جلسه نمایشنامه‌خوانی”هنگامه آرایان“برگزار شد
جلسه نقد و بررسی نمایشنامه”هنگامه آرایان“ اثر غلامحسین ساعدی پس از اجرای نمایشنامه‌خوانی این متن روز گذشته در خانه نمایش اداره تئاتر برگزار شد.به گزارش سایت ایران تئاتر، نمایشنامه”هنگام آرایان” که در بخش مروری بر آثار نمایشنامه‌نویسان کلاسیک ایران در خانه نمایش بازخوانی شد، با حضور پونه پارسایی کارگردان نمایش، محمدحسین ناصربخت مسئول ستاد برگزاری نمایشنامه‌خوانی اداره تئاتر و نگین صادقی‌پور از اعضای این ستاد مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
جلسه نقد و بررسی نمایشنامه”هنگامه آرایان“ اثر غلامحسین ساعدی پس از اجرای نمایشنامه‌خوانی این متن روز گذشته در خانه نمایش اداره تئاتر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، نمایشنامه”هنگام آرایان” که در بخش مروری بر آثار نمایشنامه‌نویسان کلاسیک ایران در خانه نمایش بازخوانی شد، با حضور پونه پارسایی کارگردان نمایش، محمدحسین ناصربخت مسئول ستاد برگزاری نمایشنامه‌خوانی اداره تئاتر و نگین صادقی‌پور از اعضای این ستاد مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
پارسایی در این جلسه ضمن تشکر از حضور هیأت نقد و بررسی تماشاگران حاضر در سالن گفت:«طبق فراخوانی که برای مرور بر آثار نمایشنامه‌نویسان کلاسیک اعلام شد، دو متن برای شرکت در این بخش ارائه کردیم که نمایشنامه”هنگامه آرایان” مورد قبول واقع شد و پس از پنج جلسه تمرین آماده خوانش شد.»
پارسایی که نمایشنامه”هنگامه آرایان” را به عنوان اولین تجربه تئاتری خود ارائه کرده است محدودیت زمانی برای ارائه این اثر و نبود محل تمرین را از مشکلات عمده دانست و افزود:«برای اجرای این نمایشنامه‌خوانی شیوه اجرایی خاصی مد نظر نبوده و تمام سعی ما بر این بود که این نمایشنامه‌خوانی با کیفیت مناسبی ارائه شود.»
یکی از نکات جالب در این جلسه اشاره کارگردان به عدم آشنایی برخی از بازیگران نمایشنامه‌خوانی با آثار غلامحسین ساعدی بود.
به گفته کارگردان نمایش با وجود این که برخی از بازیگران با شیوه آثار نمایشی ساعدی چندان موافق نبودند اما به خاطر یاری رساندن به وی در این جلسه حضور پیدا کرده بودند.
نگین صادقی‌پور که به عنوان یکی از اعضای هیأت نقد و بررسی در این جلسه حضور داشت در مورد ساعدی و نمایشنامه”هنگامه آرایان” گفت:«ساعدی قصد داشت در مورد رسالت هنرمند صحبت کند و این متن نیز به این نکته اشاره دارد. در حقیقت منظور ساعدی این است که هنرمند یا باید برای حکومت و به صورت سفارشی بنویسد و یا برای دل خود و به تعبیری به صورت افلاطونی. البته در نمایشنامه”عاقبت قلم فرسایی” نمودهایی از این تفکر وجود دارد.»
در ادامه مجید علم‌بیگی از بازیگران تئاتر گفت:«بهتر است آثار ساعدی را با آثار دیگر نمایشنامه‌نویسان مقایسه نکنیم. نمایشنامه”هنگامه آرایان” نسبت به”عاقبت قلم‌فرسایی” شعار زده است و اگر اشکالی به آن وارد باشد اشکال مفهومی است که در حقیقت مسائل را خیلی رو بیان کرده و متاسفانه در این نمایشنامه‌خوانی طراحی صحنه و وجود قفس یا حصاری که دور بازیگر قرار داده بودند این موضوع را تندتر کرده است.»
علم بیگی در خصوص شیوه اجرایی این نمایشنامه‌خوانی افزود:«در نمایشنامه‌خوانی بهتر است فضاسازی توسط بازیگران انجام شود که امروز این اتفاق نیفتاده بود و متاسفانه ضمن اجرا سکوت بین دیالوگ‌ها باعث افتادگی کار شده بود.»
محمدحسین ناصربخت مسئول برگزاری جلسات نمایشنامه‌خوانی اداره تئاتر که همچون سایر جلسات نمایشنامه‌خوانی، مدیریت این جلسه را به عهده داشت، در ادامه درباره نمایشنامه”هنگامه آرایان” گفت:«به نظر می‌رسد که این متن بیشتر مناسب یک مقاله است. مقاله‌ای که در ارتباط با وظایف یک هنرمند در جامعه‌ای اختناق زده ارائه شده است. البته ساعدی در قسمت‌هایی از نمایش سعی کرده که از این موضوع بگریزد. اما در این اجرا این مسئله نمود نداشت مثل صحنه آخر که نویسنده در حال تمسخر ممیزی‌ها بود اما اجرا نمایانگر این تمسخر نبود.»
ناصربخت در پایان اظهار کرد:«غلامحسین ساعدی از بزرگان ادبیات نمایشی کشورمان است و نمایشنامه‌های او در زمان اجرا تاثیرات زیادی بر تماشاگران آن زمان می‌گذاشت اما در حال حاضر سال‌ها از آن زمان دور شده‌ایم و اگر نمایش”عاقبت قلم فرسایی” برای تماشاگران قابل تحمل‌تر است به این دلیل است که شعارزده نیست.»
ناصربخت در پایان متذکر شد:«برای اجرای آثار ساعدی انتخابی در بین نبوده و فقط تعداد اجرای آثار او بنا به محدودیت زمانی به صورت اجباری برای یک بار در نظر گرفته شده است.»
گفتنی است تاکنون چهار اثر غلامحسین ساعدی به نام‌های”دعوت”،”عاقبت قلم‌فرسایی”،”آی با کلاه، آی بی‌کلاه” و”هنگامه آرایان” در جلسات نمایشنامه‌خوانی خانه نمایش اداره تئاتر بازخوانی شده و دو نمایشنامه”ضحاک” و”ننه انسی” از برنامه مروری بر آثار ساعدی باقی مانده است.