پیام ”حسین پارسایی” به سیزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران مبارک

همه چیز از دنیاى کودکى شروع می‌شود، دنیایى شگفت و خلاق که منشا همه باورهاى خیال‌انگیز است. رویکرد به عروسک، گرایشى به کشف زیبا‌یی‌ها و تمنیات درون و دنیاى پیرامون است. عروسک شیئى است که به مدد روح و جان کودک زندگى می‌یابد و ترسیمى از آفرینش به مثابه ذات هستى بخش است.
کى تواند که شود هستى بخش             ذات نایافته از هستى بخش

این امر به خودى خود از همان طلیعه تاریخ فرهنگ و حیات اجتماعى ابعادى قدسى و معنوى به عروسک بخشیده و از همین منظر عروسک ابعاد آیینى به خود گرفته است. اما دنیاى پرگستره عروسکى تنها به همین کرانه‌ها محدود نمی‌‌شود. فرایندهاى تازه و ابتکارات نمایشگران عروسکى بر بستر خلاقیت‌هاى نو روند امیدبخشى را به هنر نمایش عروسکى نوید داده است.
هنرى که با دیدارى کردن تجربه‌ها، قصه‌ها، دغدغه و آرمان‌ها، معناى انسان بودن را به ظهور می‌ر‌ساند و به ساده‌ترین و معمولی‌ترین ابزار روزمره زندگى معنایى عمیق می‌بخشد. در این ارتباط نمایش عروسکى به عنوان شیوه‌اى هنرى سلسله مفاهیم به هم پیوست‌هاى را در ماهیت و ساختار به اعجاز زبان و فطرت خود محقق ساخته که قابلیت‌هاى سرشار این هنر والا را گوشزد می‌کند و جاى بسى خوشوقتى و اغتنام فرصت است که جشنواره سیزدهم نمایش عروسکى ایرانى مضامین ارزشمند فرهنگ و هویت اسلامى – ایرانى را در سرلوحه کار خویش قرار داده و به جستجوى افق‌هاى ناشناخته و مواریث آیینى و بومى گام‌هاى تازه‌اى را تجربه می‌کند.
هم ظرفیت‌هاى فراگیر فرهنگى و هم جوشش‌ها و کوشش‌هاى موثر هنرمندان متعهد این رشته زمینه استمرار و تداوم فرهنگ مذهبى و ملى را در قالب عروسک و به منظور تقویت بنیه‌هاى هنرى استحکام بخشیده و ارتباط هر چه بیشتر با مخاطبان را مژده خواهد داد و این همه گامى در جهت هویت بخشى به تئاتر و نمایش عروسکى ایرانى است.