تئاتر خیابانی از سنتها و قراردادها فرار کرد
همزمان با دوره‌ای که تئاتر به صورت قراردادی و سنتی به راه خود ادامه می‌داد، گروهی سعی داشتند تا از این قراردادها فرار کنند. این هنرمندان قصد داشتند تا در هر مکانی غیر از سالهای تئاتری (چه در فضای باز و یا بسته) و در فضایی خارج از معماری سنتی تئاتر را شکل دهند و از این رو مشخصه‌ی اصلی این نوع تئاترها در خیابان است.
ایسنا: همزمان با دوره‌ای که تئاتر به صورت قراردادی و سنتی به راه خود ادامه می‌داد، گروهی سعی داشتند تا از این قراردادها فرار کنند.
شیرین بزرگمهر، با بیان این مطلب در بیست و نهمین سخنرانی گروه شهرستانی و دفتر پژوهشهای فرهنگی به بحث درباره «تئاتر خیابانی» پرداخت.
وی ادامه داد: این هنرمندان قصد داشتند تا در هر مکانی غیر از سالهای تئاتری (چه در فضای باز و یا بسته) و در فضایی خارج از معماری سنتی تئاتر را شکل دهند و از این رو مشخصه‌ی اصلی این نوع تئاترها در خیابان است.
وی هدف این گونه تئاتری را جلب مخاطب دانست و افزود: مخاطبان این نمایشها کسانی هستند که با تئاتر به معنا و مفهوم واقعی آن آشنایی ندارند پس هنرمندان تئاتر خیابانی با تلفیق سایر هنرها با تئاتر و انتقال پیام به این مخاطبان کار خود را شکل می‌دهند و می‌توان زمینه‌های تاریخی آن را در قبل از تمدن جادوگران بررسی کرد.
این مدرس تئاتر، شکوفایی بخش سیاسی تئاترخیابانی را در دوران قبل از جنگ جهانی اول معرفی کرد و گفت: در دوران قبل از جنگ جهانی اول و به خصوص با انقلاب کبیر روسیه این نمایشها رونق یافتند و دست به تبلیغ و ترویچ زدند زیرا مهمترین هدف نمایشهای خیابانی در آن دوران اشاعه‌ی مواضع انقلاب و شیوع یک جریان سیاسی بود.
وی اضافه کرد: به دنبال این جریان‌سازی بود که جنبش رادیکالیسم در اوایل دهه 60 رونق یافت و به دنبال آن تئاتر به نظام سرمایه‌داری حمله کرد. در دهه 70 نیز بسیاری از گروه‌های نمایشی در آمریکا مسئله جریان جنگ ویتنام را مورد توجه خود قرار دادند و گروه « نان وعروسک» از خلال آن شروع به کار کرد.
بزرگمهر تصریح کرد: انتقال پیام تنها هدف نمایش خیابانی نبود بلکه کمک گرفتن از سایر هنرها با درنظر گرفتن مفاهیمی چون سرگرمی، تبلیغ سیاسی و جنجال‌آفرینی و در نهایت لذت آفرینی از دیگر موارد مورد توجه این گونه نمایشی است.
وی اضافه کرد:سرگرم کردن تماشاگران با استفاده از مشارکت مستقیم آنها در طول نمایش از اهداف مهم نمایشهای خیابانی است و از این جهت هنمرندان خیابانی، «سرگرم کنندگان» می‌گویند.
بزرگمهر مسخره گرفتن قراردادهای اجتماعی و شکستن تابوهای فردی را یکی دیگر از نکات مورد توجه در تئاتر خیابانی دانست وتصریح کرد: هنرمندان نمایش خیابانی با پرداختن به این وجه به آشوبگران تغییر نام می‌دهند و تئاترهای اعتراض‌گونه را شکل می‌دهند.
وی در پایان خاطرنشان کرد:هنرمندان خیابانی با کارهای خود به آموزش مردم و انتقال پیام‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نیز می‌پردازند و با این کار به سازشگران معروف می‌شوند و گروهی دیگراز این نمایشگران خیابانی نیز دست به خلق تصاویر دیدنی و جالب می‌زنند که اکثر این افراد نقاش و مجسمه‌ساز هستند.