کارگردان نمایش: از تماشاگر تکدی خنده نکردیم

جلسه پرسش و پاسخ نمایش”داستان باورنکردنی یک زن” شب گذشته با حضور عوامل نمایش و اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر در تالار نو برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در ابتدای این جلسه که با حضور رحمت امینی(نویسنده)، حسن وارسته(کارگردان)، محمد فرشته‌نژاد(آهنگساز) و بهزاد مرتضوی، بیژن نوذری و مریم فشندی از اعضای انجمن منتقدان برگزار شد، ابتدا رحمت امینی با اشاره به تاریخ تشکیل گروه نیایش گفت: «گروه تئاتر نیایش سال 71 فعالیت خود را آغاز کرد و سال‌های 72 و 73 بود که به آداپتاسیون و بهره‌گیری از جنبه‌های نمایش‌های ایرانی روی آورد.»
وی اشاره کرد:«ما در این راستا به دنبال قصه‌های شرقی رفتیم چون هم برایمان جذاب بود و هم این که به روحیه ما نزدیک‌تر بود و شیوه روایت آن با شیوه روایت در نمایش ایرانی نیز نزدیکی داشت. حتی همین نمایش نیز با این که دارای بن‌مایه شرقی و چینی است ولی رگه‌هایی از سیاه‌بازی، خیمه شب بازی و تخت حوضی را در خود دارد.»
وی تصریح کرد:«برای من رفتن به سمت نمایش‌هایی که بار دراماتیک داشته باشد جذاب است. در واقع کشور چین به خودی خود اهمیت ندارد بلکه بیشتر قصه و نوع کار است که دارای اهمیت است.»
سپس دکتر بیژن نوروزی از وارسته پرسید که در اصل می‌خواستید با چه چیزی در نمایش شوخی کنید، که وارسته در پاسخ به این پرسش گفت:«بهتر است قبل از پاسخ به این سوال به یک مورد دیگر اشاره کنم. پس از تاسیس گروه نیایش ما چند سالی را در جشنواره‌های مختلف شرکت کردیم، تا سال 77 که با نمایش ”همسر چینی” در جشنواره دانشجویی حضور یافته و بیشتر جوایز جشنواره را کسب کردیم، اما همان زمان به ما اجازه اجرا در جشنواره تئاتر فجر را ندادند. به هر حال من این نمایش را بعد از هفت سال روی صحنه آورده‌ام. ضمن این که این نمایش، نمایش هفت سال پیش نیست و دچار تغییراتی شده است.»
سپس بهزاد مرتضوی از حسن وارسته پرسید فکر نمی‌کنید اگر نمایش تا این اندازه حواشی نداشت، راحت‌تر می‌توانست حرفش را بزند؟ که وارسته پاسخ داد:«نمایش سابق بیشتر روی خیانت زن تاکید داشت. به همین دلیل من با مشورت نویسنده و گروه تصمیم گرفتم یک طرف قضیه را متهم نکنم. به اعتقاد من این مضمون آن‌ قدر تلخ است که اگر قدری شوخی و کمدی به آن اضافه نشود، تلخی آن آزار دهنده می‌شود.»
وی خاطر نشان کرد:« با این حال ما نخواستیم تکدی خنده کنیم و هر شب با بازیگران صحبت می‌کنیم که به سمت خنداندن صرف تماشاگر نروند. در واقع 90 درصد بداهه‌ها تثبیت شده است.»
در ادامه جلسه، محمد فرشته‌نژاد آهنگساز نمایش درباره موسیقی کار و در پاسخ به یکی از تماشاگران که در این ارتباط پرسیده بود، گفت:«من ساخت موسیقی این نمایش را در دوره دانشجویی پذیرفتم و همان موقع مجبور شدم راجع به موسیقی چین و شرق تحقیق کنم، که همین تحقیقات به من کمک کرد در نمایش‌های بعدی موفق عمل کنم. در این نمایش هم بنا به نوع خاص کار هر شب یک اتفاق نو می‌افتد. موسیقی من هم با نوع اجرای بازیگران در ارتباط است. اما نکته مهم این است که ما وسایل و آلات موسیقی چینی را نداریم و به همین دلیل من با سیتی سایزر کار می‌کنم و سعی می‌کنم موسیقی چینی را با موسیقی نمایش سنتی ایرانی تلفیق کنم.»
در ادامه جلسه نیز دیگر تماشاگران نظرات خود را درباره نمایش با کارگردان و نویسنده در میان گذاشتند.