یادداشت امیر دژاکام به مناسبت درگذشت "محمدحسین نصرآبادی"

 به همین مناسبت "امیر دژاکام" نویسنده،کارگردان و بازیگر تئاترو تلویزیون یادداشتی را در اختیار سایت ایران تئاتر قرار داد که می‌خوانید:

×××

عاشقی در دوره‌ معشوق، شب و روز می‌نگاشت و چون به وصال دیدن معشوق رسید باز هم برایش شعر و ترانه می‌خواند.

نوشتن برای آنکه نیست، تسلای دل ماست، آرامش دل ماندگان، یادبودی است و یادگاری.

هر یک به گونه‌ای قلم به کاغذ می‌گذاریم، یکی به امید، یکی به تلخی، یکی به نگرانی و یکی به ترس، من اما به حسین سلام می‌گویم، سلام حسین، سلام رفیق خوبی؟ منزل تازه چه خبر؟ صورت تازه‌ حیات چه شکلی است؟ اگر می‌شود، پیغامی، خبری، خوابی، الهامی، بگو به ما.

شنیدم می‌توانید در حال و هوای رویا با ما سخن بگویید. حسین با ما سخن بگو، مهربان و بخشنده، ساده مثل همیشه با ما سخن بگو. بچه‌های دانشکده، همکارها، بچه‌های خانه تئاتر، بچه‌های نیشابور، بچه‌های محله فردوسی، بچه‌های خودت نوید و فرید، مادرشان فرشته همه می‌خواهند باز از زبان تو سخنی بشنوند.

دریغ که امروز زبان تو با ما فرق می‌کند، حیات تو با حیات ما فرق می‌کند، راستی حسین آنجا هم آدم‌ها تا وقتی هستند "حسرت یک دوستت دارم را بر دل معشوق و یار می‌گذارند؟"

حسین نصرآبادی نویسنده، کارگردان، داستان دانشکده هنر و معماری اهل مشهد، نیشابور، محله فردوسی، متولد 10 آبان 1328 پس از بیش از 40 سال کار فرهنگی و هنری درست 5 روز مانده به جشن تولد 62 سالگی‌اش از میان ما رفت. یادش گرامی روحش شاد.