حسین پارسایی پاسخ داد؛
چرا بلیت‌های نبرد رستم و سهراب گران است؟
حسین پارسایی 2
چرا بلیت‌های نبرد رستم و سهراب گران است 2
حسین پارسایی، کارگردان نمایش میدانی «نبرد رستم و سهراب» از چالش‌های تولید تا قیمت‌گذاری بلیت این نمایش گفت.
به گزارش ایران تئاتر، نمایش میدانی «نبرد رستم و سهراب» به کارگردانی حسین پارسایی با حضور گروهی از بازیگران از دهم مرداد در ورزشگاه تنیس باشگاه انقلاب روی صحنه است.
اثری برگرفته از برجسته‌ترین داستان‌های «شاهنامه» حکیم ابوالقاسم فردوسی که این روزها ابعاد این پروژه و بهای بلیت آن به سوژه رسانه‌ها تبدیل‌شده است.
این موضوع بهانه‌ای شد تا به گفت‌وگو با حسین پارسایی بپردازیم.
باوجودی که شما در این نمایش مخاطب خود را تمامی اقشار جامعه می‌دانید؛ چرا قیمت بلیت این اثر این‌قدر بالاست؟
اگر بخواهیم متناسب با شرایط اقتصادی اقشار جامعه بدون یارانه‌های نمایشی، نمایش تولید کنیم باید ابعاد و هزینه هر پروژه را متناسب با توان مالی مخاطبان برای خرید بلیت در نظر داشته باشیم و شما هرگز مجالی برای خلق آثار بزرگ پیدا نمی‌کنید.
باید بپذیریم هزینه تولید تئاتر همچون دیگر هزینه‌های روزافزون امروز امری اجتناب‌ناپذیر است و متأسفانه دستگاه‌های فرهنگی اولویتی برای حمایت مالی چنین آثاری قائل نیستند. امیدوارم شرایطی در جامعه فراهم شود که موضوعات فرهنگی به‌عنوان غذای روح حداقل هم‌طراز با موضوعات معیشتی مردم باشد.
با این توضیح بهای بلیت «نبرد رستم و سهراب» ناخودآگاه محدودیت سلیقه و طبقه اقتصادی و اجتماعی ایجاد می‌کند؟
قیمت معمول بلیت برای نمایش‌های متعارف با چند پرسوناژ است، نمایش‌های بزرگ و تجربه‌های منحصربه‌فرد در بخش خصوصی نیازمند حمایت‌های مالی مراجع فرهنگی است تا سرمایه‌گذاران متضرر نشوند.
اگر قرار باشد صرفاً قیمت بلیت را بدون در نظر گرفتن پارامترهای حرفه‌ای، هزینه‌ها و درجه کیفی اثر، نقطه‌ضعف تولید آثار بدانیم و ندیده و نشنیده با تیترهای نسنجیده صاحبان آثار را زیر سؤال بریم نتیجه این می‌شود که ما تا ابد محکوم به ساخت نمایش‌هایی هستیم که قیمت بلیت آن در حد بضاعت افشار مختلف است. مگر اینکه دستگاه‌های فرهنگی به مخاطب برای تهیه بلیت یارانه نمایشی بپردازند.
«نبرد رستم و سهراب» حمایت‌های دولتی را داراست؟
اگر حمایت به معنای بلاعوض است خیر اما واگذاری استادیوم تنیس، تجهیزات فنی و ملزومات اجرا، تبلیغات محیطی و بدیهیات آماده‌سازی یک اجرای میدانی بزرگ بدون حمایت مادی و معنوی دستگاه‌های فرهنگی ممکن نیست و تنها بخش خصوصی قادر نیست هزینه‌های تولید پروژه‌های عظیم را تأمین کند و یا از محل فروش بلیت جبران کند.
پس چرا قیمت بلیت همچنان متناسب با سطح پرداخت اقشار جامعه پایین نیامده است؟
به این دلیل که «نبرد رستم و سهراب» نمایشی بزرگ و پرهزینه است، افزایش سرسام‌آور هزینه‌های تولید نسبت به سال گذشته برای یک استادیوم قدیمی با ظرفیت ۵۰۰۰ نفر، آماده‌سازی یک گروه نمایشی بزرگ با صحنه‌آرایی عظیم، ماشینری و همچنین تمهیداتی که برای رفاه حال تماشاگران در نظر گرفته‌شده است، فراتر از میزان حمایت‌های مادی و معنوی و همچنین مشارکت نهادهای فرهنگی است و تأثیری در کاهش بهای بلیت ندارد. تعیین قیمت‌ها بدون نگاه تجاری و سودآوری است و همچنان بازگشت اصل سرمایه تولید اثر از چالش‌های جدی این پروژه است.
حمایت از تئاتر در هر سطحی یک مسئولیت اجتماعی تلقی می‌شود و تنها سرمایه‌گذار و یا تهیه‌کننده مسئول نیست. حتی مخاطب نیز در حمایت این آثار مشارکت دارد.
با تمام این توضیحات راهکارتان برای حضور اقشار گسترده‌تر جامعه چه بوده است؟
تهیه‌کننده کار آقای شبیری برای دانشجویان، فرهنگیان و اقشار کم برخوردار کف قیمت پیش‌بینی کرده‌اند و در صورت تقاضا تعداد بیشتری اختصاص پیدا خواهد کرد.
اما عرضه و تقاضا یک موازنه اقتصادی است و اگر مخاطبان برای دسترسی در این بخش زیاد باشند، حتما تعداد قابل‌توجهی از صندلی‌ها با این قیمت در اختیار متقاضیان قرار خواهد گرفت.
جالب است بدانید باوجود افزایش تعداد صندلی‌ها با کف قیمت اکثریت قاطع تماشاگران علاقه‌مند به خرید بلیت‌های وی آی پی هستند. مسئله فقط قیمت بلیت نیست معتقدم اگر قیمت بلیت 100 هزار تومان باشد و تماشاگر ناراضی از اجرا بیرون برود حق‌الناس است. تهیه‌کننده اثر آقای شبیری این انعطاف را دارد علیرغم هزینه بالای تولید در صورت تقاضا برای دانشجویان، هنرمندان، فرهنگیان و اقشار آسیب‌پذیر دسترسی بیشتری با کف قیمت ایجاد کند.
