محمدرضا عطاییفر، کارگردان نمایش «توقف اتانازی» خبر داد
انصراف از مرگ و خودکشى با دیدن یک نمایش!
محمدرضا عطاییفر، نویسنده و کارگردان نمایش کمدی-درام «توقف اتانازی» میگوید در طول اجرا با کسانى آشنا شدیم که متأسفانه به مرگ و خودکشى فکر کرده بودند و نکته جالب این بود که با دیدن این نمایش از انجام این کار منصرف شدند. احساس میکنیم تا حدی وظیفه خودمان را انجام دادهایم.
به گزارش ایران تئاتر، نمایشهایی که به مسائل خاص و ذهنی انسانی میپردازند، اگر درست و حرفهای اجرا بشوند میتوانند تأثیر عمیق خود را بر مخاطب بگذارند. نمایش «توقف اُتانازی» با وجود سوژه مهم و قابلتوجهی که دارد، این اثربخشی بر مخاطب را داشته و با توجه به موضوع مرگ، ما شاهد امید هستیم.
نمایش کمدی-درام «توقف اتانازی» به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا عطاییفر از ۲۳ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۲۰ در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته است.
«توقف اتانازی» درباره ۵ نفر از کشورهای مختلف است که حالا برای اتانازی یا مرگ آرام در یک کلینیک اروپایی کنار هم قرار گرفتهاند.
محمدرضا عطاییفر، کارگردان نمایش «توقف اتانازی» درباره این نمایش گفت: «در این نمایش ما درباره مرگ خودخواسته و یا همان اتانازی قضاوتی نمیکنیم که خوب است یا بد، دنبال ارائه راهحل هم نیستیم. ما فقط طرح مسئله میکنیم و قضاوت را به تماشاگر میسپاریم.»
او ادامه داد: «احساس کردم در تئاتر ایران گاهی موضوعات پیشپاافتادهای تبدیل به اجرای صحنهای شده است. دوست داشتیم مرزهای تئاتر ایران را رد کنیم و نگاه جهانشمولتری داشته باشیم؛ بنابراین حس کردم باید سراغ سوژهای بروم که کمتر به آن پرداختهشده باشد تا کمی از روزمره خودمان فاصله بگیریم.»
عطاییفر گفت: «درواقع طرح مسئله کردهایم و نتیجهگیری را به تماشاگر سپردهایم. اسم نمایش «توقف اتانازی» است. در کلینیکی که نمایش در آن میگذرد و بین این آدمها مواردی اتفاق میافتد که متوجه میشوید درآمد کلینیک از مرگ این افراد است. شخصیتهای داستان ما از ملیتهای گوناگون هستند؛ از یک قاچاقچی مکزیکی تا یکی از اعضای داعش یا پسری دورگه که اختلال جنسیتی دارد. کوشیدهایم نمونهای از یک جهان کوچک را ایجاد کنیم.»
این کارگردان و نویسنده تئاتر در ادامه صحبتهای خود گفت: «در ایران اتانازی نداریم، اما آمار خودکشی بالایی داریم. تلاش کردیم تا مسئله توقف اتانازی پیامی به مسئولین باشد که اتانازی و مرگ خودخواسته در کشورهایی اتفاق میافتد که اتفاقا مذهبی هم نیستند؛ اما تعداد بیشتری از این موارد اتانازی به شکل خودکشی در کشور ما اتفاق میافتد که خودکشی در آن تابو است.»
عطاییفر گفت: «من بهعنوان نویسنده و کارگردان همه تلاشم را کردم تا با زبان هنر و البته هنرنمایی بازیگران عزیزم این نمایش را روی صحنه بیاوریم تا درنهایت مفهوم امید و زندگانی را به مخاطبانمان یادآوری کنیم تا فراموش نکنند مهمترین دلیل زندگی، امید است.»
این بازیگر سینما و تئاتر گفت: «در این نمایش ما با تماشاگر قرارداد میبندیم که قبول کنند بازیگران ما غیر ایرانیاند. نقدهایی به من شد که چرا شخصیتها با زبان اصلیشان حرف نمیزنند تا اجرا باورپذیرتر باشد اما خب این امکان در ایران وجود ندارد و از کارهای نشدنی است.»
او همچنین تأکید کرد: «البته ما شخصیتی خاورمیانهای در نمایش داریم که از بوکوحرام و القاعدهای است. طبیعتا او با لهجه حرف میزند. بقیه هم درست است که فارسی حرف میزنند، اما سعی کردیم از کلمات و اسامی استفاده کنند که جهانشمولتر و برای مخاطب باورپذیرتر باشد.»
این هنرمند در پایان از تاثیرگذاری این اثر نمایشی روی مخاطبان خبر داد و گفت: «در طول اجرا با کسانى آشنا شدیم که متأسفانه به مرگ و خودکشى فکر کرده بودند و نکته جالب این بود که با دیدن این نمایش از انجام این کار منصرف شدند و این موضوع واقعاً من و گروه را تحت تأثیر قرار داد و احساس میکنیم تا حدی، وظیفه خودمان را درست انجام دادهایم.»
گفتوگو: علی کیهانی
