم مهم‌ترین اشکال یا کوتاهی را در مجموعه خودم بگویم این است که هنوز آن‌چنان‌که شایسته و بایسته است نتوانستیم استعدادهای نو را شناسایی کنیم. همچنین نتوانستیم دغدغه‌های اصحاب هنر و فرهنگ چه به لحاظ معیشتی و اقتصادی و چه نگرانی‌هایی را که از محدودیت فضا برای اجرا دارند رفع کنیم. این دو نقص را من زیاد می‌بینم.
چشم‌اندازی که معاونت امور هنری برای دو سال آینده مدنظر دارد؟
کار بزرگی که در این دولت انجام شد روشن شدن تکلیف مؤسسات هنری بود که به زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اضافه شدند. این برای هنرجویان و هنرآموزان مسئله بود. بالاخره بلاتکلیفی وجود داشت. قطعاً افزایش تعداد هنرستان‌ها جزو برنامه‌های ماست. افزایش تولیدات فرهنگی چه فاخر و چه دارای مخاطب خاص را در دستور کار داریم. در کنار آن بیانیه گام دوم انقلاب رهبر انقلاب مهم است و باید تا جایی که می‌شود آن را عملیاتی کنیم. با همه این‌ها اعتقاد دارم اگر همه این اتفاقات بیفتد، ولی حال هنرمندان خوب نباشد ما توفیقی به دست نیاورده‌ایم. باید کاری کنیم هنرمند دغدغه معیشت، بیماری و دغدغه کار هنری نداشته باشد. اگر تولیدات را به حدی افزایش دهیم که هنرمند نگران آینده نباشد، می‌توانیم بگوییم کاری کرده‌ایم.
