علیرضا معروفی:
بیست و نهمین جشنواره استانی تئاتر تهران رویدادی پیشرو و مدرن است
علیرضا معروفی در یادداشتی این جشنواره با توجه به ابعاد و گستردگی و بخش‌های مختلفش فرزند یک جشنواره‌ی ملی مثل فجر دانست و ضمن تبریک گروه‌های پذیرفته‌شده از گروه‌های پذیرفته‌نشده درخواست کرد این مسئله را پایان ماجرا ندانند و تلاششان را برای جنگیدن در آینده‌ی کاری‌شان دوچندان کنند.
به گزارش ایران تئاتر، به نقل از روابط عمومی بیست و نهمین جشنواره تئاتر استان تهران؛ علیرضا معروفی عضو هیئت انتخاب بخش مسابقه تئاتر تهران در کنار کیانوش ایازی و کهبد تاراج، بیش از 70 اثر متقاضی حضور در بیست و نهمین جشنواره تئاتر تهران را در ماراتونی 9 روزه بازبینی و انتخاب کردند.
یادداشت علیرضا معروفی در خصوص این تجربه را بخوانید:
هیئت انتخاب شدن؛ سخت‌ترین و حساس‌ترین مرحله در تئاتر است. در این نقطه باید قضاوت کنی که چه کسی باشد و چه کسی نباشد. چه کسی خوب است و چه کسی باید بهتر شود.
دیدن، بازبینی کردن: سرنوشت کاری ۷۰ و چند گروه در دست توست و تو باید تشخیص بدهی چه کسی یا چه گروهی یا چه کیفیتی باید به جشنواره وارد شود تا بماند و رقابت کند و بالا برود.
قضاوت کردن: قاضی نیستم اما باید قضاوت کنم و حق را عادلانه به‌حق دار برسانم. حق را که می‌گویم منظورم همان حق‌الناسی است که در این ۹ روز در دستان ما بود و امیدوارم از این امتحان و مسئولیتی که بر دوشم بود پیروز بیرون آمده باشم.
حالا می‌خواهم از پایتخت بگویم. از تهران. از مرکز ایران. از جایی که مردمانش می‌جنگند تا بهترین باشند. این جنگ و رقابت را در این چند روز به‌وضوح در تئاتر استان تهران دیدم. چه در جوان‌ها و چه در باتجربه‌ها. همه می‌کوشیدند که بهترین خود را نشان من و همسفرانم کهبد و کیانوش بدهند. در این ۱۴۰۰ کیلومتری که با کیانوش و کهبد در استان تهران چرخیدیم و تئاتر دیدیم با نبوغ و استعداد فراوانی از جانب نسل جوان و آینده‌سازان تئاتر استان تهران مواجه شدیم و تلاشمان این بود که آن‌ها را ببینیم و با ظرافت هر چه تمام‌تر در موردشان قضاوت کنیم. در مقابل آن‌ها افراد با تجربه تر هم ما را با هنرشان غافل‌گیر کردند و انتخاب را برای ما سخت‌تر. حالا ما ماندیم و انتخاب. برای این انتخاب‌ها ساعت‌ها حرف زدیم، بحث کردیم، جنگ کردیم، ساعت‌ها تلاش کردیم و در آخر به این ۱۲ گروه رسیدیم.
حالا می‌خواهم از ستاد برگزاری جشنواره‌ی تئاتر استان بگویم. از تلاش شبانه‌روزی‌شان. از نگاه حرفه ایشان. از امیرحسین شفیعی و یارانش محمد احمدی و علی بیگدلی و دیگر همراهانش بگویم. از شرافتشان بگویم. چراکه می‌توانم قسم بخورم که این جشنواره، جشنواره‌ی شریفی است. شرافتش را می‌توان از کلام دبیر محترمش امیرحسین شفیعی فهمید که در جلسه‌ی جمع‌بندی اعلام کرد: انتخاب، انتخاب شما سه نفر است و هیچ دخل و تصرفی در نظرات ما نکرد. شرافتش را می‌توان از رفتار محمد احمدی دبیر بخش صحنه‌ای فهمید که در مقابل نظرات ما سکوت را برگزیده بود و قبلش اعلام کرد که نظر، نظر شما سه نفر است و ما سه نفر پای پیمانمان ایستادیم و آن پیمان عدالت است.
ارزیابی من از بیست و نهمین جشنواره‌ی تئاتر استان تهران فقط یک جشنواره‌ی کوچک در سطح استان نیست بلکه احساسم این است که این جشنواره با توجه به ابعاد و گستردگی و بخش‌های مختلفش فرزند یک جشنواره‌ی ملی مثل فجر است و عامیانه‌تر بخواهم بگویم این جشنواره بچه فجر است و برای این وسعتش به همه‌ی عوامل و دست‌اندرکاران آن و دبیر محترم و مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران تبریک می‌گویم.
اکنون می‌خواهم از انجمن نمایش‌های شهرستان‌های استان تهران بگویم، از معرفتشان بگویم، از مهربانی‌شان بگویم، از همراهی و پذیرایی بی‌نظیرشان بگویم و از حمایتشان از هنرمندان شهرستان‌هایشان بگویم.
بی‌شک بیست و نهمین جشنواره‌ی استانی تئاتر تهران جشنواره‌ای نوین، مدرن و پیشرویی است که از دل خود جوانانی مستعد و خلاق را به تئاتر ایران معرفی خواهد کرد.
و در آخر یک توصیه به نمایشنامه نویسان شهرستان‌های استان تهران دارم که آن توصیه این است که از متن و نمایشنامه زود نگذرند و به عناصر درام و شخصیت‌پردازی دقت بیشتری داشته باشند.
به‌تمامی گروه‌های پذیرفته‌شده تبریک می‌گویم و از گروه‌های پذیرفته‌نشده درخواست می‌کنم که این مسئله را پایان ماجرا ندانند و تلاششان را برای جنگیدن در آینده‌ی کاری‌شان دوچندان کنند.
ارادتمند و عضو کوچک خانواده‌ی تئاتر علیرضا معروفی
