یادداشت”حسن سرچاهی” کارگردان نمایش”ماشین‌نشین‌ها”

حسن سرچاهی: نمایش”ماشین‌نشین‌ها” یک نمایش مستند است و داستان آن واقعی است، و برای یک خانواده پنج نفره اتفاق افتاده است، خانواده‌ای متشکل از سه دختر، پدر و مادر. پدر نزدیک به دو سال و نیم است که خانواده‌اش را ترک کرده و زن با سه دخترش زندگی سختی را در حلبی آباد و زاغه‌نشین‌های اطراف شهر سپری می‌کنند. کار به نوعی لامکان و لازمان است و جهان شمول بودن آن نیز مرا بیشتر به خود جلب کرد به طوری که در روند اجرایی این کار آن را طوری به تصویر کشیده‌ام که با تمامی اقشار جامعه بتواند ارتباط تنگاتنگی داشته باشد و فقط گروه خاصی را شامل نشود و هر شخصی با دیدن این کار بتواند به خاطرات شیرین و تلخ گذشته خود فرو رفته و یک حس نوستالوژیک در او بیدار شود.
با توجه به متن رئالیستی که”ماشین‌نشین‌ها” از آن برخوردار است ما کار را به نوعی از ذهن زن نمایش به تصویر کشیده و بازی‌ها را طوری طراحی کردیم که افراد نه به فلاش بک می‌روند و نه به بازی در بازی بلکه آگاهانه در یک بازی مشترک شرکت می‌کنند و گذشته را در حال نشان می‌دهند که این نوع تجربه به نظر بنده تا کنون مجالی برای خودنمایی در نمایش‌‌هایی که به این شیوه اجرایی نزدیک است، پیدا نکرده است.
با آوردن مرد خانواده از لوکیشن‌های بیرون از فضای خانه تا فضای بسته نمایش و در انتها در فضای ذهنی یک زن، مرد نمایش نیز به یک استحاله می‌رسد و فضای ذهنی و واقعی به هم پیوند می‌خورد و به نوعی نمایش و تصویر به مدد هم یک جریان را می‌سازد.
و جالب توجه این است که در تمرین‌ها و اجراهایی که ما برای این کار داشتیم، تماشاگران، در کار، هم نمایش را دیدند و هم نمایش زندگی خود را بازآفرینی کردند در همان 45 دقیقه اجرا.