یادداشت ”نصرا... قادری” به مناسبت آغاز اجرای نمایش ”کشتار خاموش”

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر و بنا به اعلام روابط عمومی گروه تئاتر پرگار، نویسنده و کارگردان نمایش مذکور، به همین مناسبت دلنوشته‌ای را در قالب یک یادداشت منتشر کرد که متن کامل آن به این شرح است:
به نام خداوند قلم، زیبایی و عشق
من باور دارم که اندیشه متضمن نوعی راستی است که هر دغلی را ناکار می‌کند. به راستی کلمات و واژه‌ها عجیب «کژتاب» و «فتنه » انگیزند. هر واژه و اصطلاح، اگر در زمینه و فضای تاریخی و گفتمانی خود فهو و درک و تفسیر نشود، تنها به درستی فهم نمی‌شود و حتی ممکن است سوء فهم شود یا دیگر گونه و وارونه تحلیل و تفسیرگردد. اما امیدم همه این است که ما اندکی از کنشگری‌های خویش، و خشم‌ها و اعتراضات و عصبیت‌ها و قبیله بازی‌ها رها شویم و به ذات اندیشه بیندیشیم .
من که هرگز نه در قبیله چپ بوده‌ام و نه در جمعیت راست و نه در جمع منور الفکرها جایی داشته‌ام و همیشه از همه سو متهم بوده‌ام، به ذات تئاتری می‌اندیشم. تئاتر برای من همنشینی «عقل» و «احساس» است و جستجوگر مخاطب کنش‌گر و فعال هستم. هرگز در پی مخاطب منفعل نبوده‌ام. همیشه به هزار ترفند کوشیده‌اند تا مرا از مخاطب جدا کنند و هرگز نتوانسته‌اند. گواهش آخرین کارم که چهار سال پیش در سنگلج به صحنه آمد و پرمخاطب‌ترین تئاتر بود و مردم، خود مردم به دیدنش آمدند .
امیدم به «اوست» که همیشه یاریم داده است و امروز روزگار بدی است . همه آنهایی که خیال می‌کنی همراه تواند تمام همت شان را به کار می‌گیرند تا تو را بیندازند ! و نه از راه راستی و جوانمردی، که به ناجوانمردی! و من حیران مانده‌ام! تئاتر ذات حقیقت است، راستی است. پس چرا گروهی ناراستی می‌کنند؟ این فرو افتادن‌ها چه نفعی به حال آنها دارد؟ نمی‌دانم! اما صدای بغض شاهین سرکسیان که هم آیین من نبود را می‌شنوم که به دست شاگردانش فرو افتاد. چرا؟ چون «خط سوم» بود. حضرت شمس تبریزی می‌فرماید:
چنان که آن خطاط، سه گونه خط نوشتی . یکی او خواندی و لاغیر! یکی را هم او خواندی، هم غیر! یکی نه او خواندی، نه غیر او! آن «خط سوم» منم !
" کشتار خاموش" با هزار سختی و صعوبت به صحنه آمد. و همه رنجی که بر ما رفت، نه از مسئولین بالا دستی و نه از قوانین مصوب بود. بلکه از تئاتری نماهایی بود که جای تئاتری‌ها را اشغال کرده‌اند، و همیشه هم هستند! اما سودی نخواهند برد! اگر الکن و ناتوانند، تاوانش را تئاتری ها نباید بپردازند و ساختن حواشی و توهین و تهمت راه به جایی نخواهد برد .
ساختن یک تئاتری اصیل نیازمند «زمان» است و تاریخ قاضی بیرحمی است. افق ما «فردا» است، فردایی که نیستیم و داوری می‌شویم. فردایی که در برابر حضرت حق باید پاسخگو باشیم و او با همه رحمت و مهربانی اش از «حق الناس» نمی‌گذرد !
"کشتار خاموش" پی جوی ایمان گمشده است. روایتگر تنهایانی است که خدای خود را گـــم کرده‌اند. حکایت مردمانی است که به وعده داده شده حضرت حق حتما به پیروزی می‌رسند. حکایت غربت، تنهایی، سرگشتگی و پی جویی خدا! تا کی به خدا برسند! "کشتار خاموش" را فقط باید دید. گروتسک وحشتناکی است که در تم ماکابر ارایه می‌شود. همین و بس
گزارش روابط عمومی گروه تئاتر پرگار می‌‌‌افزاید: محبوبه بیات، کرامت رودساز، رضا مختاری، مهرخ افضلی، عبدالرضا فریدزاده، حمیدرضا فلاحی، حسین شمس، آذر سماواتی، وحید جباری، مهدی گلیج و سجاد زارع ایفاگر نقش‌های این نمایش هستند. همچنین فرشاد منظوفی‌نیا (طراح صحنه) بهیه خوشنویسان (طراح لباس) افسانه قلی‌زاده (طراح چهره پردازی) بهرام تشکر (دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز) مصطفی محمودی (مشاور تبلیغات و اطلاع‌رسانی) امیر حسین کاظمی (منشی صحنه) فاطمه فریدونی (دستیار دوم کارگردان)، سپیده قادری (مدیر اجرا) لاله محمودی و نساء نیکو (روابط عمومی و ارتباطات رسانه‌ای) پریسا شیرازی (عکاس) سحر موسوی (دستیار طراح لباس) سایر دست اندرکاران نمایش "کشتار خاموش" هستند.
"کشتار خاموش" روایتگر داستان زنی به نام ژانت است که به دنبال مونیکا دختر گمشده‌اش به نیروهای تشکیلات تروریستی مراجعه می کند غافل از اینکه دختر و همسرش ....
این نمایش همه روزه به جز شنبه‌ها از ساعت 18 در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت.