نمایش من ناخودآگاه سیاسی شد

عصر روز چهارشنبه در دفتر سایت ایران تئاتر، میزگردی تخصصی در خصوص نمایش”تصویر ماه در قهوه تلخ” به کارگردانی حسن وارسته و به نویسندگی رحمت امینی برگزار شد. در این میزگرد کارگردان و رسول نقوی(یکی از بازیگران نمایش) شرکت کردند و رحمت امینی و مسعود میرطاهری، بازیگر دیگر نمایش به علت مشغله‌ها و بیماری نتوانستند در این میزگرد حضور پیدا کنند. مسئولیت جلسه هم به عهده رضا آشفته بود. تنی چند از خبرنگاران خبرگذاری و روزنامه‌ها نیز در این میزگرد حضور داشتند.
رضا آشفته در ابتدا خواست تا در سه بخش کار را مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد: حواشی، نویسندگی، کارگردانی و بازیگری و دیگر جزئیات صحنه. در ابتدا رضا آشفته با تاکید بر نزدیک بودن زمان انتخابات ریاست جمهوری گفت:«این کار مضمونی سیاسی دارد و در بروشور هم اجرا به خاتمی تقدیم شده است، علت این کار چه بوده است؟»
حسن وارسته، کارگردان در پاسخ به این سوال گفت:«این نمایش در واقع حدیث نفس اجتماع خودمان است، ما می‌خواستیم نمایش را به یکی از شخصیت‌های سیاسی تقدیم کنیم و جالب است که بدانید از امیرکبیر شروع کردیم تا آدم‌های اصلاح طلب دیگر، حتی به سروش هم فکر کردیم. این را هم بگویم که من به فقط به شخص خاتمی تقدیم نکردم بلکه اتفاقات دراماتیک بعد از دوم خرداد ماه مدنظر بود.
آشفته در ادامه بحث پرسید آیا این نوع ارتباط‌گری و تقدیم‌ها به نظرتان تاثیری نیز خواهد داشت؟ کارگردان نمایش جواب این سوال را به دو بخش تقسیم کرد: بخش اول که از روی علاقه بوده و اما بخش دوم را یک جور حمایت از هنرمندانی دانست که در طی سال‌های اخیر به آن‌ها بی‌توجهی شده است.
وی همچنین درباره نحوه اجرا گفت:«متن بر اساس تمرینات شکل می‌گیرد. متن بسیار در اجرا تفاوت پیدا کرد و بهتر است بگویم فقط موقعیت حفظ شده است.»
آشفته درباره تکنیک اجرا هم سوالاتی پرسید، وی گفت شما در هر کار به سمت یکی از سبک‌های تئاتری می‌روید چرا گروه شما مرتب تکنیک‌ها را عوض می‌کند و سعی نمی‌کند به وحدتی در تکنیک برسد؟
وارسته در برابر این سوال گفت:«من و رحمت دانش آموخته تئاتر هستیم و دوست داریم که دانش‌های خود را هم وارد کنیم اما تکنیک این کار واقعاً ناخواسته بود من همیشه اجراهای کمدی را دوست داشتم البته در این کار هم رگه‌های طنز دارد اما حرف شما را قبول دارم و بعد از این کار دوباره به سمت اجراهای طنز خواهیم رفت که خودم دوست دارم.»
وارسته همچنین در بخشی از صحبت‌هایش گفت:«من دیگر وارسته 6 سال پیش نسیتم، تغییر کردم و از آن حالت رادیکالی بیرون آمده‌ام. دیگر نمی‌خواهم در سکوت تئاتر غرق شوم البته به هر قیمتی هم نمی‌خواهم کار تئاتر را ادامه بدهم.»
وی افزود:«البته قیمت بدی هم نیست. بالاخره سالنی به ما دادند که بزرگان بسیاری از تئاتر روزگاری با افتخار در این سالن نمایش روی صحنه می‌بردند.»
رسول نقوی بازیگر این نمایش هم درباره نحوه ارائه بازیش گفت:«من ناخودآگاه به سوی راحت بازی کردن می‌روم. بعضی از بازیگران برای اجرای نقش به سراغ ژانرها و گونه‌های بازی می‌روند ولی خیلی کم دیده می‌شود که درست بازی کنند. ولی من دوست دارم با نقش خیلی راحت باشم و نقش را باور کنم تا تماشاچی هم آن را باور کند.»
وی افزود:«بداهه‌پردازی تنها در زمان تمرین‌ها و اتودها وجود دارد و نه در زمان اجرای نمایش.»
حسن وارسته در پایان افزود:«ما این نمایش را به هشت سال ریاست جمهوری آقای خاتمی تقدیم کرده‌ایم و از ایشان تقاضا می‌کنیم دعوت ما و گروه ما و خانه تئاتر را بپذیرند و از این نمایش دیدن کنند.»