گفت‌وگو با آتیه جاوید، بازیگر و کارگردان تئاتر
زندگی‌ام را برای بازیگری گذاشته‌ام
آتیه جاوید، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون با بیان اینکه تئاتر چیزی جدا از من نیست، می‌گوید که زندگی‌اش را برای بازی گذاشته و اگر نمایشنامه او را برای آمدن روی صحنه ترغیب کند، با تمام وجود به تئاتر بازمی‌گردد.
به گزارش ایران تئاتر، آتیه جاوید، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت خود را با بازی در آثاری چون «لیرشاه»، «سووشون» و «یک نوکر و دو ارباب» در تئاتر آغاز کرد.
او در سال 1382 به‌عنوان مدیر صحنه نمایش «مصر برف نمی‌بارد» با علی رفیعی، کارگردان مطرح تئاتر همکاری داشت و در سال 1394 پس از سال‌ها حضور به‌عنوان بازیگر، نمایش «آوای آب» را در تالار محراب کارگردانی کرد.
نمایش‌های «نازگل»، «صلیب سفید»، «تردید»، «سرحدات لیر»، «کلنل» و... سریال‌های «گمشدگان»، «پادری»، «پایتخت 1» و «تا ثریا» ازجمله آثاری است که این بازیگر در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته اما حضورش در سریال «روزگار غریب» به نویسندگی و کارگردانی کیانوش عیاری باعث شد تا بیشتر مخاطبان او را برای بازی در این سریال به خاطر بیاورند.
آتیه جاوید آخرین بار با بازی در نمایش «بازی بزرگ» به نویسندگی و کارگردانی زهره بهروزی‌نیا در تابستان 1401 روی صحنه رفت.
این بازیگر درباره فعالیت‌های اخیرش در تئاتر گفت: «پیشنهاد بازی در چند اثر نمایشی را داشته‌ام اما در حال حاضر تصمیمی برای حضور روی صحنه تئاتر ندارم.»
او با اشاره به مهم‌ترین دلیل حضورش روی صحنه ادامه داد: «مهم‌ترین دلیل من برای حضور روی صحنه تئاتر یا حتی جلوی دوربین سینما و تلویزیون، فیلم‌نامه یا نمایشنامه خوب است.»
«روزگار غریب» بهترین کار زندگی‌ام در دنیای هنرهای نمایشی است
این هنرمند افزود: «برای من هنوز حضور در سریال «روزگار غریب» بهترین کار زندگی‌ام در دنیای هنرهای نمایشی به شمار می‌آید.»
جاوید با بیان اینکه همیشه سعی می‌کند اگر روی صحنه تئاتر است، کار دیگری قبول نکند، توضیح داد: «دغدغه من برای روی صحنه بودن، انتخاب یک نقش خوب است. اینکه نقش بتواند مرا به رهایی برساند تا روی صحنه اتفاق جدیدی رقم بزنم.»
او با اشاره به اینکه خود را فرزند تئاتر می‌داند، گفت: «اولویت من حضور روی صحنه تئاتر و پس‌ازآن، سینماست. البته اگر هم‌زمان پیشنهادی برای بازی در این دو مدیوم داشته باشم، بسته به متن و نقش کار را می‌پذیرم.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر در مورد همکاری‌اش با دیگر کارگردانان این عرصه توضیح داد: «زمانی که به‌عنوان بازیگر وارد گروه می‌شوم، چالش‌های خودم درباره بازی، گریم، لباس و سایر موارد را با کارگردان و دیگر همکارانم مطرح می‌کنم و تبادل افکار و نظرات بین ما شکل می‌گیرد؛ اما درنهایت به تصمیم و نظر کارگردان احترام می‌گذارم و سلیقه خودم را در این زمینه دخیل نمی‌کنم. درواقع به‌عنوان فردی که بازیگری و کارگردانی تئاتر را تجربه کرده است، زمانی که در یک اثر نمایشی به‌عنوان بازیگر حضور دارم، بازیگر خودمحوری نیستم؛ چراکه نتیجه با توجه به زاویه دید و نگاه کارگردان رقم می‌خورد.»
بازیگر فیلم سینمایی «عنکبوت» توضیح داد: «آن‌قدر بازیگری را دوست دارم که ترجیح می‌دهم با وجود تحمل شرایط سخت، نقش را به‌صورت طبیعی و قابل‌باور برای مخاطبان به نمایش بگذارم؛ چراکه اگر غیرازاین باشد، دیگر لحظات و تصاویری قشنگی در ذهن و نگاه مخاطب شکل نمی‌گیرد.»
تئاتر چیزی جدا از من نیست
او با بیان اینکه طبیعی بودن روی صحنه تئاتر خیلی راحت است، گفت: «تبادل بین بازیگر و کارگردان و همچنین بازیگر و تماشاگر روی صحنه تئاتر برای من اهمیت زیادی دارد. صحنه برای من مقدس است. همیشه سعی می‌کنم اولین نفری باشم که گریم می‌شود و در فضای نقش و صحنه قرار می‌گیرد تا در آرامش با سالن و فضا ارتباط برقرار کنم.»
بازیگر نمایش «نازگل» با تأکید بر علاقه‌اش به بازیگری و حضور روی صحنه ادامه داد: «قطعاً اگر ده‌ها بازیگر روی صحنه باشد، یکی از آن‌هایی که با تمام وجود و عشق بازی می‌کند، من هستم، چراکه واقعاً بازی را دوست دارم و زندگی‌ام را برایش گذاشته‌ام.»
او با بیان اینکه تمرین بیان و بدن برای رسیدن به نقش بسیار اهمیت دارد، گفت: «یک بازیگر تنها با آمادگی ناشی از تمرین در زمینه بیان و بدن است که می‌تواند بهترین باشد. تئاتر یک امر گروهی است و بازیگر در کنار دیگر دوستان و همکارانش بهترین خواهد بود؛ البته باید در نظر داشت؛ این مسیر فارغ از نگاه جمعی، کاملاً شخصی است. بازیگر باید توانایی داشته باشد تا در مواردی که مشکلاتی غیرقابل‌پیش‌بینی برای پارتنر و همکارش شکل می‌گیرد، انرژی بیشتری برای کار صرف کند و قطعاً لازمه این انرژی، تلاش برای بهترین بودن با تمرین است.»
بازیگر نمایش «بازی بزرگ» توضیح داد: «زندگی فرازونشیب‌های زیادی دارد اما به‌شخصه زمانی که به سالن تئاتر می‌آیم، هر آنچه را هست، پشت درِ سالن می‌گذارم. به‌جرئت می‌گویم که همیشه با عشق روی صحنه رفته‌ام و خوشبختانه در این بده‌بستان بین بازیگر با تماشاگران همواره پاسخ این عشق را دریافت کرده‌ام.»
آتیه جاوید در پایان سخنانش درباره تئاتر گفت: «تئاتر چیزی جدا از من نیست، من با لحظه‌لحظه روزها و خاطرات صحنه تئاتر زندگی می‌کنم. می‌دانم که شرایط سختی است اما اگر نمایشی باشد که مرا برای آمدن روی صحنه ترغیب کند، با تمام وجود به تئاتر بازمی‌گردم.»
گفت‌وگو: نگار امیری
