تئاتر امروز نیازمند تربیت بازیگران جدید است

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی فرهنگسرای رسانه، این نشست با حضور محمدحسن معجونی کارگردان، مهدی کوشکی و رضا بهبودی بازیگر، ساسان پیروز (مدیر اجرایی گروه لیو) و امین عظیمی کارشناس و منتقد اتاق تئاتر و همچنین نمایندگان رسانه‌های مکتوب و تصویری و جمعی از علاقه‌مندان برگزار شد.
در ابتدا معجونی در خصوص چگونگی شکل‌گیری گروه لیو گفت: «ایده شکل‌گیری گروه لیو از دانشکده سینما- تئاتر در سال 76 شکل گرفت و پس از گذشت 4 سال در سال 80 کار خود را به صورت رسمی آغاز کرد و با وجود ناملایمات و مشکلاتی مالی که تئاتر همواره با آن دست به گریبان بوده تا به امروز فعال بوده است.»
وی با اشاره به پرداختن این گروه به اجرای آثار آنتون چخوف تصریح کرد: «اجرای آثار چخوف در گروه لیو نشات گرفته از علاقه شخصی خود من به این نویسنده است.»
وی همچنین گفت: «"مرغ دریایی" از جمله آثاری بود که در اولویت من قرار نداشت و من شخصا باغ آلبالو و سه خواهر را بیشتر دوست داشتم، ولی از آنجا که  مرغ دریایی در مورد تئاتر حرف می‌زند، نوگرایی به دنبال دارد، نسل‌های گذشته و حال تئاتر را مقابل هم قرار می‌دهد و به نوعی زندگی واقعی بچه‌های تئاتر را به تصویر می‌کشد و پیوند دهنده زندگی واقعی دست اندکاران تئاتر است که به صحنه نمایش در می‌آید، بنابراین تصمیم گرفتم آن را به صحنه ببرم.»
معجونی با اشاره به استفاده از کوشکی به عنوان دراماتورژ این مجموعه گفت: «دراماتورژی در تئاتر مستلزم داشتن گروه منسجم است و اصولا انتخاب متون فرنگی و ترجمه مناسب آن یکی از بخش‌های مهم کار دراماتورژ است که نیاز به تمرکز بسیار زیادی دارد و باید بدون تغییر در متن به بهترین شکل ممکن پیام را به مخاطب القا کند، که خوشبختانه کوشکی در این بخش بسیار خوب عمل کرده است.»
معجونی در پاسخ به این سوال که چرا اجرای نمایشنامه "مرغ دریایی" با شوخی بسیار همراه شده و با نسخه اصلی در تضاد است، گفت: «دستورالعمل ویژه‌ای را نمی‌شود در نمایشنامه‌های چخوف به اجرا گذاشت. در نسخه اصلی ویژگی امپرسیونی کار مورد توجه است و کاراکترها برجسته‌اند، ولی در نمایشنامه ما صراحت در کار چخوف وجود ندارد و ما به کاراکتر نمی‌پردازیم و وضیعت‌های ناکام را بررسی می‌کنیم. اصولاً اثر چخوف طرح شفافی است مملو از موقعیت‌هایی که در نهایت به هیچ جا نمی‌رسند و این مسئله باعث تقویت انرژی کمیک داستان می‌شود که در آن به هیچ وجه خنداندن مخاطبان مطرح نیست.»
وی ادامه داد: «در نمایشنامه "مرغ دریایی" آدمها گرفتار تعریف زندگی ناکام خودشان هستند. در اصل نمایش تراژیکی است که بصورت کمیک ارایه می‌شود. اصولاً آثار چخوف به مانند آثار کمدی شکسپیر شوخی نیست بلکه مناسبات کمیکی است که باید بصورت جدی اجرا شود. در نمایش دایی وانیا این روند کاملا مشخص‌تر است تا مرغ دریایی. در این آثار سکوت‌هایی هستند که به بیننده کمک می‌کنند که به تجربیات ناکام آدم‌ها بپردازند و اصولاً آثار چخوف مملو از حفره‌هایی است که همگی آن توسط بیننده ادراک نمی‌شود.»
معجونی با تاکید بر تاثیر بازیگران تئاتر از جو حاکم بر سالن نمایش خاطرنشان کرد: «ما در کشوری هستیم که مردم‌مان دوست دارند بخندند و این خندیدن بدین معنا نیست که ما مردم جلفی داریم، بلکه نیاز به خندیدن است که این روند را بوجود می‌آورد. متاسفانه در اجراهای زنده و تئاتر، خندیدن بیننده در شکل‌گیری روند کار بازیگران تاثیر می‌گذارد و در کشور ما فقط چند بازیگر وجود دارند که بازی آنها تحت تاثیر جو سالن‌های نمایش قرار نمی‌گیرد. بنابراین لزوم تربیت بازیگران تئاتری که رفتار تماشاچیان را ساماندهی کنند و نه از رفتار آنها تاثیر بگیرند، بیش از پیش احساس می‌شود.»
کارگردان نمایش دایی‌وانیا گفت: «اجرای نمایش دایی وانیا به نزدیکترین خاطره من از زندگی روستایی برمی‌گردد. به جایی که به دور از هیاهوی شهری و امکانات پر سر و صدایی هستیم که به جز وقت تلف کردن‌های واهی ارمغان دیگری ندارند. البته وضعیتی که اکنون در روستاها وجود دارد چندان با شهرها متمایز نیست و شما در کم‌تر روستایی امکانات شهری را  نمی‌بینید.»
در ادامه این نشست بهبودی در خصوص همکاری با گروه لیو تصریح کرد: «در واقع گروه لیو خانه من محسوب می‌شود، دوستی و تعاملی که در گروه وجود دارد باعث شده که من در اینجا احساس آرامش کنم و در آثار خود خلاقیت بیشتری نشان دهم.»
وی با اشاره به نقش آفرینی‌اش در نمایش "دایی وانیا" گفت: «بی‌تردید یکی از سخت‌ترین نقش‌های خودم را در این مجموعه بازی کردم و در انجام این کار استرس زیادی را متحمل شدم و این نقش تمام ذهنیت مرا به خود مشغول کرده است. در واقع می‌توانم ادعا کنم که نمایش دایی وانیا را به درستی درک کرده‌ام ولی در مورد اجرای آن اطمینان ندارم.»
ساسان پیروز نیز در مورد نحوه مدریت گروه لیو گفت: «در شرایطی که هر مدیر جدید سیاست و برنامه‌های خاص خود را اعمال می‌کند و مشکلات مالی نیز به عنوان تهدید همیشگی در تئاتر مطرح است؛ ما در گروه لیو با آسیب‌شناسی و شناخت همه این عوامل مسیر جدیدی را در مجموعه خود ترسیم کردیم و همه گروه در خدمت اعتلای تئاتر کشور با یکدیگر همگام شدیم.»