مادری که نوزادش را به آغوش می‌فشارد

حسین محمدیانی: از تبریز به سمت اهر که راه می‌افتی، چشم‌انداز پیش‌ روی، سحرانگیز است؛ کوه‌هایی بلند که سر به ابرها ساییده‌اند و دو سوی جاده تن به سبزی استواری داده‌اند که خیالت را نوازش می‌دهند. شهر اهر در هفته آخر شهریور 1402، میزبان شانزدهمین دوره جشنواره تئاتر کوتاه است که به هزار اشتیاق و عبور از سنگلاخ دشواری‌ها به همت جمعی از فعالان تئاتری این خطه برپا شده و با وجود ناملایمات بسیار همچنان راه خود را ادامه می‌دهد.

کنجکاوی بسیار دارم که علاقه مردم اهر را نسبت به نمایش‌ها ببینم. گذشته از جوانان علاقه‌مند و تحصیل‌کرده رشته تئاتر و البته هنرمندان حاضر در این رویداد، حضور مردم از زن و مرد، از هر تیپ و جایگاهی و البته کودکان و نوجوانان و جوانان مشتاق شهر در این دوره دیدنی است؛ و البته من پاسخم را به تمامی، هنگامی می‌گیرم که میان جمعیت انبوه تماشاگران یک نمایش خیابانی، چشمم می‌افتد به مادری جوان که نوزاد پوشیده در لباس گرم خود را به آغوش گرفته و هم‌زمان محو اجرای نمایش است. پارک دکتر قاسم خان اهری که محل اجرای نمایش‌های خیابانی است، در واقع عمارتی قدیمی و بااصالت و زیباست که روزگاری محل زندگانی این پزشک بنام اهری بوده و حالا به اشتیاق دور هم بودن و با هم تئاتر دیدن، دوباره نضج گرفته و حیات یافته و از جمعیت لبریز است.

شاید خود دکتر هم از قاب کهنه چوبی بالاخانه عمارتش چشم دوخته به صحنه اجرای بازیگران و دلت را گرم می‌کند این همنشینی گذشته و آینده. حالا هرچه بر ابرهای آسمان اهر افزوده می‌شود، دیگر نگران باریدن نیستی و می‌دانی شهر با همه دشواری همچنان و تا وقتی ریه‌های فرهنگش، نفس بکشند، زنده خواهد بود. به چهره‌های حاضران که نگاه می‌کنی، لذت و اشتیاق تماشا را حس می‌کنی در شهری که مردمانش استحقاق بیش از اینها را دارند برای با هم بودن و آرامش داشتن و بهره مند بودن.

مدیران بالادستی شهر که به سرکشی دبیرخانه رویداد آمدند و نیز مسئولان جشنواره اهر از بین‌المللی شدن این رویداد و حضور هنرمندان بزرگ سخن گفتند و چه خوب که این اتفاق در آینده رخ دهد اما به نظر می‌رسد اهر و زیرساخت‌های شهری‌اش برای میزبانی درخور از این رویداد نیاز به توجه ویژه‌ای داشته باشند.

صرف داشتن آرزویی شیرین و بزرگ، به خلق رویدادی بزرگ نمی‌انجامد و باید که با همت ویژه و درک ضرورت‌های و نیازهای ابتدایی، از وادی حرف و ذهن به سرزمین عمل و واقعیت گام گذاشت.

در حوزه فرهنگ باید که به زیست مردم توجه ویژه‌ای داشت و این مهم بیش از هر کسی توجه و ادراک مدیران شهری و فرهنگی شهر را می‌طلبد که کنار هنرمندان اهری قرار بگیرند و برای مردم و هنرمندان شرایطی مهیا کنند که بتوان بی‌دغدغه کار نمایش کرد و نمایش دید. در شرایطی که اهالی اهر به‌ویژه جوانان و نوجوانان شهر برای گذراندن اوقات فراغت خود امکان چندانی ندارند، برگزاری جشنواره تئاتر کوتاه، اتفاق بزرگی برای‌شان خواهد بود. یادمان نرود کار هنری و فرهنگی جامعه را به تعبیری واکسینه می‌کند و در عین حال چشم‌انداز بالاتری از صرفا زنده بودن را فراهم می‌کند. جامعه سالم از راه هنر و فرهنگ می‌تواند شهروند سالم و مسئول داشته باشد.

این دوره از جشنواره، امروز (31 شهریور) که اختتامیه برگزار می‌شود، با همه دست‌اندازها پایان می‌یابد اما این راه پایان‌پذیر نیست و مدیران شهر و مسئولان جشنواره تئاتر کوتاه ارسباران از همین حالا به فکر برگزاری هدفمند، موثر و بهینه برای سال بعد باشند. یادمان نرود کار فرهنگی تعلل نمی‌طلبد و هرگز تمام نمی‌شود.