زن‌های گریان تئاتر این بار خندیدند

از او خواستیم تا برایمان یادداشتی درباره نمایش”دن‌کیشوت” بنویسد اما او به خاطر مشغله‌های زیادش خواست تا این بار را از روی دوش او برداریم چرا که آن وقت وعده‌یمان به روز قیامت می‌افتد و خواست تا نظراتش را برایمان شفاهی بگوید. نظرات یک ناشر موفق را درباره دن کیشوت بخوانید:
به نظر بنده برداشتی بسیار هوشمندانه از یک اثر مهم کلاسیک جهان صورت گرفته است که شاید زیر بنای رمان جهان است. اجرا بسیار جذاب و تماشای آن برایم لذت بخش بود. تا آن جا که سلیقه‌ من در تئاتر راهنمایی‌ام می‌کند بازی‌ها بسیار خوب بود به خصوص بازی زن‌ها که در نقش مردان ظاهر می‌شدند تا آن جا که حافظه تاریخی ما یاری می‌کند زن‌ها به صحنه می‌آیند تا گریه کنند، نه بخندند و علتش پرواضح است که به خاطر باریست که جامعه بر دوششان گذاشته، اما زن‌ها در این نمایش از بندها رها شدند و از پس بازی کمیک بسیار خوب برآمدند. حتی در جاهایی که تماشاگران زیاد می‌خندند مربوط می‌شود به جاهایی که زن‌ها بازیگران صحنه هستند. همچنین تا آن جا که من تئاتر را می‌شناسم بازی یکنواخت در کل کار بسیار مشکل است که باز هم تمامی بازیگران به خوبی از عهده آن برآمده‌اند.
به نظر بنده شاید تنها عیب نمایش برمی‌گردد به عدم توانایی در انتقال کل اثر به تماشاگر، ما که رمان دن کیشوت را خوانده بودیم فقط شاهد صحنه‌های جذابی از این اثر بودیم. اما پیام مهم این دن کیشوت پهلوان، که اتفاقات زیادی را پشت سر می‌گذارد و بالاخره با مواجه شدن با عشقش به تحول عظیمی در زندگی می‌رسد در کل اجرا مفقود بود. شاید طولانی بودن رمان و محدود بودن زمان نمایش و تاکید بر اصل طنز بودن نمایش اجازه پرداخت بیشتر را به کارگردان نمی‌داد.
همچنین در جاهایی از اجرا کلمات عربی برای ایجاد فضاهای طنز استفاده شده بود که مسلماً از خلاقیت کارگردان نشأت گرفته است اما شاید این دست‌بردها در یک اثر کلاسیک جهان باید بسیار هوشمندانه‌تر صورت بگیرد تا مبادا برای کسی این تصور پیش بیاید که این اصلاحات در متن اصلی هم وجود داشته است.
در نهایت من از گروه به خاطر این که فرصت تماشای یک دن کیشوت دیگر را به من دادند، متشکرم. بخصوص که اعضای گروه این نمایش جوان‌های هستند که به نظرم درام را به خوبی درک می‌کنند و کارگردان هم معلوم بود که بدون ادعا کارش را هوشمندانه انجام داده است.