گزارشی از نشست رسانه‌ای نمایش ”آخرین نامه”
نشست رسانه‌ای نمایش "آخرین نامه"صبح امروز ـ ۶ دی‌ماه ـ با حضور "مهرداد کوروش‌نیا"کارگردان، "حسن جودکی"مدیر تولید و "آروند دشت‌آرای"طراح صحنه این نمایش در اداره تئاتر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در ابتدای این نشست "مهرداد کوروش‌نیا" با اشاره به حضور نمایش "آخرین نامه" در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر سال گذشته گفت: «این نمایش موضوعی اجتماعی دارد و رویکرد متفاوتی نسبت به جنگ دارد. همچنین دارای رویکردی انسانی است و مانند برخی از آثار دیگر به شکل شعاری به جنگ نمی‌پردازد.»
این کارگردان خاطرنشان کرد: «ما سعی کردیم در این نمیاش موقعیتی را که سه انسان دچار آن شدند، بدون شعار مطرح کنیم. کار طنز است و واکنش مخاطبان تاکنون بسیار خوب بوده است. علاوه بر مخاطبان عام، منتقدان و اهالی تئاتر نیز از این اثر بسیار استقبال کرده و ارتباط خوبی با نمایش برقرار کرده‌اند.»
کارگردان نمایش "درخت‌ها" عنوان کرد: «تنها مشکلی که داشتیم ظرفیت کوچک سالن نمایش بود؛ چرا که مخاطبان استقبال خوبی از نمایش داشته‌اند ولی سالن ظرفیت بیشتری برای تماشاگران ندارد و افسوس می‌خورم که چرا چنین کاری که مخاطبان با آن ارتباط برقرار کرده‌اند باید در این سالن کوچک اجرا شود.»
وی با اشاره به سابقه گروه نمایش "بهمن" گفت: «این گروه از سال 80 در شهر هشتگرد تأسیس شد. ما از همان سال اول قصد داشتیم به صورت منسجم و مداوم و با حضور تعدادی از افراد ثابت گروه تشکیل دهیم و همین طور هم شد. ما در سال حداقل دو اجرای عمومی داشتیم. سپس با نمایش "آواز ستاره‌ها" در جشنواره تئاتر فجر حضور پیدا کردیم و از آن سال به بعد در جشنواره شرکت کرده‌ایم و هر سال یک اجرای عمومی در سالن‌های حرفه‌ای داشتیم.»
کوروش‌نیا با بیان اینکه حاصل این کار بسیار صمیمی و راحت است و تماشاگران با آن ارتباط برقرار می‌کنند، گفت: «از همان سال اول که گروه‌های نمایشی تشکیل شد آن را حفظ کردیم و نمایشی که هم‌اکنون می‌بینید با همان اعضای 10 سال پیش اجرا می‌شود. 10 سال است که گروه به صورت مداوم تمرین و اجرا می‌کنند و به همین دلیل اجرای آن‌ها باورپذیر شده است.»
در ادامه "حسن جودکی" مدیر تولید نمایش عنوان کرد: «مدیریت تولید در پروژه‌های تئاتری باب جدیدی است که خلق شده و هنوز جایگاه خودش را در تئاتر پیدا نکرده است. ولی ما در این گروه 10 سال است که کار می‌کنیم و هیچ‌گاه دنبال اسم نبوده‌ایم.»
جودکی افزود: «باب تازه‌ای که به عنوان مدیر تولید در تئاتر باز شده می‌تواند به کارگردان بسیار کمک کند و باری را از دوش کارگردان بر‌دارد. امیدوارم این روند انسجام یافته و رواج پیدا کند.»
کوروش‌نیا با اشاره به سال‌ها فعالیت خود در تئاتر شهرستان گفت: «مشکلی که وجود دارد تبادل گروه‌های تئاتر از یک استان به استان دیگر و از یک شهر به شهری دیگر است که با توجه به وجود هزینه‌ها، دکور، صحنه و... این کار برای گروه‌ها مقرون به صرفه نیست.»
وی ادامه داد: «مسلماً وقتی یک گروه در تهران نمایشی را اجرا می‌کند، اگر بخواهد در شهرستان دیگری همان نمایش را به صحنه ببرد، هزینه سنگینی را باید متقبل شود و کمتر کسی حاضر به این کار است.»
کوروش‌نیا با بیان اینکه نمایشنامه "آخرین نامه" اثری مخاطب‌پسند و طنزگونه است، گفت: «ما قصدمان این است که نمایش را در شهرستان‌های دیگر اجرا کنیم؛ بنابراین در ابتدای کار آقای جودکی با آروند دشت‌آرای صحبت کردند و طی چند جلسه به این نتیجه رسیدیم که دکور پرتابل داشته باشیم.»
وی اظهار کرد: «بنابراین دکور صحنه به گونه‌ای طراحی شده که به راحتی می‌توان آن را در صندوق عقب ماشین قرار داد و نیز با این ویژگی به راحتی می‌توان در صحنه آن را چید و جمع کرد. به این ترتیب می‌توانیم در شهرهای دیگر به راحتی این کار را اجرا کنیم.»
این کارگردان خاطرنشان کرد: «به مرکز هنرهای نمایشی نیز این پیشنهاد را داده‌ایم و اگر موافقت شود به راحتی و با کمترین هزینه می‌توانیم نمایش را در سایر شهرهای کشور به صحنه ببریم.»
وی با اشاره به اینکه این امر دغدغه آن‌ها بوده تصریح کرد: «اگر این روند در تئاتر ما اتفاق بیافتد، باعث می‌شود که یک کار خوب بعد از 15 شب اجرا بایگانی نشود و حداقل بنواند 3 تا 4 ماه در سایر شهرهای کشور اجرا شود.»
کوروش‌نیا در ادامه اظهار کرد: «ما 70 میلیون جمعیت داریم و 60 میلیون از این جمعیت در شهرستان‌های کشور مستقر هستند، بنابراین باید این تفکر را ایجاد کرد که نمایش‌ها بتوانند در شهرهای مختلف به صحنه بروند و این چرخش ایجاد شود.»
وی افزود: «معاونت هنری نیز چنین رویکردی دارد و ما هم باید کمک کنیم که فرهنگ‌سازی را به سطح کشور ببریم، نه این که تنها در تهران متمرکز باشیم.»
"آروند دشت‌آرای" طراح نمایش "آخرین نامه" نیز در ادامه گفت: «در جلسات اولیه‌ای که داشتیم نظر کوروش‌نیا این بود که بستر اصلی که فضاسازی کار شامل می‌شود، را بشکنیم و همچنین از امکانات مختلفی که فضا به ما می‌دهد، استفاده کنیم.»
وی ادامه داد: «برای خلق فضا از نور، صدا، ارتفاع، شی، ریتم و بافت می‌توان استفاده کرد، بنابراین فکر کردم که با هزینه حداقل وامکان پرتابل بودن بتوانم از تمام این امکانات استفاده کنم و با یک شی تصاویر مختلفی بسازم.»
به گزارش سایت ایران تئاتر، دشت‌آرای با اشاره به ایده تکرار یک شی گفت: «استانبولی بهترین شی بود و این امکان را می‌داد که با آن یک بافت را ایجاد کنیم و مهمتر از همه در فضاسازی به فاکتور تخیل تماشاگر توجه شد و این که یک شی را به چیزهای مختلف تبدیل کنیم.»
در ادامه نشست، کوروش‌نیا با اشاره به مضمون نمایش "آخرین نامه" عنوان کرد: «موضوع نمایش درباره سه نفر است که در یک سنگر دیده‌بان هستند و زندگی آن‌ها را در یک برهه در سنگر می‌بینیم. در پایان نمایش با شهادت یکی از آن‌ها به پایان می‌رسد.»
آروند دشت‌آرای ادامه داد: «بازیگران فوق‌العاده کار کردند و طی چند جلسه‌ای که به صورت کارگاهی تمرین می‌کردیم همه با انگیزه بسیار بالایی که امروزه کمتر می‌بینیم، فعالیت می‌کردند.»
وی افزود: «همچنین کل مجموعه سعی کرده کار متفاوتی ارائه دهد. تنها افسوس این است که در هر اجرا بیش از 40 نفر نمی‌توانند از نمایش دیدن کنند؛ چرا که نمایش "آخرین نامه" این پتانسیل را دارد که تعداد بیشتری از تماشاگران آن را تماشا کنند.»
دشت‌آرای با اظهار امیدواری از اینکه این نمایش در سالن بزرگ‌تری اجرا شود گفت: «باید از اینگونه نمایش‌ها حمایت بیشتری کرد و کمک رسانه‌ها در این زمینه بسیار تأثیرگذار است.»
وی تصریح کرد: «اگر این استعدادهای جوان دیده شوند اتفاق بهتری در تئاتر کشور خواهد افتاد تا اینکه بخواهیم مدام از بازیگرانی استفاده کنیم که شناخته شده هستند.»
کوروش‌نیا در پایان اظهار کرد: «اکنون اگر مخاطب با رضایت سالن نمایش را ترک می‌کند، به خاطر این است که این اثر حاصل یک کار گروهی و دسته جمعی است.»