گفت‌وگو با نگار اسکندرفر، مجری طرح نمایش”فنز”
به عنوان یک مدیر فرهنگی معتقدم که تمرکز فعالیت فرهنگی در تهران باعث محرومیت در شهرستان‌ها می‌شود. نباید فراموش کرد که آنها هم نیاز فرهنگی دارند. با توجه به این اعتقاد خواستم که حتماً”فنز” را که نمایش بسیار خوبی است در شهرستان‌ها به اجرا ببریم.
عباس غفاری:
اشاره:
نگار اسکندرفر، صاحب امتیاز و مدیر مسئول مجلة توقیف شده”کارنامه” چند ماهی است در حوزه تئاتر وارد شده و به عنوان مجری طرح نمایش”فنز” به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان نقش فعالی را ایفا می‌کند. عنوان”مجری طرح”در فعالیت‌های تئاتری، عنوان تازه‌ای است که پیش‌تر از این وجود نداشت. در این باره با اسکندرفر گفت‌وگوی کوتاهی انجام داده‌ایم.
مجری طرح مقوله جدیدی در تئاتر است، قبل از این در نمایش‌های میرباقری، عبدالله اسکندری را به عنوان تهیه کننده خصوصی دیده بودیم اما مجری طرح عنوان تازه‌ای است در حوزه تئاتر، چه طور خواستید در این سمت فعالیت کنید؟
وقتی مرکز هنرهای نمایشی طرح تعیین دستمزدها را ابلاغ کرد شخصاً بر این باور بودم که نمایش‌های ما از این پس نیازمند مجری طرح است. اما در این نمایش خاص، من فقط با این تصور وارد گروه نشدم بیشتر به این خاطر بود که ما برنامه گسترده‌ای برای اجرای”فنز” در شهرستان‌ها و کشورهای خارجی داشتیم و بنابراین نیازمند شخصی بودیم که هماهنگی‌ها را در این خصوص انجام دهد و من این مسئولیت را پذیرفتم همچنین بخش دیگری از وظایفم هماهنگی نیازهای گروه با مسئولان تئاترشهر است به قصد این که کارگردان انرژیش را با خیالی آسوده فقط روی اثر هنریش بگذارد.
براساس عرف، این وظایف را معمولاً دستیار کارگردان انجام می‌دهد، چطور شد که خواستید شما به جای دستیار این وظایف را متقبل شوید؟
ممکن است بخشی از کارهای فعلی که من انجام می‌دهم را قبلاً دستیار انجام می‌داده اما دستیار که وظیفه‌اش اساساً این‌ها نیست او باید در کنار کارگردان در ساماندهی اثر هنری کمک کند ولی از آن‌جا که این جا همه چیز قاطی شده، حتی بعضی اوقات وظایف دستیار را هم کارگردان انجام می‌دهد.کار من مدیریت و ساماندهی گروه است و اصلاً قبول ندارم که وارد حوزه دستیار کارگردان شدم. من با بازیگران این نمایش از قبل در بخش آموزش موسسه کارنامه آشنایی داشتم و اساساً ارتباط من با آنها از آن جا شکل گرفت و بدین ترتیب با صحبت با آنها فکر کردم این مسئولیت را قبول کنم و همانطور که قبلاً اشاره کردم بیشتر فعالیت‌هایم متمرکز است در هماهنگی برنامه‌ریزی اجراهای این گروه در شهرستان‌ها و کشورهای خارجی.
حالا چرا خواستید وظایف هماهنگی با مسئولان تئاترشهر و مرکز هنرهای نمایشی را هم به عهده بگیرید؟
برای این که در طول تمرین‌ها متوجه شدم این بخش از کارها هم جز وظایف ساماندهی و مدیریتی قرار می‌گیرد و وظیفه دستیار نیست و او می‌تواند با خیال راحت به کارهای دیگر برسد.
اشاره به اجرا در شهرستان‌ها داشتید، در سال‌های اخیر گروه‌های حرفه‌ای به دلیل وضعیت نامطلوب سالن‌های نمایشی و شرایط دیگر در شهرستان‌ها کمتر حاضر شده‌اند نمایش‌هایشان را به اجرا ببرند، شما تحت چه شرایطی خواستید اجرا در شهرستان‌ها را در برنامه‌تان داشته باشید؟
به عنوان یک مدیر فرهنگی معتقدم که تمرکز فعالیت فرهنگی در تهران باعث محرومیت در شهرستان‌ها می‌شود. نباید فراموش کرد که آنها هم نیاز فرهنگی دارند. با توجه به این اعتقاد خواستم که حتماً”فنز” را که نمایش بسیار خوبی است در شهرستان‌ها به اجرا ببریم.
این شهرها مشخص شده و آیا تا به حال قراردادها بسته شده است؟
هنوز نه. ما فعلاً منتظریم تا اجرای تهران تمام شود.
آیا شهرها و استان‌هایی برای اجرا مشخص شده‌اند؟
هنوز نه.
با توجه به استقبال”فنز” و انبوه پیش فروش‌ها تخمین زده می‌شود که این نمایش حداقل برای چند ماه می‌تواند در سالن چهارسو به اجرا برود. بر این اساس آیا شما پیشنهاد طولانی‌تر شدن مدت اجرا را به مرکز هنرهای نمایشی داده‌اید؟
این مسئله پیش از این که به تقاضا و اجازه از سوی مرکز هنرهای نمایشی برگردد به فرصت افراد گروه مربوط می‌شود. با توجه به این که بازیگران”فنز” کاملاً حرفه‌ای هستند و هر کدام کارهای دیگری را در کارنامه سالانه خود دارند. باید در ابتدا فرصت گروه در نظر گرفته شود که بعید به نظر می‌رسد این فرصت پیش بیاید.
درباره اجرا در کشورهای خارجی بگوئید؟
هماهنگی‌های صورت گرفته اما باید در زمان خودش صحبت شود.
احتمال می‌دهید موفقیت نمایش”فنز” در کشورهای خارجی هم ادامه پیدا کند؟
من امیدوارم.
آیا امیدواری شما به طرحی که داستان براساس آن نوشته شده، مربوط می‌شود؟
به دلیل مجموع چیزها. کارگردانی، حضور بازیگران صاحب نام و حرفه‌ای و فضای داستان. به خاطر همه این‌ها امیدوارم.
به نظرتان عنوان مجری طرح در این نمایش می‌تواند به بدعتی برای ادامه پیدا کردن آن در نمایش‌های بعدی تبدیل شود؟
امیدوارم بدعتی باشد برای ادامه پیدا کردن. اما خود من اگر نمایش دیگری هم باشد آمادگی همکاری را دارم و نمی‌خواهم این تجربه در همین یک کار خلاصه شود.