در حال بارگذاری ...
...

شهاب‌الدین حسین‌پور:

به آهنگسازان و خوانندگان قدیمی ادای دین کردیم

شهاب‌الدین حسین‌پور به‌زودی نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل» را با همراهی بازیگران حرفه‌ای و هنرجویانش با اجرای ترانه و آوازهایی برای ادای دین به موسیقی روی صحنه می‌برد.

به گزارش ایران‌تئاتر، شهاب‌الدین حسین‌پور، کارگردان نمایش «ریش فیدل، غبغب مِرکل» به نویسندگی امیرعلی نبویان که قرار است از نهم اردیبهشت در سالن 1 عمارت هما روی صحنه برود، درباره روند تولید و اجرای این اثر توضیح داد.

حسین‌پور با اشاره به دلایلی که باعث انتخاب نمایشنامه «ریش فیدل، غبغب مِرکل» برای اجرای جدیدش شده، گفت: بعد از اجرای نمایش «گالیله» و البته حواشی و مسائلی که بابت امور تولید این اثر برای من پیش آمد و همچنان نیز ادامه دارد؛ انقدر از تئاتر دل‌زده بودم که می‌خواستم برای مدتی از فضای اجرا فاصله بگیرم. این فاصله باعث شد تا یک دوره جامع تئاتر و بازیگری را با همراهی استادان تئاتر طراحی کنم. امیرعلی نبویان یکی از این استادان بود که بابت تدریس در این دوره هشت ماهه به جمع ما اضافه شد و نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل» نوشته خود را به عنوان نمایشنامه برای هدایت بازیگر و کار با هنرجویان انتخاب کرد. 

او ادامه داد: طی حضور در جلسات آقای نبویان، ماهیت این نمایشنامه برای من بسیار جذاب شد و شیوه اجرایی جدیدی برای روی صحنه بردن این متن به ذهنم رسید که با اجازه نویسنده سعی کردم این تجربه را اجرایی کنم. 

این هنرمند با اشاره به شیوه کارگاهی تمرین برای رسیدن به اجرای این اثر بیان کرد: همیشه سعی کرده‌ام تا از هنرجویانم برای حضور روی صحنه و پشت صحنه بهره ببرم؛ چراکه این امر را رسالت خود می دانم تا جوانان با استعداد و خلاق را چه به عنوان هنرپیشه و چه در دیگر جایگاه‌های حوزه نمایش وارد تئاتر کنم. این تکاپو، هیجان و آموزش هم حال من و هم حال تمام هنرجویان را نسبت به وضعیت تلخ تئاتر امروز و شرایط اقتصادی مملکت بهتر کرد و خیلی پرانرژی ادامه دادیم تا روی صحنه برویم. البته در ادامه پروسه تولید این اثر نمایشی هنرپیشه‌های حرفه‌ای تئاتر نیز به جمع بازیگران این نمایش اضافه شدند. 

حسین‌پور درباره دراماتورژی نمایشنامه گفت: بنا به مشورت و همراهی با نویسنده، من هشت قطعه موسیقی به کار اضافه کردم و با همکاری آقای جعفر غلام‌پور به عنوان دراماتورژ کار این نمایشنامه موزیکال که می‌توانست در زمره یک کار آئینی سنتی قرار بگیرد به یک نمایشنامه ایرانی مدرن تبدیل شد و با توجه به شکل اجرایی رنگ و لعابی جدیدی گرفت. 

او افزود: نمایش ما اکنون در قالب گروتسک و با بازی‌های مهندسی شده و به شکل مینیمال همراه با حرکات فرم است. ما در این اثر آوازهای گروهی و تک نفره داریم. ترانه‌ها بخشی از قصه را پیش می‌برند و در این نمایش ادای دینی به برخی از آهنگسازان و خوانندگان قدیمی داریم که حتما برای مخاطب بسیار نوستالژیک و جذاب است.

کارگردان نمایش نمایش «ریش فیدل، غبغب مِرکل» با اشاره به اهمیت و نقش موسیقی در آثارش بیان کرد:.تئاتر یک هنر زنده است و جذابیت آن هم برای مخاطب همین زنده بودن است به همین دلیل دوست دارم از موسیقی زنده بهره‌مند شوم؛ مگر اینکه موسیقی زنده به اثر ضربه بزند و تشخیص بدهم که استفاده از موسیقی ضبط شده برای کار بهتر باشد. همانطور که می‌دانید تا کنون در اکثر آثارم نشان داده‌ام که چقدر برای موسیقی اهمیت قائل هستم. جایگاه موسیقی در تئاتر اگر قطعات به جا و درست انتخاب شود و خلاقانه روی کار سوار شود؛ بسیار بسیار مکمل و تاثیرگذار است و در بهتر شدن ریتم و بالا رفتن جذابیت اثر نمایشی کمک خواهد کرد.

موسس گروه تئاتر پارکینگ با بیان چگونگی روند تمرینات پایانی کار توضیح داد: ما از روزهای نخست حضور در کلاس‌های استاد سمندریان جای تمرین نداشتیم و در پارکینگ محل سکونت من تمرین می کردیم و اصلا عنوان گروه تئاتر پارکینگ نیز از همینجا شکل گرفت. اکنون نیز بعد از گذشت سال‌ها با توجه به اینکه در سالن‌های خصوصی امکان داشتن محل تمرین دائم نداریم و همچنین پلاتوهای مناسب تمرین ما با توجه به بند موسیقی و تعداد نفرات آن کم و محدود است، گروه یکدل، همراه و صمیمی‌مان تمرینات نهایی خود را در پارکینگ انجام می‌دهد و اکنون برای بهتر شدن ریتم کار در حال اجرای جنرال هستیم. 

حسین‌پور در پایان سخنانش گفت: به جز نمایش «گالیله» که اجراهای اول آن به دلیل عدم هماهنگی و مشکلات تولید اجرای آماده‌ای نبود در آثارم تلاش می‌کنم؛ اجرای روز اول با اجرای روز آخر کارم از نظر کیفیت، دقت و احترام به مخاطب در حد عالی باشد. بر همین اساس نیز از چند روز مانده به اجرا تا روز آغاز اجرا با موسیقی، لباس، دکور و گریم اجرای جنرال می‌گیرم تا همه چیز به بهترین شکل پیش برود و مطمئنا مردم نمایش جذابی خواهند دید که هم به فکر فرو روند و هم لحظات مفرحی را داشته باشند. در نهایت لازم می‌دانم از تک تک عوامل این نمایش که دلسوزانه من را همراهی کردند، تشکر کنم و از تمام مخاطبان محترم تئاتر دعوت می‌کنم که به تماشای این نمایش بنشینند و مطمئن هستم که حاصل دست‌رنج ما خاطره خوشی برای تماشاگران رقم خواهد زد.