آئیننامه شورای حمایت از آثار تئاتری به منظور ارتقا خلاقیت و جذب مخاطب طراحی شده است
رئیس مرکز هنرهای نمایشی گفت: «آئین‌نامه شورای حمایت در جهت ارتقاء خلاقیت و نوآوری هنرمندان و جذب مخاطبان تئاتر به وجود آمده است.»
به گزارش سایت ایران تئاتر، "حسین مسافرآستانه" رئیس مرکز هنرهای نمایشی که شب گذشته ـ 25 دیماه ـ در برنامه زنده تلویزیونی دور میز شب حضور یافته بود، در پاسخ به صحبتهای منتقدان به آئیننامه شورای حمایت از آثار تئاتری گفت: «هر هنرمندی حق اظهارنظر درباره آئیننامه شورای حمایت را دارد. من نمیگویم این آئیننامه بدون هیج نقصی ارائه شده اما معتقدم با انجام بحثهای کارشناسانه میتوان در رفع این نقایص کوشید.»
وی افزود: «ضمن اینکه در زمان ارائه این آئیننامه اطلاعرسانی عمومی انجام شد و طی جلسات متعددی که برگزار کردیم خواستیم این آئیننامه را با نقص و کم کاست کمتری معرفی کنیم.»
مسافرآستانه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه این آئیننامه زیرنظر مرکز هنرهای نمایشی است و این مرکز هنرهای نمایشی است که سوژه و موضوع را تعیین میکند و عملاً تولید را از دایره نهادهای مردمی خارج میکند، گفت: «اصلا لفظ نهادهای مردمی دچار اشکال است چون ما تعریفی از این موضوع نداریم. تصویب آئیننامه شورای حمایت هم این خواسته را تعمیم داده است. تا قبل از تنظیم آن، طبق قرارداد تیپ مشخص میشد که چه کسی چه میزان دستمزد دریافت کند نه اینکه چه کاری تولید شود. در واقع این آئیننامه تغییری در اصل موضوع ایجاد نکرده است.»
وی افزود: «در این آئیننامه اولویتها و سیاستهایی وجود دارد که خاص آئیننامه نیست، بلکه آئیننامه آن را یادآوری کرده است.»
رئیس مرکز هنرهای نمایشی در خصوص گروههای تئاتری که نگران تماشاگر و پر شدن سالنهای نمایشی هستند، گفت: «اگر اثر نمایشی شما یک کار خوب، فلسفی و عمیق باشد تماشاگران جذب تماشای آن میشوند؛ ولی اگر اثری ضعیف ارائه کنید، مطمئن باشید مخاطبان متوجه میشوند. اعتقاد به اینکه کارهای ضعیف مخاطب دارد، اهانت به تماشاگر و ناشی از نشناختن اوست.»
مسافرآستانه بیان کرد: «در تجربیات متعددی شاهد بودهام که آثار نمایشی با کیفیت بالا حتی بدون حضور چهرههای سینمایی به خوبی درخشیدهاند. آئیننامه شورای حمایت نیز به دنبال چهرههای نمایشی نیست، بلکه به دنبال آثاری است که مخاطب داشته و برای مردم جالب باشد.»
وی افزود: «کسانی که نگران حضور تماشاگر در سالن هستند، چون نمیخواهند در سرنوشت کار تولیدیشان مشارکت داشته باشند، دچار اضطراب میشوند.»
مسافرآستانه در پاسخ به نقطه نظرات منتقدان گفت: «مشارکت گروههای تئاتر در سرنوشت آنچه که تولید میکنند مشکلی به وجود نمیآورد. کارگردانانی که اثری را با کیفیت پایین و یا متوسط تولید میکنند و بعد در توجیه عدم موفقیتشان میزان دستمزد را به عنوان دلیل اعلام میکنند، بهانه خوبی برای فرار از رسالت تئاتر نمیآورند.»
وی در پاسخ به صحبتهای "شکرخدا گودرزی" بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر که با انتقاد نسبت به آئیننامه شورای حمایت، سخن میگفت، بیان کرد: «آئیننامه به هیچ عنوان مانع نقد و نظر نیست و اگر قرار بود نقدی روی آن انجام نشود من آن را به خانه تئاتر ارائه نمیکردم.»
مسافرآستانه درباره نقش دولت در تدوین و اجرای این آئیننامه گفت: « دولت به عنوان حمایتکننده از تئاتر دارای یک حق سازمانی است که باید آن را در شیوه اجرا تعریف کند. دولت نمیتواند در نقش یک حمایتکننده باشد اما بدون هیچ ضابطهای خدمات ارائه کند. در همه جای دنیا تئاتر باید مورد حمایت دولت قرار گیرد، ولی باید این را نیز در نظر داشت که دولت تنها تولیدکننده تئاتر نیست، جز در مواردی ویژه که در راستای اهداف آن است.»
وی با اشاره به تنظیم آئیننامه تصریح کرد: «کار تنظیم آئیننامه را آقای "حیدری خلیلی" که کارشناس و متخصص برنامهریزی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، به عهده داشته و ایشان با سابقه آئیننامهنویسی که دارد این آئیننامه را به نگارش درآورده است. در اینجا متذکر میشوم بحث آئیننامه شورای نظارت ربطی به حمایت ندارد، چرا که پیش از این نیز اینگونه بود که آثار برای اجرا در هر سالنی باید نسبت به اخذ مجوز از شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی اقدام میکردند.»
رئیس مرکز هنرهای نمایشی با اشاره به غیرقابل تغییر نبودن این آئیننامه خاطرنشان کرد: «به دلیل انتقاد یکسری از افراد نمیتوان از اجرای این قرارداد سرپیچی کرد و آن را بلاتکلیف دانست چراکه این آئیننامه بر مبنای قرارداد تیپ تنظیم شده است.»
وی سپس به اهمیت بودجه در تئاتر اشاره کرد و افزود: «بودجه تئاتر در مقابل ظرفیت امروز آن بسیار ناچیز است، ولی شاید یکی از دلایل تنظیم این آئیننامه این باشد که در آغاز امر میتوان با کمک گرفتن از این آئیننامه پیش رفت تا از ظرفیتی که مازاد بر این بودجه است، تئاتر بتواند به طور موفقیتآمیزی استفاده کند.»
مسافرآستانه درباره ارائه راهکارهایی برای توسعه تئاتر، عنوان کرد: «انواع مختلف تئاتر جایگاه ارزشمندی دارد که نباید با نگاه ظالمانه نسبت به بودجه مورد نقد قرار بگیرد. عدم حضور مخاطب بیانگر نفهمیدن تئاتر از سوی تماشاگر نیست بلکه دلیل این عدم استقبال به همان نمایش برمیگردد.»
این مدیر تئاتر با تاکید بر اینکه بزرگترین منتقدان تئاتر ما مخاطبان هستند، تصریح کرد:« هنر تئاتر یک هنر حسی و عقلانی است که هر کس با توجه به اندازه احساس و میزان درک خود با آن ارتباط برقرار میکند؛ بنابراین اگر مشکلی در خالی بودن سالنها وجود داشته باشد، نشانگر نقص در نمایش است و نه تماشاگر.»
وی افزود: «حل مسائل تئاتر، راهکارهای خاصی را میطلبد. در اینجا بد نیست اشاره کنم که بودجه فعلی تئاتر در حال حاضر تنها نیمی از نیاز تئاتر کشور را پوشش میدهد. این بودجه چه از طریق فروش گیشه و چه از طریق حمایتکنندگان تنها 10 درصد از هنرمندان تئاتر را میتواند تحت پوشش قرار دهد. اما با وجود این آئیننامه و دخالت هنرمند در سطح کیفی آثار، میتوان این مشکل را تا حدی رفع کرد.»