نمایش ”آوای بازگشتگان” تمامی احساس تماشاگر را به خدمت می‌گیرد

به گزارش سایت ایران تئاتر، کامبیز اسدی در ابتدای این نشست به تشریح مراحل و شرایطی که باعث تولید این اثر نمایشی شد پرداخت و گفت: از سال 84 که آخرین اثر نمایش‌ام را به صحنه بردم، چندین سال روی هیچ نمایشی کار نکردم؛ اما بعد تصمیم گرفتیم از داستان‌های واقعی که در جهان پیرامون شاهد آن هستیم و ما به ازای بیرونی دارند، برای خلق آثار بعدی‌ام استفاده کنم.
وی افزود: اولین تجربه‌ام در این حوزه نمایشی "آوازهای عاشقانه درنا" بود که به بمباران هیروشیما اشاره داشت و در ادامه این پروسه نمایش "آوای بازگشتگان" خلق شده و به مرحله اجرا درآمد.
کارگردان نمایش "آوای بازگشتگان" عنوان کرد: در مراحل اولیه کار به طور اتفاقی این زیرزمین را که در حال حاضر مکان اجرای این نمایش است دیدم و پس از مدتی تامل و تفکر بر موضوع اثر با احسان فلاحت‌پیشه که یکی از بازیگران این نمایش است صحبت کردم که در نهایت نویسندگی این اثر را برعهده گرفت.
وی ادامه داد: با گذراندن چندین روز در محیط این زیرزمین، ایده‌های اولیه خودم را بازگو کردم به طوری که حتی پیش‌بینی کردیم که برای تولید این اثر نیاز به 12 بازیگر دارم.
اسدی بیان کرد: با تکمیل گروه بازیگران طبق ایده‌های اولیه تمرینات نمایش آغاز شد و حبیب دانش به عنوان دراماتورژ به عوامل نمایش پیوست و صحنه به صحنه نمایش، به شکل مکتوب درآمد. مراحل پیش رفتن کار به گونه‌ای بود که گروه نویسنده و کارگردان به طور هماهنگ با هم کار می‌کردند و حتی در برخی از صحنه‌ها، متن براساس قابلیت‌های بازیگر نوشته شد.
وی افزود: در این اثر 23 بازیگر که ترکیبی از بازگیران حرفه‌ای و جوان هستند حضور دارند تا بدین طریق استعدادهای جوان شناخته شوند و مورد سرمایه‌گذاری قرار گیرند که البته این روش، شیوه همیشگی‌ تئاتر صلح گروه بوده و ما از این طریق موفق شدیم از میان چندین بازیگر جوان تعدادی از افراد را که استعداد خوبی در زمینه بازیگری دارند را شناسایی کنیم.
اسدی همچنین در معرفی داستان نمایش آوای بازگشتگان اظهار کرد: این نمایش برخورد گروه اجرایی با اتفاقاتی است که در طی یک سال یا دو سال پیش در کشورهای عربی منطقه افتاده است.
وی با بیان اینکه شاید مردم این موضوع را با عنوان بیداری اسلامی بشناسند، تاکید کرد: نمایش آوای بازگشتگان به دور از هر گونه سیاست زدگی و شعارزدگی به برخوردهای انسانی می‌پردازد و داستان خاصی را دنبال نمی‌کند بلکه از شش  تصویر کوتاه تشکیل شده که به شکل محیطی اجرا می‌شوند. برای مثال خودسوزی بو عزیزی  در تونس از جمله این تابلوها و تصاویر است که با مهم‌ترین ویژگی تئاتر محیطی یعنی بکر بودن فضای اجراست سازگاری دارد.
در ادامه زهرا شایان‌فر – بازیگر نمایش آوای بازگشتگان – در تکمیل صحبت‌های اسدی تصریح کرد: این اثر تمامی احساس تماشاگر را به خدمت می‌گیرد. مخاطب این نمایشی در حین کار حرکت می‌کند حتی و در برخی از صحنه‌ها می‌تواند به میل خود بایستد و یا راه برود.
سپس حسن محمدی به توضیحی درباره چگونگی ارتباط خود با نقش بوعزیزی پرداخت و عنوان کرد: با توجه به اینکه داستان اثر واقعی است در پی یافتن نقش بوعزیزی، هیچگاه به افراد بیرونی نگاه نکردم بلکه وارد فضای ذهنی کارگردان اثر شدیم؛ چرا که اگر با خواهش ذهنی خود به این نقش نزدیک می‌شدم نمی‌توانستم به خوبی با این کاراکتر ارتباط برقرار کنم. بنابراین با تمرکز بر روی ذهنیت کارگردان، فضا و شرایط اجرا و نقش مقابل، هماهنگی لازم را ایجاد کردم.
وی افزود: طبق صحبت‌هایی که با اسدی داشتیم به این نتیجه رسیدیم که دنیای ما تغییر کرده و با اتفاقاتی که هر روزه شاهد آن هستیم، حتی نگاه ما نسبت به جهان پیرامون دگرگون شده است که در نهایت در برخورد با نقش به یک کشف از خود و محیط پیرامون دست پیدا کردم که بسیار مشکل بود.
نوشین سلیمانی در خصوص نقش خود در این اثر بیان کرد: نقش در تحلیل‌های اولیه به خاطر اینکه ما به ازای بیرونی دارد و جهان دستخوش تحولات مختلفی شده است قصه نفت و قدرت طلبی است که نفت با وجود اینکه برای جوامع رفاه به ارمغان آورده از سوی دیگر، نگاه حریصانه برخی از جوامع را معطوف کشورهای نفت خیز کرده است.
وی ادامه داد: در این اثر، نقش طلای سیاهی را بازی می‌کنیم که در زندگی‌ام و در کشورم آن را لمس و احساس کرده‌ام.
سپس زهرا شایان‌فر به معرفی نقش خود پرداخت و اظهار کرد: در این نمایش دو بازی در نقش متفاوت را برعهده دارم. در نقش اول رل مادر بوعزیزی را ایفا می‌کنم که به همه مادرانی که در این اتفاقات کسی را از دست می‌دهند و مجبور می‌شوند رسالت خود را حفظ کنند و دوام بیاورند و شاهد ماجرا باشند، اشاره دارد و در یکی از صحنه‌های دیگر نمایش نیز نقشی را بازی می‌کنم که چند پهلو است؛ چرا که در ظاهر یک بازجو است که شخصیت آن هم ما به ازای بیرونی دارد و از یکی از افرادی که گارد ویژه قذافی بودند گرفته شده است. او یک مامور اعدام است که با فضایی که خلق شده به نوعی گزارش‌گر نیز هست و از جنایت‌های اتفاق افتاده تصویربرداری می‌کند.
 در ادامه حسن محمدی با  اشاره به فضای اجرایی این اثر تاکید کرد: هماهنگ شدن با فضای ناشناخته و اتمسفری که کارگردان سعی می‌کند در تولید این اثر ایجاد کند ما را به نوعی محدود می‌کرد و ما در تلاش بودیم که در سکون، پرتحرک باشیم و تمام احساس و اندیشه را به شکلی آرام و ایستا ارائه کنیم.
وی در پایان گفت: در آغاز کار فکر می‌کردم ایستادن تماشاگران در اغلب صحنه‌های نمایشی باعث خستگی مخاطب می‌شود، اما با صحبت‌هایی که با چند نفر داشتیم، متوجه شدم گذر زمان با واقعی بودن داستان به قدری هماهنگ شده که کسی از مدت اجرا آزرده نشد.
اسدی نیز در پایان این نشست، اعلام کرد: پس از اجرای این اثر تمرینات نمایش‌ دیگری که با همین موضوع تولید می‌شود از 15 فروردین آغاز می‌شود تا کار از اوایل اردیبهشت به اجرا در‌آید.
 همچنین مردادماه نمایش دیگری که برگرفته از متنی خارجی است و به مسائل روز می‌پردازد با تغییرات متفاوتی نسبت به اجرای امروز تا شهریورماه به اجرا درخواهد آمد.
گفتنی است نمایش "آوای بازگشتگان" نوشته احسان فلاحت پیشه کارگردانی کامبیز اسدی با حمایت یک موسسه فرهنگی هنری تا 25 اسفندماه در بنای تاریخی موزه فرهنگسرای انقلاب اجرا می‌شود.