خشونت‌های اجتماعی، امتیازات اجرایی خوب و تنهایی انسان

به گزارش ایران تئاتر، نهمین جلسه نقد و بررسی آثار مسابقه و مرور صحنه‌ای چهل‌ودومین جشنواره تئاتر فجر، روز سه‌شنبه دهم بهمن، در تالار مشاهیر تئاتر شهر با حضور عوامل تولید نمایش‌ها و همچنین رضا آشفته و سیدعلی تدین‌صدوقی به عنوان منتقد و سایر علاقه‌مندان برگزار شد و سه نمایش «کُهته»، «فخرالزمان» و «چند روایت نامرتب» مورد تحلیل قرار گرفتند.

«کُهته» به خشونت‌های اجتماعی می‌پردازد

در اولین بخش از این جلسه، نمایش «کُهته» از استان بوشهر، به نویسندگی عقیل جماعتی و کارگردانی حسین اسدی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

رضا آشفته، منتقد این نمایش، با اشاره به اینکه احساس می‌شود که این نمایش، برداشت تازه‌ای از رومئو و ژولیت یا لیلی و مجنون است، ادامه داد: «از زیبایی‌های این اجرا می‌توان به وجود خشونت‌های آشکار و پنهان در محتوای آن اشاره کرد. باید به این نکته اشاره کنم که در فرهنگ و سنن کهن سرزمین ما، بیشتر پسرکشی و یا مردکشی روایت شده است و به دخترکشی و یا زن‌کشی اشاره چندانی نشده است. ولی متأسفانه در زمان اکنون ما، این پدیده ناخوشایند آن‌چنان رواج یافته است که حتی به آثار نمایشی نیز راه یافته است. می‌توان گفت خشونت آشکار دخترکشی، از مهم‌ترین ویژگی‌های قابل بررسی و ارزیابی این نمایش است.»

«حسین اسدی»، کارگردان نمایش نیز در این‌باره گفت: «من تلاش کردم تا طبق متن نمایشنامه پیش بروم و هیچ تغییری در ساختار متن ایجاد نکنم.»

آشفته در ادامه با اشاره به این نکته که پرداخت بخش‌های احساسی و عاطفی در اجرا بسیار خوب انجام شده است، افزود: «در طراحی صحنه نمایش، اگر المان‌های دیگری می‌توانستند جایگزین المان‌های فعلی شوند، نتیجه بهتری حاصل می‌شد. از نظر من، نورپردازی هم کمک چندانی به اجرای متن نکرده است.»

«فخرالزمان» و امتیازات خوب اجرایی

در بخش دوم جلسه، نمایش «فخرالزمان» از استان خراسان جنوبی که اقتباسی از داستان «اتاق ورونیکا» است، به نویسندگی ابراهیم عادل‌نیا و کارگردانی مهدی مسروری، مورد بررسی منتقدان قرار گرفت.

سیدعلی تدین‌صدوقی، منتقد این نمایش، گفت: «از نظر من، می‌توان برای این نمایش، پایان‌بندی بهتری طراحی و اجرا کرد. همچنین اجرا دارای ریتمی کند است و همین ریتم کند، به طولانی شدن زمان اجرا منتهی می‌شود. موسیقی خوب و مناسب و بازیگری خوب نمایشگران، از دیگر امتیازات مثبت این نمایش است.»

«چند روایت نامرتب» و روایت تنهایی انسان 

در سومین بخش جلسه، نمایش «چند روایت نامرتب» از استان تهران، به نویسندگی «کامران شهلایی» و کارگردانی مشترک این هنرمند و محمد لارتی مورد بررسی قرار گرفت.

شهلایی، نویسنده و کارگردان نمایش «چند روایت نامرتب»، این اثر را دارای محتوایی در سه اپیزود دانست که به موضوع تنهایی انسان می‌پردازد.

‌رضا آشفته، منتقد این نمایش، با اشاره به اینکه موضوع نمایش، موضوع بسیار خوب و زیبایی است، چراکه در دنیای امروز همه آدم‌ها در سراسر جهان و ازجمله در کشور ما جریان دارد، گفت: «باید دانست که چالش‌های فرهنگی نیز در بروز این مشکل دخالت دارند و می‌توان این چالش‌ها را نیز به عوامل بروز این مشکل، به نمایشنامه افزود تا منظور متن روشن‌تر شود.»

شهلایی نیز توضیح داد: «همه انسان‌ها دارای شخصیت روانی چندبعدی هستند که در مواجهه با یکدیگر و بسته به شرایط موجود، می‌توانند برخوردها و واکنش‌های متفاوتی از خود بروز دهند.»