یادداشت ”نصرالله قادری”کارگردان نمایش ”کشتار خاموش”

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر ، در یادداشت نصرالله قادری آمده است :
آدمی در کائنات سخت تنهاست، بی خانمان است. غریب است و همه عمرش را در پی بازگشت به خانه اصلی است که از آن رانده شده است. آدمهایی که چهار خانه خود در پهن دشت خاک را گم می کنند، سرگردانند، حیرانند. خانه آغوش مادر، خانه وطن، خانه عشق و خانه نیستان! و در این حیرانی، جستجوگر راهی برای رسیدن به خانه هستند. در این سیر یا به خدا می رسند یا به خلا.
آدم های غریب من در کشتار خاموش دردمندانه می گریند. مظلومانه قربانی می شوند. چون راه خود را گم کرده اند، می میرند، اما مرگی پوک، مرگی که درزندگی دیگران هیچ تاثری ندارد، می میرند به توهم مرگی پاک.
کشتار خاموش حکایت غربت، بی کسی، تنهایی، در به دری و عشق گمشده است.
عشق است که جان عاشقان زنده از اوست
نوری است که آفتاب تا بنده از اوست
هرچیز که در غیب و شهادت یابی
موجود بود زعشق و پاینده از اوست
کشتار خاموش، کشتار خاموش است آنچنان که باید دید و نه شنید. همین و بس.