سفره نمایش‌های آئینی سنتی باید در طول سال گسترده باشد
اردشیر صالح‌پور، نویسنده و کارگردان تئاتر گفت: «یکی از اهداف برگزاری جشنواره نمایش‌های آیینی سنتی، معرفی و شناسایی این گونه نمایشی به مخاطب امروزی است؛ اما معرفی به تنهایی کافی نیست و ما باید از نگاه آرشیوی، گلخانه‌ای و موزه‌ای نسبت به آیین‌ها و سنت‌ها دوری کنیم.»
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی پانزدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی سنتی، وی افزود: «اگر سنت‌ها استمرار پیدا کند و تزاید و تداوم داشته باشد؛ می‌توان گفت کشوری صاحب فرهنگ و هویت است و هنر آن به صورت زنده و پویا جریان دارد و بنابراین صرف اینکه هر دو سال یک بار به صرافت برگزاری جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی بیفتیم، ما را به جایی نخواهد رساند.»
صالح‌پور با بیان اینکه تئاتر سنتی، تئاتر ملی و تئاتر ایرانی باید در سرلوحه استراتژی و چشم انداز تئاتر کشور قرار بگیرد، اظهار کرد: «نمایش ایرانی با تئاتر غربی منافاتی ندارد؛ بلکه مکمل هم هستند اما متاسفانه روز به روز رویکردی به فرهنگ، سنت‌ها، ارزش‌ها و آیین‌های خود نداریم.»
وی درباره ضرورت اجرای عمومی برای آثار حاضر در جشنواره گفت: «من معتقدم صرف شرکت در یک جشنواره نمی‌تواند دلیلی برای قطعی بودن اجرای عمومی آن باشد؛ ضمن آنکه باید زمینه‌ای برای اجرای عمومی همه کارهایی که در جشواره شرکت می‌کنند، فراهم شود و در این مورد باید به میزان توجه به مخاطب شناسی در آثار نمایشی توجه کرد.»
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: «از یک سو مسوولین باید امکانات را برای اجرای عمومی آثار فراهم کنند و از سوی دیگر گروه هنری نیز باید در تولید کار مخاطب شناسی داشته باشد و اثرش واجد ارزش‌های یک تئاتر مردمی و کامل باشد تا اگر به اجرای عمومی رفت، بتواند مخاطب جمع کند و بنابراین هردو این موارد باید با هم در نظر گرفته شود.»
صالح‌پور با بیان اینکه جشنواره نمایش‌های آیینی سنتی از ستاد اجرایی و شورایی بسیار قوی و متخصص برخوردار است، اضافه کرد: «نباید همه چیز به چند روز برگزاری جشنواره اکتفا و خلاصه شود؛ بلکه این سفره باید در طول سال گسترده باشد تا جامعه بتواند از آن ارتزاق کند و ذائقه ایرانی در آن رعایت شود.»
مسوول بخش نمایش‌های ایرانی جشنواره تاکید کرد: «جشنواره باید برنامه‌ای را برای ادامه حیات تئاتر ایرانی و اجرای مستمر آن در طول سال داشته باشد و روند آن به تداوم و تزاید تئاتر سنتی و آیینی، به عنوان یکی از شاهراه‌های اصلی برای رسیدن به تئاتر ملی و نیز تولید مستمر و روشنایی چراغ صحنه بیانجامد.»