آرمان طیران مطرح کرد
«کمدی مرد کُمُدی»؛ گروتسک فرار انسان از تکنولوژی
آرمان طیران، نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «کمدی مرد کُمُدی» این نمایش را گروتسکی از پناه بردن انسان به کنج تنهایی خودش برای فرار از تکنولوژی و روزهای بد دانست.
به گزارش ایران‌تئاتر، نمایش «کمدی مرد کُمُدی» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی آرمان طیران از هفت دی تا هفت بهمن ساعت 19 در سالن 3 پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه خواهد رفت.
طیران درباره این نمایش گفت: «نمایش «کمدی مرد کُمُدی» برآیندی از وقایع اجتماعی پنج،شش سال اخیر است که از پیش از همه‌گیری ویروس کرونا تا همین اتفاقات سال گذشته را به نمایش می‌گذارد.»
او ادامه داد: «ساختار این درام اجتماعی بر تئاتر روزنامه‌ای آگوستو بوال استوار شده است.یعنی اخبار روز در دیالوگ‌های بازیگران نهفته و اضافه می‌شود و ما هر روز بخش‌هایی از سوگیری‌هایی که در جامعه وجود دارد، به‌صورت دیالوگ از زبان بازیگران‌مان می‌شنویم.»
این هنرمند افزود: «در تئاتر روزنامه، اطلاعات و اخبار به‌روز یکی از اطلاعاتی‌ترین مسائلی است که بین تماشاگر و ساحت اجرا به وجود می‌آید و تماشاگر ناخودآگاه خود را یک بخش و نیز شریکی در اجرا می‌بیند و بخش‌هایی از خودش را روی صحنه جست‌وجو می‌کند.»
طیران گفت: «این نمایش به روایت زندگی مردی اشاره دارد که به دلیل قرار گرفتن در معرض اخبار بد تعادل روحی خودش را از دست داده و به توصیه روان‌پزشک خود در تلاش است تا خود را از شنیدن اخبار بد و آنچه باعث شنیدن و دیدن اخبار بد می‌شود؛ دور کند.او نیز تصمیم گرفته تا در کمد منزلش به ادامه زندگی بپردازد. درواقع ما شاهد تبدیل شدن زندگی این مرد به گروتسک هستیم.»
او در پاسخ به این پرسش که «آیا مخاطب در طول نمایش یا پایان‌بندی آن به امید نیز وعده داده خواهد شد؟» توضیح داد: «با توجه به گروتسک بودن نمایشنامه در جاهایی از متن تماشاگر با احساس شادی و شعف نیز همراه خواهد بود. ساختار اجرایی ما در ظاهر یک فضای فانتزی شاد است اما برآیند اجرا و اینکه فردی از جامعه انسانی تصمیم می‌گیرد به کمد پناه ببرد به‌جای اینکه امید و شرایط خود را در جامعه دنبال کند، خودش یک تراژدی است.»
این هنرمند با بیان اینکه شخصیت مرد نمایش به دیوژن فیلسوفی شباهت دارد که در خمره زندگی می‌کرد، گفت: «اگر دیوژن در زمان حال ما زیست می‌کرد، شاید کمد را برای زندگی انتخاب می‌کرد. درهرحال ما این سال‌ها با اخبار ناگوار روبه‌رو بودیم و متأسفانه آنچه در کلیت اخبار زندگی انسان به‌ویژه انسان ایرانی دیده می‌شود، خبرهای بد است. این آدم هم ناگزیر اخلاقیات، خلقیات و مناسک زیستی شادی ندارد.»
طیران با اشاره به تأثیر اقتصادی در انتخاب بازیگر تأکید کرد: «ساختار تئاتر امروز برآیند اقتصادی را موردتوجه قرار داده است؛ به این معنا که شما باید از اجرای تئاتر به سود مالی دست پیدا کنید اما ازآنجاکه همچنان اندیشه در تئاتر بر سرمایه استوار است، خوشبختانه همه بازیگران این عرصه در کیفیت خوب خود قابل جست‌وجو هستند و شما بازیگران خوبی را در تمامی اجراها می‌بینید.»
او ادامه داد: «بازیگر خانم در این اثر نقطه مقابل بازیگر مرد خواهد بود. زنی سرشار از زندگی شادابی که با اخبار و تکنولوژی عجین است و درواقع تناقض بین حضور این زن و مرد در این خانه خودش طنز و گروتسک جامعه ما را نشان می‌دهد؛ یکی ذوب در اخبار و تکنولوژی و دیگری فراری از آن‌هاست.»
این نویسنده و کارگردان گفت: «این نمایشنامه برآیندی از تئوری «ایده تئاتر و درام امکان» است که سال‌هاست آن را مورد توجه و بررسی قرار داده‌ام. این تئوری در حیطه محتوا مثل «کمدی مرد کُمُدی» می‌تواند فرآیند اجتماعی را تا جایی که امکان دارد برای مخاطب روی صحنه بیاورد و از ره‌یافته‌های مختلفی چون تئاتر روزنامه‌ای، فاصله‌گذاری و... برای رسیدن به اجرا بهره ببرد.»
طیران در پایان سخنانش درباره شرایط این روزهای تئاتر گفت: «درست است که ما این روزها شاهد جنب‌وجوش و افزایش فروش برخی تئاترهای گیشه‌پسند هستیم که برای همه خوشایند است اما در عمق مطلب، فضا به این خوبی و نورانی نیست. بسیاری از گروه‌های تئاتری که نمی‌توانند تهیه‌کننده یا پشتوانه مالی داشته باشند در این مدت ناگزیر انزوا را انتخاب کرده‌اند. متأسفانه بخش زیادی از توقع اجرایی به سمت تئاترهای گیشه‌پسند می‌رود به این معنا که آنچه عرضه می‌شود، سود و شرایط مالی خوبی را به تولیدکنندگان برگرداند و این یکی از مهم‌ترین آفت‌های تئاتر امروز است. تئاترهای خوبی هست که مخاطب اندکی دارد و با احترام به‌تمامی هنرمندان، تئاترهای متوسطی هم هستند که با وجود عمق اندک مخاطب بسیار زیادی به سمت خود جذب می‌کنند.»
گفت‌وگو: علی کیهانی
