تعلق خاطرم تئاتر است

شراره پورخراسانی:
محمد اسکندری، بازیگر نقش وکیل در نمایش”چشم‌اندازی از پل” به کارگردانی منیژه محامدی است که هر شب در تالار اصلی تئاترشهر به روی صحنه می‌رود. اسکندری سال‌هاست که جز گروه”پیوند” است و در نمایش‌های منیژه محامدی بازی دارد. پیرامون نقشش در نمایش اخیرش گپی کوتاه با او انجام دادیم:
نقش چه شرایطی باید داشته باشد تا با روح‌تان سازگار باشد؟
در طول این 25 سال با محامدی کار کرده‌ام و هر نقشی که صلاح دانستند با دل و جان پذیرفته‌ام. به همین علت شرایط خاصی را مد نظر ندارم. محامدی با روحیات من آشناست و با نقش‌های پیشنهادی او زندگی می‌کنم. هر سال با یک کار تئاتر بر صحنه می‌روم و همین یک کار برایم کافی است.
از نقشتان در نمایش چشم‌اندازی از پل بگویید؟
نقشی که ایفا می‌کنم وکیلی است که ناظر اتفاقات است. گاهی در دل نمایش بازیگر است و گاهی روایت می‌کند آنچه می‌بیند. زادگاهش ایتالیاست و تعلق خاطری به ساکنین این محله دارد.
در زمینه تصویر فعالیت چندانی ندارید. نبود علاقه باعث است یا عوامل دیگر؟
در طول سالیان بعد از انقلاب کارهای تصویری که انجام داده‌ام شاید از انگشتان دست تجاوز نکند. مشکل گاهی بر سر دستمزد و گاهی بر سر متن بوده است. آن زمان که دیده نشوی در دنیای فراموشی فرو می‌روی. تعلق خاطرم تئاتر است. سالی یک کار کاملاً روح و روانم را جلا می‌دهد. زمانی انسان ولع خاصی دارد تا کارهای پی در پی انجام دهد ولی من در حال حاضر چنین ولعی ندارم.
شیوه کارگردانی خانم محامدی چگونه است و بازیگر در این شیوه چه جایگاهی دارد؟
نمایشنامه‌ای که در دست می‌گیرد با توجه به ارتباط حسی و ذهنی‌اش انتخاب می‌کند. کار رئالیزم اجتماعی است ولی محامدی به سوی استرلیزه رفته است. از رئال مطلق دروی گزیده و این در نوع دکور و اشیاء به چشم می‌خورد. تعدادی از ما سالیان سال است که در کنار هم هستیم به همین علت مشکلی نداریم. کار به خوبی تحلیل شد و در جریان آن قرار گرفتیم. در کارهای محامدی، دست بازیگر بسیار باز است. اگر بازیگری ناآشنا وارد گروه شود در شروع ممکن است مشکلاتی برایش پیش آید چون ریتم کار تند است و باید نوسانات سریع اتفاق بیفتد.
جدا از بازی، در زمینه‌های دیگر فعالیتی دارید؟
گاهی جسارت می‌کنم و متن‌هایی را می‌نویسم مثل متن فالگوش که نمایشی آئینی، سنتی بود و سال پیش خانم محامدی آن را به صحنه برد. گاهی متون اقتباسی است و گاهی مستقل.
استقبال از نمایش ”چشم‌اندازی از پل” چگونه بود؟
استقبال تماشاچی از کار خوب و همین برای بازیگر کافی است و به همین عشق است که هر شب به صحنه می‌رویم.
از حستان نسبت به تئاتر بگویید؟
تئاتر برای من وسیله است که بیش از هر چیزی چون یک معلم مرا صیغل می‌دهد و بر وجودم بسیار تاثیر می‌گذارد و من بخشی از آدمیّتم را مدیون تئاتر هستم. هنری است متعالی زیرا که قدرت ارشاد دیگران را دارد و بر معلوماتشان می‌افزاید تا در کوچه‌های پر پیچ و خم زندگی تصمیمات درست‌تری بگیرند.
وضعیت تئاتر را چگونه می‌بینید؟
فاجعه بار است. سخت! سخت! سخت! بیش از اندازه مظلوم است. اعتبار لازم را ندارد. از مادیات لازم برخوردار نیست. افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کنند از کمبودها رنج می‌برند. فقط عشق است و علاقه که نگاهشان می‌دارد.