«مالیخولیا» قصه روز جامعه است

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان، نمایش مالیخولیا به کارگردانی رضا فتوت خواه از 25 تیر در تئاترشهر رشت به روی صحنه می‌رود. به همین بهانه با این کارگردان به گفتگو نشستیم.

ورود رضا فتوت‌خواه به عرصه هنر از سال 1374 با حضور به عنوان بازیگر در نمایشی دانشجویی رقم خورد حضور در آثار حرفه‌ای تجربیات زیادی برای او به ارمغان آورد ، در ادامه نگاه متمایز و ایده های اجرایی متفاوت در مواجه با نمایشنامه، دغدغه‌های کارگردانی را در او تقویت کرد و باعث ورود  به این عرصه شد. ماحصل آن حدود 22 نمایش است که به عنوان بازیگر و یا کارگردان روی صحنه برده و در حدود 14 فیلم و سریال نیز به ایفای نقش پرداخته‌ است.

فتوت‌خواه درباره چرایی انتخاب متن مالیخولیا می‌گوید: پروسه انتخاب متن همیشه برایم بسیار سخت و زمان‌بر بوده است، چون نمایشنامه ای که مجذوبم کند، دغدغه من و موضوع روز جامعه باشد، طرح و ایده اجرایی آن در ذهنم نقش ببندد و امکان اجرای آن از ابعاد مختلف برایم میسر باشد کمیاب است از این رو مدام آثار نویسندگان شاخص و مستعد سراسر کشور را پیگیری و مطالعه می‌کنم. متن مالیخولیا را از آقای علیرضا جم نمایشنامه نویس شاخص کردستانی دریافت کردم. پس از مطالعه، از منظرهای مختلف برایم جذاب و متفاوت بود ، مطابق روال شخصی‌ام گذاشتم در کنار سایر متن‌ها ته‌نشین شود و به مطالعه سایر آثار ادامه دادم ، بعد از مدتی متن و داستانی که به وضوح در خاطرم بود نمایشنامه «مالیخولیا» بود که عزم من را برای اجرای این نمایشنامه قطعی کرد.

فتوت خواه با اشاره به مشکلات تولید تئاتر در شهرستان توضیح می دهد: به‌نظرم امروزه تولید یک اثر نمایشی چالش بزرگی است که بیان  چرایی آن از قبیل عدم حمایت متولیان عریض و طویل فرهنگ و هنر، تکرار مکررات بوده و آن چیزی که عیان است عرصه برای هنرمندان درحال تنگ تر شدن است، به نظرم ده‌ها نهاد و سازمان مختلف فرهنگی و هنری کشور عملکرد موثری در مقوله هنر نداشته‌اند. اگر واقع‌بینانه بخواهیم در نظر بگیریم، می‌بایست به تعداد ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و خصوصی، متولی هنری وجود داشته باشد چرا که هنر نه تنها موثرترین راه فرهنگ‌سازی است بلکه در هموار نمودن مسیر تجارت و سیاست  و... نیز بی‌همتا است. از این رو معتقدم در درجه اول کارکرد هنر در سیاست های بالادست درست تنظیم نشده است، چون شناختی از کارکرد آن درک نشده است و همین رویکرد در تمامی سازمان‌ها تسری یافته و اغلب مدیران و صاحب منصبان هنر را مقوله ای غیر ضرور دانسته و به طبع حمایت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری قطع و نگاه جاری جایگزین شده و این‌گونه است که هنرمندان مهجور شده و آثار هنری باکیفیت تقلیل یافته است. اگر از تحلیل معضلات و چالش‌های غیر هنری بگذریم ، طرح و ایده اجرایی‌ام در این نمایش شاید بیشتر از هر موضوعی برایم دغدغه‌برانگیز بود که خوشبختانه از نظر تکنیک اجرا با همفکری و بررسی تیم مجری در همان اوایل تمرینات مرتفع شد و در زمینه های دیگر تولید هم به دلیل سنوات همکاری با دوستان هنرمندم و شناخت به وجود آمده ، انسجامی مطلوب شکل گرفته که طی مسیر تولید را هموار و خاطره‌انگیز می‌کند.

این هنرمند در پاسخ به این پرسش که آیا «مالیخولیا» نمایشی پر مخاطب خواهد بود، می‌گوید: البته صحبت در مورد آشتی تماشاگر با تئاتر مقوله مفصلی است که ابعادی مختلفی از اقتصاد مخاطب و جامعه هدف تا بنیه مالی تهیه کننده را دربرمیگیرد و شاخص‌های مختلفی دارد که می‌توان به تبلیغات موثر، بازیگران چهره، کارکرد موسیقی و... اشاره کرد که  بررسی ابعاد آن در این سطور امکان پذیر نبوده ولی خلاصه اگر بگویم ، در نمایش «مالیخولیا» موضوع ملموس و نگاه بدیع به یک داستان روانکاوانه جامعه امروز در فرمی مدرن و ارائه کیفی بازیگران و همراهی نوایی سحرآمیز زمینه را برای لذت تماشای اثر فراهم و بسیار خوشبینم که مورد استقبال قرار گیرد. او امیدوار است به علت داستان محور بودن این نمایش و موضوع روز و نگاه بدیع آن ، اقشار مختلف جامعه بتوانند با آن ارتباط پیدا کرده و همراه شوند.

او اضافه می‌کند: با در نظر گرفتن رشد تکنولوژی و میزان نفوذ اینترنت و وسایل ارتباطی هوشمند در میان مردم حال حاضر جامعه که در طول شبانه روز با انبوهی از محتواهای بی‌ارزش و یا صرفا سرگرم‌کننده مواجه هستند و همچنین به راحتی امکان دسترسی به محصولات هنری با ارزش را دارند تولید و عرضه نمایشی مقبول و باکیفیت ، امری است بسیار دشوار و ارزنده ، بنابراین در برهه فعلی به‌نظرم حفظ و نگه داشت مخاطبان فعلی توسط فعالین این عرصه باید در اولویت قرار گیرد ، بدیهی است برندسازی صورت گرفته توسط برخی از افراد و گروه‌های شاخص تئاتر کشور که هم اکنون دغدغه مخاطب ندارند، نشان از نقشه راه صحیح و سرمایه‌گذاری درست ایشان در این مقوله دارد.