در حال بارگذاری ...
...

در گفت‌وگو با آرش فلاحت‌پیشه مطرح شد

استفاده از خوانندگان و بازیگران چهره در تئاتر کار اشتباهی نیست

آرش فلاحت‌پیشه، بازیگر نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» می‌گوید استفاده از خوانندگان و بازیگران چهره در تئاتر کار اشتباهی نیست فقط باید در جای درست قرار بگیرند و پرداختن به آن‌ها بیشتر از سایر اجزای کار نباشد.

به گزارش ایران تئاتر، کنسرت‌نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» به نویسندگی و کارگردانی سیدضیاءالدین دری با بازی سام قریبیان، محمدرضا مالکی، محمد نادری، محمد معتضدی، آرش فلاحت‌پیشه، فریبا نادری، پانته‌آ مهدی‌نیا، محیا دهقانی، نگین خامسی، نورا هاشمی و فرانک جواهری هر شب ساعت 20:15 دقیقه در ایوان عطار کاخ سعدآباد روی صحنه می‌رود.

آرش فلاحت‌پیشه، درباره این اثر گفت: «کنسرت نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» شامل6 اپیزود مرتبط با 6 تصنیف قدیمی است که اجرای این تصنیف‌ها برعهده آقای حجت اشرف‌زاده است.»

او ادامه داد: «من در دو اپیزود نمایشی این اثر به ایفای نقش می‌پردازم که داستان یکی از آن‌ها مرتبط با عشق است و دیگری به موضوع انتقام می‌پردازد.»

اجرای این نمایش همراه با موسیقی در فضای باز باعث می‌شود تا نوع دیگری از تجربه صحنه برای بازیگر و مخاطب شکل بگیرد

این هنرمند در مورد دلایل حضورش در این اثر توضیح داد: «اجرای کنسرت همراه با نمایشی اپیزودیک و همچنین مواجهه متفاوت این اجرا در فضای باز با مخاطبان، از جمله مواردی بودند که احساس کردم این اتفاق می‌تواند تجربه متفاوتی برای من باشد.»

فلاحت‌پیشه ادامه داد: «شیوه اجرای این اثر با تئاتر صحنه‌ای متفاوت است. در اجرای فضای باز، تمرکزی که در سالن‌های تئاتر هست، وجود ندارد. تماشاگران مقید به ورود سر ساعت در محل اجرا نیستند و گاهی یک یا دو اپیزود را از دست می‌دهند. درواقع شکل اجرا و فضای آن باعث می‌شود تا نوع دیگری از تجربه صحنه برای بازیگر و مخاطب شکل بگیرد.»

                                                                                                         

او افزود: «در سالن‌های تئاتر با کمک تمامی عناصر صحنه، ذهن تماشاگر معطوف به اجرا می‌شود اما در اجرای فضای بازی که همراه با موسیقی زنده هم باشد، قطعا استفاده از تکنولوژی‌های صوتی و تصویری بسیار کمک‌کننده خواهد بود.»

این بازیگر با بیان اینکه مقید نبودن تماشاگران برای حضور از ابتدای نمایش لطمه‌ای به درک آن‌ها از روند داستان‌ها نخواهد زد، گفت: «ازآنجاکه نمایش به 6 داستان مجزا اشاره دارد، حضور نداشتن مخاطب در زمان اجرای هر اپیزود، مشکلی بابت مفهومی که قرار است به او منتقل شود، ایجاد نمی‌کند اما برای درک منحنی روایی کل نمایش بهتر است که مخاطبان از ابتدا در فضای کار حضور داشته باشند.» 

فلاحت‌پیشه در پاسخ به اینکه آیا حضور خوانندگان در اجراهای نمایشی لطمه‌ای به محتوا و ارائه کیفی اثر وارد نمی‌کند، توضیح داد: «تمام اجزای یک نمایش باید در راستای هدف کلی و نهایی باشند. اگر هر یک از اجزا سطح تأثیرگذاری‌شان از یکدیگر کمتر یا بیشتر باشد، کار شکل نگرفته و محصول درستی پیش روی مخاطبان قرار نمی‌‎گیرد و این تعریف برای تمامی اجراها صدق می‌کند.»

او افزود: «مجموعه اجزا از بازیگر، خواننده، نور، صدا، لباس، گریم و سایر امکاناتی که در نمایش استفاده می‌شود، باید در خدمت جهان اثر و ساخت اتمسفر اصلی آن به‌منظور تأثیرگذاری روی مخاطب باشد.»

زمانی که کار آغاز می‌شود تماشاگر باید با تجربه‌ای مواجه شود که بیرون از فضای نمایش برایش تکرارناپذیر است

بازیگر نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» ادامه داد: «اگر هر یک از این اجزا تلاش کنند خودشان را به رخ بکشانند، اثر آسیب می‌بیند. درنهایت زمانی که کار آغاز می‌شود تماشاگر باید با تجربه‌ای مواجه شود که بیرون از فضای نمایش برایش تکرارناپذیر است.»

او افزود: «بخش موسیقایی نباید باعث حذف یا کمتر دیده شدن بخش نمایشی شود و این دو وجه باید با یکدیگر هم‌سطح و در یک راستا پیش بروند. باخت ما زمانی اتفاق می‌افتد که از موسیقی یا بازیگران مطرح برای دیده شدن و خارج از هدف نهایی اثر که همان یکپارچگی است، بهره ببریم.»

                                                                                                        

کارگردان نمایش «پنهان‌خانه پنج‌در» توضیح داد: «درواقع استفاده از بازیگران چهره و خوانندگان در نمایش کار اشتباهی نیست، فقط باید در جای درست قرار بگیرند و پرداختن به آن‌ها بیشتر از سایر اجزای کار نباشد. در نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» نیز بنیان تفکر نویسنده و کارگردان در اجرای کنسرت‌نمایش توجه به تمامی عناصر بوده است؛ حال اینکه این هدف تا چه میزان محقق شده باشد، به نظر مخاطبان برمی‌گردد.»

فلاحت‌پیشه که مدت‌هاست کارگاه‌های آموزشی «تمرکز تا باور» را برگزار می‌کند، قرار است تا به‌زودی نمایش «معبد اقیانوس» را که بیش از یک سال از تمرین کارگاهی آن می‌گذرد، روی صحنه ببرد.

گفت‌وگو: نگار امیری
عکس از بهروز پادیاب