توره گردانی از سنن خراسان نیازمند پژوهش و بازاندیشی است

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی، حسین طوسی معتمد اظهار کرد: «بدون شک بررسی این رسم دیرینه سبب آشنائی با گذشته نمایشی این سرزمین در فضای مالک و زارع می‌باشد که خود نماینگر هویت سازندگان عاشق و مردمانی است که آن را در خود پرورده‌اند.»
این استاد دانشگاه با تاکید بر پژوهش محوری در هنر بویژه در فرهنگ عامیانه مناطق، از نمایش توره به عنوان یکی از بکرترین موضوعات تاریخ تئاتر خراسان یاد کرد و گفت: «توره‌گردانی می‌تواند بازگوکننده حرکت تاریخی و مسیر توره‌گردها از غرب به شمال خراسان و دلائل اوج این نمایش روستائی در دوره قاجار و زوال آن در نیم قرن زندگی شهری گذشته باشد.»
وی همچنین افزود: «بررسی و تجزیه زیباشناسی، تکنیک‌های اجرائی، موسیقی توره، رابطه بازیگر و تماشاچی، موقعیت شخصیت‌ها و موضوعات توره در رهگذر فراز و فرود آن می‌تواند عناصری را به هنرهای ارتباطی امروز عرضه نماید که کاربرد آن سبب غنای فرهنگی و تقویت هنر تئاتر و سینما است.»
طوسی معتمد اظهار داشت: «به نظر می‌رسد نمایش توره قابلیت‌ها و ظرفیت‌های پژوهشی غنی دارد که واکاوی آن، جایگاه هنری شایسته این نمایش بومی را در کنار نمایش‌های ایرانی از جمله تعزیه، روحوضی و نقالی مشخص می‌کند.»
این استاد هنرهای ارتباطی تصریح کرد: «هر چند بسیاری از رسوم و آئین‌های کهن بر اثر تحولات اجتماعی و گذر روزگار از خاطر جمعی اقوام محو گشته‌اند اما هنوز نیز می‌توان به برخی از آنها برخورد کرد که همچنان دریافت‌های سنتی فرهنگ به شکلی کامل یا شکسته جریان دارد.»
وی با تاکید بر ضرورت جستجوی این آیین‌های کهن در بستر فرهنگی توسط پژوهشگران، تکامل تئاتر مناطق را وابسته به شناخت تاریخی و اجتماعی می‌داند.
عضو کانون محققان هنر دانشگاه گوته آلمان خاطرنشان کرد: «اهتمام محققان، کارشناسان و برنامه‌ریزان فرهنگی در راستای حفظ و نگهداری این آئین‌ها و مراسم کهن ضروری می‌نماید و بدون شک با ثبت و بازاندیشی این‌‌گونه سنت‌های نمایشی از فراموشی آن در عرصه هنر و ارتباطات جلوگیری خواهد شد.»
این پژو هشگر تئاتر و سینما یادآوری می‌کند: «با توجه به اینکه در دهه‌های اخیر برخی از کارگردانان و طراحان تئاتر غرب محوریت نمایشنامه را به چالش کشانده و با بهره‌گیری از شیوه‌های دیگری مانند چیدمان تصویری، کاربرد نمایشی اشیا، رقص‌نگاری، جمع‌آوری قطعات پراکنده، بداهه‌پردازی، فضاهای صوتی و... شکل‌های جدیدی را در اجرا به نمایش گذاشته‌اند.»
وی متذکر شد: «به نظر می‌رسد توره گردانی با دارا بودن عناصری چون بداهه‌پردازی، طراحی حرکت و موسیقی قومی دارای این قابلیت است که در اشکال جدید اجرای تئاتر مورد توجه بیشتری قرار گیرد.»