علی خوشرو: خود بودن، چالش اصلی این روزهای ماست

به گزارش ایران تئاتر، با آغاز  اجراهای نمایش‌های کافه‌ای در تئاتر شهر، شاهد حضور هنرمندانی هستیم که پای تماشاگران را در ساعت‌های مختلف به کافه تریاهای «سالن اصلی» و «سالن‌های چهارسو و سایه» باز کرده‌اند.

یکی از این اجراهای کافه‌ای، نمایش «من نوید نیستم!» به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری سیدعلی خوشرو است. این نمایش، درباره بازیگری تازه‌کار است که شیفته نوید محمدزاده شده و این عشق برایش ماجراهایی را در کافه ایجاد می‌کند. او حتی ساعت‌ها برای دیدن نوید محمدزاده در سالن تئاتر منتظر می‌ماند و در این مسیر، دچار سرگردانی، بی‌هویتی و چالش‌هایی می‌شود تا خودِ واقعی‌اش را پیدا کند.

سیدعلی خوشرو، کارگردان و بازیگر 20 ساله نمایش «من نوید نیستم!» درباره اثر اجرایی خود گفت: «داستان این نمایش، روایت زندگی خود من است که با کمک استادانم در متن «من نوید نیستم!» نوشته شد. 80 درصد این اجرا، واقعی‌ بود و دغدغه‌های روزمره و اتفاقاتی است که برایم رخ داده.»

او ادامه داد: «در روزهای آخر تمرین برای این نمایش، همه فکر و ذکرم آدم‌هایی بودند که مثل من شیفته و علاقه‌مند به یک بازیگر هستند و شاید در زندگی‌شان به این واسطه دچار مشکل شده‌اند.»

این هنرمند جوان افزود: «من با علاقه‌ای که به نوید محمدزاده داشتم، همه فیلم‌ها و فیلم‌تئاتر‌هایش را می‌دیدم و حفظ می‌کردم. این شد که علاقه‌مند به بازیگری و سینما و تئاتر شدم. این دوست‌داشتن نوید محمدزاده باعث شد که من حتی در زندگی عادی خودم شبیه به او لباس بپوشم و رفتار کنم.»

خوشرو در ادامه تاکید کرد: «اما الان، با اجرای این نمایش می‌خواهم بگویم که این شیفتگی زیاد آسیب‌زاست. الگو داشتن خوب است اما نه این‌طور که زندگی‌ات را دچار اختلال کنی و حتی لحن صحبت کردن روزمره‌ات را تغییر دهی و از خود واقعی‌ات فاصله بگیری، به‌طوری که دیگر خودت را هم پیدا نکنی.»

کارگردان و بازیگر «من نوید نیستم!»، درباره اجرای کافه‌ای این نمایش گفت: «من نمایش کافه‌ای دیده بودم ولی هیچ‌وقت تجربه اجرای نمایش در کافه را نداشتم و این شب‌ها لذت می‌برم که بین مخاطبان قدم می‌زنم و متنم را اجرام می‌کنم. اینجا تماشاگر بسیار به من بازیگر نزدیک است، می‌توانم زمان اجرا سر میزشان بنشینم و صحبت کنم. ولی چون تنها بازیگر کار هستم، باید حواسم به همه چیز باشد و در قسمت‌های مختلف کافه حضور داشته باشم. در اجرا ممکن است از حضور فروشنده کافه و تماشاگران هم استفاده کنم و این برایم خیلی هیجان‌انگیز است.»

او افزود: «به اجرای صحنه‌ای نمایش هم فکر کرد‌ه‌ام، چون با تغییراتی اندک در متن می‌توانم آن را به اجرای صحنه‌ای نیز نزدیک کنم.»

خوشرو در پایان گفت: «من مسیر پرچالش و سختی را گذرانده‌ام و این‌جا می‌خواهم از سیدمحمدجواد طاهری، مدیر تئاتر شهر و همه همکاران عزیز در این مجموعه تشکر کنم که به من جوان 20 ساله اعتماد کردند و اجازه اجرا دادند. البته فقط من نیستم و این روزها تئاتر شهر، شاهد حضور خیلی از جوانان است.»

گفت‌وگو: علی کیهانی