در حال بارگذاری ...

متن کامل سخنان حسین مسافرآستانه در محضر مقام معظم رهبری

جمعی از هنرمندان عرصه‌های مختلف روز گذشته با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند. به گزارش سایت ایران تئاتر، در این دیدار هنرمندان تئاتری چون کوروش زارعی، مجید سرسنگی، سیدجواد هاشمی، مسعود دلخواه، محمد خزاعی، حسین پارسایی، محمدعلی خبری، مهرداد رایانی‌مخصوص و تنی دیگر از هنرمندان تئاتر شهرستان‌ها حضور داشتند. حسین مسافرآستانه به نمایندگی از خانواده تئاتر در این دیدار سخنانی را ایراد کرد که در پی می‌خوانید:

به نام خدا
در ابتدا تشکر و سپاس ویژه خود و اصحاب تئاتر را به خاطر‌ فرصت ویژه‌ای که برای تئاتر اختصاص فرمودید به محضر حضرتعالی تقدیم می‌کنم.
بی‌تردید دستاوردهای فرهنگی انقلاب اسلامی در همه حوزه‌های فرهنگی و هنری از جمله در تئاتر کشور تأثیرات به سزایی داشته است، که در مقایسه با گذشته خود کاملاً مشهود است. بررسی مجموعه آثار و فعالیت‌های نمایشی پس از انقلاب نشان می‌دهد که این آثار نمایشی ضمن برخورداری از مضامین سیاسی، اجتماعی و بهره‌مندی از آثار نمایشنامه نویسان به نام جهان، حجم وسیع و قابل توجهی را  در سه حوزة انقلاب، دفاع مقدس و مفاهیم دینی بویژه عاشورائی بخود اختصاص داده است.
هنرمندان زیادی هم در این حوزه‌ها با رویکردهای مختلف و نگاه‌های متفاوت آثار خود را تولید و اجرا کرده‌اند. امروز در یک بررسی نسبی از وضعیت کنونی هنر نمایش در کشور، موانعی در جهت اهداف و توسعه این هنر متعالی وجود دارد که بارها تذکر داده شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته که بصورت اجمالی به آنها اشاره می‌شود.
نخست اینکه سا‌ختار اداری تئاتر پاسخگوی ظرفیت کنونی و آینده تئاتر کشور نیست. ‌محدود شدن ساختار اداری تئاتر در حد یک اداره کل که طبعاً سهم ناچیزی از بودجه و امکانات اندک فرهنگی کشور به آن اختصاص داده می‌شود، نمی‌تواند پاسخگوی ظرفیت تئاتر کشور باشد. لذا در حال حاضر خانوادة تئاتر کشور از سطوح دانشجویی، تجربی، تا حرفه ای - از شهرستان‌های کوچک تا مرکز کشور، در انتظار یک تحول در ساختار اداری هستند تا امکان حمایت و برنامه ریزی بهتر‌ برای تولیدات مستمر نمایش در سراسر کشور به ودجود آید.
چند مثال:
-    در حال حاضر سالانه بیش از هزار دانشجوی تئاتر فارغ‌التحصیل می‌شوند که بودجه و امکانات لازم برای جذب و بکارگیری حتی 5 درصد آن‌ها با شرایط موجود امکان پذیر نیست.
-    تعداد تالارهای نمایشی در تهران و شهرستان‌ها علیرغم ساخت و سازهای اندک و دیر هنگام در مقایسه با آنچه که باید باشد بسیار ناچیز است.
-     بیش از 200 گروه نمایشی در تهران و بیش از 1000 گروه نمایشی از شهرستان‌ها با مشکل کمبود تالار نمایشی مواجه‌اند. در این شرایط بیشتر هنرمندان متقاضی و علاقه‌مند به تولید و اجرای آثار نمایشی، علاوه بر مشکل دریافت بودجه، می‌بایست زمان زیادی را در لیست انتظار تالارها بسر برند. در شهرستان‌ها به طور میانگین از هر 10 گروه، یک گروه نمایشی موفق به اجرا می‌شوند.
-   نکته مهم دیگری که به نظر می‌رسد، عدم تبیین استراتژی برای تئاتر کشور است. همین امر موجب تصمیم گیریهای سلیقه‌ای، مقطعی و تابع شرایط زمانی مدیران می‌شود و اهداف متغیر و گاه متناقض را ناخواسته در پی خواهد داشت. از طرفی بسیاری از سازمانها، نهادها و مؤسسات دولتی و خصوصی به فعالیت‌های نمایشی اهتمام دارند که علی‌الظاهر اهداف و موضوعات مشابهی دارند اما با سیاست‌ها و برنامه‌های متفاوتی فعالیت می‌کنند و عمدتاً بدلیل عدم استمرار، در اجراء تأثیر گذار نبوده و گاه سطح  کیفی قابل توجهی ندارند.
بنابراین پرهیز از فعالیت‌های پراکنده و موازی و تأکید بر یک ساختار اداری منسجم و هدفمند به عنوان سازمان هنرهای نمایشی ایران این فرصت را فراهم می‌کند تا بودجه و امکانات تئاتر کشور ضمن ارتقاء لازم با یک برنامه‌ریزی صحیح در جهت اهداف عالی نظام، طیف گسترده‌ای از هنرمندان تئاتر کشور را پوشش دهد.
مسئله دیگر اعمال سلایق گوناگون در حوزه‌های مدیریت فرهنگی است حضرتعالی بهتر از ما واقفید که تئاتر هنر زنده و پویایی است که همچون آینه‌ای در مقابل جامعة خود به بیان زشتی‌ها و زیبایی‌ها می‌پردازد تا جامعه را به خود بازنمایاند و به اصلاح وادارد.
مخاطبین هنر تئاتر مردم درد آشنای جامعه هستند که انتظار دارند، انعکاس واقعیت‌های اجتماعی را با تحلیل و ژرف نگری هنرمندان در صحنه‌های نمایش شاهد باشند.
بعضاً نگاه‌های مناسبتی و مقطعی و اعمال سلایق مختلف موجب می‌شود تا آثار خلاق، عمیق و تأثیر گذار که بیشتر در جهت تقویت اندیشه‌های دینی و ارزش‌های فرهنگی جامعه معطوف می‌شوند به آثار سطحی نازل و تاریخ مصرفی تبدیل شوند و به تدریج موجب بی اعتمادی مخاطبین هنر تئاتر خواهد شد. می‌دانیم که تماشاگران تئاتر خود بزرگترین منتقدان این هنر محسوب می‌شوند و اساساً برای پذیرش بی چون و چرای محتوای نمایش به تماشای آن نمی‌نشینند بلکه بیشتر به تماشای نمایش می‌روند تا آن را نقد کنند.
-    از جمله موانع دیگر فقر اطلاع رسانی در حوزه تئاتر ‌است. برکسی پوشیده نیست هنر تئاتر جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ عمومی هر کشور دارد که این جایگاه نیاز‌مند اطلاع رسانی مطلوب ‌است. اما در حال حاضر تئاتر کمترین سهم را از شیوه‌های تبلیغی رایج به ویژه رسانه ‌عمومی دارد. البته نقش شهرداری‌ها در این خصوص از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود.
-    بحث قابل توجه دیگر مسئله آموزش و پژوهش است. ضمن تأکید بر اهمیت امر پژوهش در فعالیت‌های نمایشی، بازنگری در بعضی از دروس دانشگاهی تأکید می‌‌شود. در حال حاضر دانشجویان ما با اشکال و اندیشه‌های نمایش ایرانی و اسلامی آشنایی چندانی پیدا نمی‌کنند و بعضاً طرح درس‌ها در واحدهای مختلف دانشگاهی، مبتنی بر آثاری است که با دیدگاه‌های اومانیستی رنسانس و اندیشه‌های لیبرالیستی منبعث از آن مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرند.
-    سخن آخر اینکه تئاتر ایران با استعداد عظیم خود، هنری را مد نظر داشته که در آن ارزش‌های فرهنگی، اصالت حرفه‌ای و امید جاری بوده و بر وادی ابتذال و انحطاط در نغلطیده است. این هنر فاخر که ماحصل تلاش و جوشش هنرمندان دلسوخته این عرصه است تلاش دارد هنر ستنی و اصیل ایرانی اسلامی را به دست آوردهای نوین و معاصر هنر تئاتر، پیوند دهد. لذا بر ما هنرمندان تئاتر فرض است که خصیصه‌های ممتاز و جوهره‌های همیشگی این هنر متعهد، همچون شفافیت، مردم‌گرایی، مقاومت و ایستادگی، بشارت، پرهیز، کمال جویی و زیبایی در خلق آثار درخشان و جذاب پدیدار نمائیم و با نوآوری و خلق اندیشه‌های نوین، دور از هر گونه یأس و سیاه نمایی، آثاری قابل توجه و تأثیر گذار را بر صحنه‌های نمایش‌ شاهد باشیم و انتظار داریم تا مدیران با شجاعت، تدبیر، بلند نظری، اعتماد، تحمل، سعه صدر و پرهیز از شعار زدگی و.... پشتیبان‌ و حامی واقعی این هنر والا باشند. والسلام  


مشروح گزارش دیدار مقام معظم رهبری با هنرمندان را می‌توانید در آدرس زیر ببینید.