گفت‌وگو با کارگردان و بازیگر «رکوئیم برای یک راهبه»
محسن علیمحمدی: اجرای ژنرال برای‌مان آرزو شده است
محسن علیمحمدی که نمایش «رکوئیم برای یک راهبه» را این روزها در تماشاخانه اهورا روی صحنه دارد، می‌گوید آرزو به‌دل مانده است تا پیش از آغاز اجرای عمومی کارش، با آسودگی خیال در سالن، تماشاگر اجرای ژنرال آن اثر باشد.
به گزارش ایران‌تئاتر، نمایش «رکوئیم برای یک راهبه» نوشته آلبر کامو، با ترجمه کیاسا ناظران و کارگردانی محسن علیمحمدی، از 12 بهمن تا 4 اسفند، ساعت 20:45 در تماشاخانه اهورا اجرا می‌شود.
علیمحمدی درباره انتخاب این نمایشنامه برای اجرا گفت: «روایت دراماتیک نمایشنامه و درون‌مایه آن رسیدن به رستگارى از طریق رنج کشیدن است، رنجى که بسیاری از ما در این روزگار می‌کشیم تا رستگار شویم، این محتوای انسانی دلیلی بود که من را برای اجرای این اثر ترغیب کرد.»
او با اشاره به تغییراتی که در جهت کوتاه شدن اجرا در متن صورت گرفته است، افزود: «تغییرات انجام شده در متن، تنها به دلیل داشتن نگاهى متفاوت به اثر آلبر کامو و تلاش براى کم کردن حجم نمایشنامه بوده است. در این مسیر سعی کردیم لطمه‌ای به روایت نمایشنامه وارد نشود و بتوان در مدت زمانی معقول، نمایش را براى تماشاگر ایرانی روی صحنه ببریم.»
این هنرمند در پاسخ به چرایی استفاده از ترکیب رنگ‌ها سفید و سیاه در طراحی صحنه، توضیح داد: «رنگ سفید و سیاه، دو رنگ متضاد هم هستند. تضادهایى که بین شخصیت‌ها و ویژگی رفتارى آن‌ها وجود دارد. رنگ‌هایى که می‌شود براى رسیدن به عدالت در دو کفه ترازوى عدالت قرارشان داد، رنگ سفید، رنگى ضعیف، بی‌احساس و غیر محرک که همه چیز در آن محو می‌شود و رنگ سیاه که نشانگر عدم و نیستى و بدون آینده و امید است. حال ترکیب این دو رنگ با قرمزى که مظهر شدت و زیاده‌روی است، نشان از عشق، خشونت، خون و آتش تا شرارت و جاه‌طلبی است که در نهاد تمام آدم‌ها وجود دارد.»
او با اشاره به صحنه‌پردازی مینیمال اثر افزود: «شاید مینیمال مناسب‌ترین توصیف براى بعضی آثار باشد که در سبک خاصی نمی‌گنجند. به همین دلیل هم ما در طراحى از اشکال هندسى ساده استفاده کردیم تا بتوانیم با تکیه بر متن، محتوا و پیام نمایشنامه یا به تعبیری جان کلام «رکوئیم براى یک راهبه» را به تماشاگر منتقل کنیم.»
علیمحمدی که به عنوان بازیگر هم در نمایش حضور دارد، درباره نقش خود گفت: «شخصیت گوین استیونز، وکالت خدمتکار سیاه‌پوستی را برعهده دارد که فرزند برادرزاده‌اش را به قتل رسانده است. او در طول نمایش سعى در رسیدن به حقیقت دارد و با تلاش‌هاى او تماشاگر به حقیقت پى می‌برد.»
او درباره چالش‌هایی که به عنوان بازیگر و کارگردان نمایش با آن‌ها روبه‌رو بوده است، توضیح داد: «چالش بازیگری براى من رسیدن به نقش و درک لایه‌هاى شخصیت‌هاى دیگر بود تا بتوانم ارتباط درستی با آن‌ها برقرار کنم؛ کاراکترهاى دو قطبى که هر کدام جزییات زیادى دارند و من به عنوان یک وکیل برای رسیدن به حقیقت باید با آن‌ها بیش از پیش آشنا شوم.»
کارگردان نمایش «رکوئیم برای یک راهبه» ادامه داد: «در زمینه کارگردانی با چالش‌های زیادی از گرفتن مجوز متن گرفته تا گرفتن سالن در زمان و مکان مناسب روبه‌رو بودم. برای من آرزو شده است تا بتوانم قبل از اجرا و با آسودگی خیال در سالن با گروهم تنها برای یک بار نمایش را با دکور و نور کامل تمرین کنم و یک اجرای ژنرال داشته باشم.»
علیمحمدی در پایان سخنانش گفت: «کارگردانى نمایش در شرایط فعلى اگر عشق نباشد، چیزى جز جنون نیست. تنها امیدوارم کنار کف و سوت‌هاى مجازى، کمى هم به تئاتر و شرایط آن فکر کنیم.»
