می خواهیم به تعداد تماشاگران تکثیر شویم
علی راضی و عوامل اجرایی‌اش که از کشورهای ایران، فرانسه، آلمان و مکزیک هستند از حضور در جشنواره تئاتر فجر و اجرای نمایش"در جست‌وجوی تاریخ تولد و انقراض ماموت‌ها"برای تماشاگران ایرانی ابراز خرسندی کردند.
در نشست رسانه‌ای این نمایش که صبح چهارشنبه 26 فروردین در تالار وحدت برگزار شد، علی راضی و بازیگران نمایش به نام‌های ژولیا دونی، بلز پوژاد، بئاتریس ژوفروآ، میشا آریاس دولا کانتونا، توماس کلنر، نوال شریفی و ترانه کوهستانی دستیار کارگردان حضور داشتند. در این نمایش نرمین نظمی طراحی لباس، آنکیدو دارش آهنگساز و کامران خلج سازنده ماسک و فابریس نیکو نیز مدیر گروه اپیدورو کمپانی همکاری می‌کنند.
علی راضی از این که در تالار بلک باکس حافظ نمایش خود را اجرا می‌کند، اظهار رضایت کرد. او امیدوار است که این تالار به لحاظ آکوستیک شدن و سرویس‌ها تجهیز شود.
علی راضی برای راه‌اندازی تالار حافظ از بنیاد رودکی و معاونت هنری تشکر و قدردانی کرده و در این خصوص گفت: «تهران به لحاظ داشتن تالار تئاتر نسبت به پاریس بسیار فقیر است. در پاریس و حومه هر شهر بیش از 400 نمایش با سلیقه‌های مختلف اجرا می‌شود. اما در تهران تعداد تالارها خیلی کم است و امیدوارم که تالار حافظ که نمونه‌ای برای تکثر تالارهای تئاتری است، همچنان به عنوان الگویی کم هزینه از سوی معاونت هنری پیگیری شود.»
وی در ادامه به تماشاخانه ایرانشهر اشاره کرد که خیلی زود توانست مخاطبان خاص خود را پیدا کند و این خود مثال روشنی برای اشتیاق عمومی از راه‌اندازی تالارهای نمایشی است.
به گفته "علی راضی" کارگردان نمایش "در جست‌وجوی تاریخ تولد و انقراض ماموت‌ها" این اثر برداشتی آزاد از منطق‌الطیر عطار است. او در این رابطه گفت: «این نمایش درباره راه رفتن و گذشتن از مسیرهاست؛ آدم‌هایی را می‌بینیم که هر کدام از مسیرهای متفاوتی گذشته‌اند و در بزنگاه‌های مختلف به هم رسیده‌اند. این نمایش بر اساس گرامر خواب دیدن تنظیم شده است. در خواب‌های ما ترکیبی از تصاویر واقعی و غیرواقعی وجود دارد. غایت این گروه این است که بتواند به تعداد تماشاگرانش تکثیر شود. ما از منطق¬الطیر به صدای عطار در 2012 رسیده‌ایم و نخواسته‌ایم از آن کپی کنیم. این صدا در حال حاضر در درون ماست که در آن این بزنگاه‌ها، تراژدی‌ها، دردها و امیدهای روزگار جاری است.»
وی استقبال از نمایش را در سی‌امین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، بسیار خوب توصیف کرد و گفت: «بدون هیچ اغراقی می‌گویم از اینکه در جشنواره فجر بوده‌ام، احساس خوبی دارم؛ چراکه این جشنواره در منطقه خاورمیانه بااهمیت است. دو اجرایی که ما در جشنواره داشتیم، به همان تعدادی که تماشاگر در سالن حضور داشت به همان اندازه پشت ورودی تالار منتظر بودند، ولی جایی برای نشستن نبود؛ اکنون خوشحالیم که پس از این استقبال خوب، می‌توانیم تعدادی اجرای عمومی برای تماشاگران ایرانی داشته باشیم.»
راضی با اشاره به این که این نمایش مجموعه مشترک از چند زبان و چند فرهنگ اعم از ایرانی، فرانسوی، آلمانی و مکزیکی، است افزود:«"در جستجوی تاریخ تولد و انقراض ماموت‌ها" در فرانسه توسط مرکز ملی تئاتر "امانویه" و نیز توسط کمپانی علی راضی و اپیدور تولید شده است. در واقع این حضور در تهران یک اتفاق بزرگ است؛ چراکه گروهی از هنرمندان ایرانی و خارجی در یک گروه و به انگیزه اجرای یک نمایش در کنار هم قرار گرفته‌اند. امیدوارم این زحمت از سوی مسوولان هم درک بشود. ما فقط کسانی هستیم که از طریق تئاتر زندگی و کار خودمان را می‌کنیم، نه دنبال تیتر و جار و جنجال سیاسی هستیم و نه انتظار داریم که سیاست برایمان سرشانه‌هایی بگذارد. ما دوست داریم از طریق تئاتر فرهنگ‌های مختلف را به همدیگر نزدیک کنیم.»
وی خاطرنشان کرد: «مقدمه این کار از بهار 1390 شروع شد و ما با نسیم احمدپور به توافق رسیدیم که چنین متنی نوشته شود. از سوی دیگر در ایران هم بنیاد رودکی و مرکز هنرهای نمایشی در تابستان 90 تمایل نشان دادند که چنین اجرایی تولید شود. ما هم متعهد شدیم که 10 اجرا در تهران بگذاریم. تولید این اثر از پاییز 1390 آغاز شد و قرار است از بهار 1391 تور اروپایی آن نیز آغاز شود. من دوست دارم که این نمایش حداقل دو یا سه سال به کارش ادامه دهد. این نمایش الان زاده شده و من برای دو سه سال تمایلی به انجام کار دیگری ندارم. متاسفانه در ایران شاهد هستیم که کارهای بسیاری خوبی تولید می‌شود که پس از 30 شب اجرا پرونده‌اش بسته می‌شود. در حالی که این آثار می‌توانند در جاهای مختلف و در فستیوال‌های بین‌المللی ارائه و اجرا شوند.»
در ادامه نشست، بازیگران و همکاران علی راضی درباره احساس خود از حضور در ایران توضیحاتی ارائه دادند. بلز پوژاد گفت: «این همکاری برایم خوشحال کننده است و خوشحالم از این¬که با یک کارگردان ایرانی دارم کار می‌کنم و ما در این گروه با هم زندگی می‌کنیم.»
میشا آریاس دولا کانتونا گفت: «من خوشحالم که در ایرانم. از همکاری با این گروه خرسندم. هر چند زیاد آسان هم نیست. ما احساس می‌کنیم که در یک خانواده هستیم و در واقع دورانی را می‌گذرانیم تا خلق کنیم، زندگی کنیم، بسازیم و خراب کنیم. ما دوره عجیبی را گذراندیم و اولین بار که اجرا را پشت سر گذاشتیم احساس خوبی داشتیم. به عنوان یک مکزیکی در ایران اشتراکات فرهنگی زیادی می‌بینم. به خصوص از استقبال بسیار گرم مردم که به همین خاطر از آنان تشکر می‌کنم.»
نوال شریفی گفت: «من با آقای راضی برای دومین بار است که همکاری می‌کنم. اولین کارم "انتهای آسمان کجاست؟" بود. تفاوت این کار با کار اول در اینجاست که در کار اول احساس می‌کردم که در یک جمع از بازیگران کشورهای مختلف قرار گرفته‌ام و من هم یک ایرانی هستم. اما در کار دوم در ابتدا احساس می‌کردم، ایرانی هستم که در ادامه چنین احساسی در ما از بین رفت و سر آخر احساس کردیم که ما یک گروه از بازیگران هستیم که عضو یک پیکر واحد هستیم. یعنی سه مرحله را پشت سر گذاشتیم. ما الان ملیت همدیگر را کنار گذاشته‌ایم. در این راه سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتیم. در طول تمرین‌ها تجربه خوبی داشتیم و اصلن فاصله‌ای بین ما نیست و این تجربه ارزشمندی است. من قبلن هم در فرانسه با دو کمپانی دیگر کار کرده بودم که آن کارها در فرانسه اجرا شد؛ اما الان خوشحالم که با "در جست‌وجوی تاریخ تولد و انقراض ماموت‌ها" هم نفس با تماشاگر ایرانی کاری را اجرا می‌کنیم.»
توماس کلنر گفت: «مهم‌ترین اتفاق این است که ما در این کار زندگی کرده‌ایم و هنوز هم داریم با هم زندگی می‌کنیم. من الان دارم با کارگردانی کار می‌کنم که با کارهایی که تاکنون در برلین انجام داده‌ام، متفاوت است. به لحاظ حسی، رابطه‌ای با قلب من برقرار کرده‌اند که خیلی قوی‌تر است. من به عنوان بازیگر آلمانی از برلین به پاریس و از آنجا به تهران آمده‌ام. همه¬چیز الان از اعتماد متقابل گروه و کارگردان شکل گرفته است. استقبال بنیاد رودکی و مردم را دوست دارم و خوشحالم پس از دو اجرا در جشنواره فجر 8 شب دیگر کارمان را برای مردم اجرا می‌کنیم. می‌دانم که موجی در جشنواره به ما منتقل شده و باز هم در اجراهای عمومی تکرار خواهد شد.»
بئاتریس ژوفروآ گفت: «نکته قابل توجه این است که ما از فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف هستیم، اما تئاتر زبان مشترکی است که می‌تواند ما را به هم وصل کند. ما در تئاتر خیلی راحت می‌توانیم با هم رابطه برقرار کنیم و تفاوت‌ها هیچ اثری بر ما ندارد. من بسیار بی‌صبر بودم که این زبان مشترک را با تماشاگران ایرانی تقسیم کنیم و در این 8 اجرای باقی مانده از نزدیک با آنان مبادله داشته باشیم.»
ترانه کوهستانی گفت: «من در گروهی قرار گرفته‌ام که وقتی برای اولین‌بار اجرا را دیدم، اشک در چشمم حلقه زد. الان با بچه‌ها دوست و صمیمی شده‌ام و خوشحالم که این حس مشترک را با تماشاگران ایرانی تقسیم خواهیم کرد.»
نمایش "در جست‌وجوی تاریخ تولد و انقراض ماموت‌ها" به نویسندگی مشترک "علی راضی" و "نسیم احمدپور" و کارگردانی "علی راضی" از شامگاه پنج‌شنبه 27 بهمن اجرای عمومی خود را به مدت 8 شب در تالار حافظ آغاز می‌کند.