ساده نگاه کردن در تئاتر رو به فراموشی است

به گزارش سایت ایران تئاتر، محمودرضا رحیمی در ابتدا عنوان کرد: اگر قرار باشد در کارنامه کاری‌ام چند کار را دوست داشته باشم، قطعاً یکی از این آثار، نمایش سیدروماک است. چرا که این نمایش جزء آثاری است که نیت تئاتری به معنای واقعی پشت آن است.
وی با بیان اینکه نمایش سیدروماک از نوع تئاتری نئوکلاسی سیزم است، اظهار کرد: از آنجایی که علاقه خاصی به تئاتر نئوکلاسی سیزم داشته و معتقد بودم که این نوع تئاتر با جریان تئاتر امروز همخوانی دارد، دو شخصیت آندروماک و السید را انتخاب کردم.
رحیمی ادامه داد: آندروماک سه بار بازنویسی شده بود و به من الهامی می‌داد که یک اتفاق در تاریخ به عنوان موقعیت‌های اقتباسی در حال تکرار شدن است.
وی یادآور شد: این نمایشنامه صرفاً تراژدی و یا کمیک نیست، بلکه تراژدی کمیک یا کمیک تراژدی است.
این کارگردان تئاتر با اشاره به تغییر صورت گرفته در گروه نمایش عنوان کرد: بهمن عباسی پور به جای محسن نوری ایفای نقش می‌کند. ما چهار ماه برای جشنواره دانشجویی تمرین کرده بودیم و برای جشنواره فجر هم به مدت دو ماه مشغول تمرین بودیم.
وی خاطرنشان کرد: معمولاً اینگونه آثار خشن هستند و نیاز به فضاهای بصری دارند.
رحیمی با اشاره به اینکه این اثر بازیگر مدار است، بیان کرد: در این نمایش بازیگران باید از توانایی و انرژی خود بهره بگیرند و اگر در اجرایی انرژی لازم را نداشته باشند، هیچ چیزی برای اینکه خودشان را پشت آن پنهان کنند، ندارند. در واقع در سیدروماک اولین اشتباه بازیگر می‌تواند آخرین اشتباه او باشد.
وی افزود: چرا که تصویر در لحظه تاثیر می‌گذارد، ولی کلمه با قبل و بعد خودش تاثیرگذار است و  این خاصیت تصویر است. ممکن است تماشاگری با این تصویر ارتباط برقرار کند و شاید هم برخی از تماشاگران از این کار لذت نبرند.
کارگردان نمایش "مقتل" با  اشاره به گفته‌های یکی از تماشاگران عنوان کرد: یکی از مخاطبان معتقد بود که این کار دبستانی است که به نظرم هیچ اشکالی ندارد یک اثر دبستانی باشد. متاسفانه ما کار دبستانی نداریم و به سراغ کار فارغ‌التحصیلی رفته‌ایم. دبستانی بودن یک کار یعنی تجربه‌گرا بودن آن اثر.
وی با بیان اینکه ساده نگاه کردن در تئاتردر حال فراموش شدن است، اظهارکرد: متاسفانه دانشجویان ما هم اکنون به دنبال چهره و یا اسپانسر قوی هستند تا در یک سالن مناسب اجرا بروند و ساده نگاه کردن در حال فراموشی است. سیدروماک بسیار ساده به قضیه نگاه می‌کند.
رحیمی با اشاره به اجرایی که در جشنواره تئاتر دانشگاهی داشتند، تشریح کرد: استقبال بسیار زیادی از این نمایش شد و دو برابر و نیم مبلغی که به گروه داده بودم بلیت فروختیم و تا به امروز نیز در اجرای عمومی، استقبال بسیار خوب بوده است.
وی درخصوص سالن اجرای نمایش سیدروماک، گفت: بهترین سالن برای این کار تئاتر مولوی بود، ولی متاسفانه هیچ وقت آنچه هنرمند می‌خواهد نمی‌شود. زمانی که رحمت امینی این سالن را پیشنهاد کرد چاره‌ای جز پذیرفتن نداشتم، چرا که می‌خواهم تئاتر کار کنم و به جز تئاتر چیز دیگری برایم مفهوم ندارد.
این مدرس تئاتر ادامه داد: اصلاً نگران این قضیه نیستم که از طریق گیشه اجرا رفتم. من به جز تئاتر کار دیگری بلد نیستم و هیچ وقت با تئاتر سیاست مدارانه برخورد نمی‌کنم. البته دوست دارم که پس از این همه سال فعالیت و تجربه از کار حمایت شود، ولی اگر این حمایت هم نباشد، باز هم به کارم ادامه می‌دهم.
رحیمی یادآور شد: یکی از معضلات اساسی تئاتر سالن اجرای نمایش است؛ چرا که هیچ وقت نمایشی متناسب با سالن اجرا نمی‌شود. برای مثال در جشنواره فجر هم یکی از آثار بین‌المللی اگر در چهارسو اجرا می‌شد فوق‌العاده بود، ولی این نمایش در تالار اصلی به صحنه رفت.