ما چخوف را خوب میشناسیم
نمایش”خرس و خواستگاری” به کارگردانی حسن معجونی طی روزهای گذشته برای حضور در جشنوارهای با موضوع چخوف به روسیه سفر کرد.سینا رازانی بازیگر این نمایش در گفتوگو با سایت ایران تئاتر درباره این جشنواره گفت:«این دهمین دوره جشنواره بود و نه گروه نمایشی در آن حضور داشتند که گروه ما و یک گروه حضور داشتند که از کشور مقدونیه مهمانان خارجی جشنواره محسوب میشدند و مابقی گروهها از خود شهر مسکو بودند.»
نمایش”خرس و خواستگاری” به کارگردانی حسن معجونی طی روزهای گذشته برای حضور در جشنوارهای با موضوع چخوف به روسیه سفر کرد.
سینا رازانی بازیگر این نمایش در گفتوگو با سایت ایران تئاتر درباره این جشنواره گفت:«این دهمین دوره جشنواره بود و نه گروه نمایشی در آن حضور داشتند که گروه ما و یک گروه از کشور مقدونیه مهمانان خارجی جشنواره محسوب میشدند و مابقی گروهها از خود شهر مسکو بودند.»
وی در مورد سطح جشنواره گفت:«گروه ما دیر به جشنواره رسید و به این ترتیب نیمه اول جشنواره را از دست دادیم، اما سطح آن در حد جشنوارههای ما بود. احساس میکردم اگر ”دائی وانیا” را ما کار میکردیم دست کمی از کار آنها نداشت در واقع ما تصور میکردیم که آنها چخوف را بهتر از ما میشناسند. چون به هر حال چخوف همشهری آنهاست و آنها امکان بیشتری برای شناخت آثار چخوف دارند، اما سطح کارهای آنها تفاوتی با کارهای ما نداشت و حتی در جاهایی فکر میکردیم شاید ما بهتر بتوانیم نمایشهای چخوف را کار کنیم.»
وی در ادامه تصریح کرد:«جشنواره به شکل غیر رقابتی بود و از همه به خصوص گروه ایران و مقدونیه تقدیر شد. موضوع اکثر کارها نمایشنامههای چخوف بود و 70 درصد نمایشها از آثار این نویسنده بودند. رازانی در مورد عکسالعملها پس از اجرای نمایش”خرس و خواستگاری” گفت:«بعد از اجرای نمایش جلسه نقد و بررسی برگزار نشد اما قبل از شروع نمایش دکتر نشان متنی را در مورد شرایط تئاتر ایران خواندند. بعد از اجرای نمایش هم وقتی با آنها صحبت میکردیم، متوجه شدیم کار ما برای آنها جالب بوده، از نگاه طنز ما خوششان آمده بود و احساس میکردند این طنز به چخوف نزدیک است و فکر میکردند ما چخوف را خوب میشناسیم.»
وی درباره شرایط سالن اجرا گفت:«این سالن نزدیک به 50 سال قدمت داشت و خیلی به تالار چهارسوی ما شبیه بود با این تفاوت که تالار چهارسو امکانات بهتری دارد.»
وی درباره حاشیه سفر به روسیه گفت:«در طور سفر از خانه چخوف بازدید کردیم ولی یکی از نکات جالب سفر وجود چند پوستر قدیمی از پردهخوانیهای مرتضی احمدی و کارهای علی نصیریان در دفتر تالار تئاتر بود که برای من بسیار عجیب بود.»