بهزاد فراهانی: تامین زندگی از راه تئاتر در گرو قدرتمند شدن ماست

نشست”نقش انجمن‌های صنفی در تئاتر ایران” به همت انجمن بازیگران خانه تئاتر روز گذشته در خانه هنرمندان برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، این نشست ساعت 18 با حضور بهزاد فراهانی، اکبر زنجان‌پور و حمید مظفری در تالار گفت‌وگوی خانه هنرمندان برگزار شد.
در آغاز جلسه حمید مظفری به عنوان منشی جلسه گفت:«اگر این سالن خالی باشد و حتی تعدادی ایستاده نباشند نشان می‌دهد که ما نمی‌دانیم چرا در این تشکیلات عضو شده‌ایم و بعد در ادامه به توضیحاتی درباره عنوان جلسه پرداخت.»
در ادامه اکبر زنجان‌پور پیرامون موضوع این نشست گفت:«به نظرم آمد که در ابتدا اشاره‌ای داشته باشیم به شروع تئاتر در ایران اولین باری که مردم ایران یاد گرفتند با هم حرف بزنند، به دوره مشروطیت باز می‌گردد. در همین دوره است که تئاتر هم حرکت خود را آغاز می‌کند و تئاترهایی که در آن زمان اجرا شد‌ه‌اند، نمایش‌هایی هستند که ضرورت تاریخی داشته‌اند.»
وی در ادامه تئاترهای اجرا شده در ایران را به سه دسته تئاتر خودجوش تئاتر مضحکه و تئاتر دیوان سالاری تقسیم کرد.
زنجان‌پور افزود:«وظیفه تئاتر چیست؟ ما در حال حاضر نتوانسته‌ایم آن ارتباط لازم را طی این سالیان با مردم برقرار کنیم. یکی از دلایل آن نداشتن سالن نمایش است. وقتی در یک شهر 10 یا 12 میلیونی تنها یک تئاترشهر و یک سنگلج داریم در واقع می‌توانیم بگوئیم که تئاتر نداریم و اگر فکری می‌کنیم در این شرایط تئاتر وجود دارد با ذهنیتمان زندگی می‌کنیم.»
او در توضیح دیگر دلایل این عدم برقراری ارتباط گفت:«آیا وظیفه تئاتر سرگرم کردن مردم است این را که خیلی از رسانه‌ها می‌توانند انجام دهند. فکر نمی‌کنم رسالت تئاتر این باشد. به نظرم تئاتر وظیفه مقدس‌تری دارد که به آن پرداخته نمی‌شود.»
وی خاطر نشان کرد:«اساس تئاتر به سالن و اجرا باز می‌گردد و بسیاری از اجراهای ما به قدری دست و پا شکسته‌اند و سعی می‌کنند رعایت‌ همه چیز را بکنند که دیگر نمی‌توانند آن ارتباط لازم را با مخاطب برقرار کنند.»
بهزاد فراهانی نیز در ادامه درباره موضوع این نشست گفت:«قبول داریم که تامین امنیت شغلی زمانی شکل می‌گیرد که امنیت در کل کشور به وجود بیاید، اما بخشی از آن هم مربوط به خود ماست.»
وی در ادامه افزود:«تامین خرج و مخارج زندگی به واسطه تئاتر ممکن نیست، جوانان باید سعی کنند به فکر کار دیگری هم در کنار کار تئاتر باشند. به هر حال خانواده را نمی‌توان با کار تئاتر تامین کرد. تامین کردن زندگی از راه تئاتر در گرو قدرتمند شدن است و قدرتمند شدن در گرو وابستگی بیشتر ما به هم.»