یادداشت ”تاداشی سوزوکی” به مناسبت پنجمین دوره المپیاد تئاتر سئول-کره جنوبی (2)

وی همچنین موسس و مدیر کمپانی تئاتر سوزوکی در دهکده توگا ژاپن است. سوزوکی و کمپانی تئاتری اش برگزار کننده جشنواره بین المللی تئاتر توگا نیز هستند. او همچنین برای مدت 12 سال مدیر مرکز هنرهای نمایشی شیزوکا - ژاپن بوده است. مجموعه مقالات او پیرامون تئاتر و شیوه بازیگری اش در کتابی تحت عنوان راه بازیگری به زبان انگلیسی به چاپ رسیده است. آثار نمایشی سوزوکی در بسیاری از کشورهای جهان از جمله آمریکا، انگلیس، استرالیا، کره جنوبی ، فنلاند، آرژانتین، برزیل، لهستان، آلمان، ایتالیا، کانادا و بسیاری از کشورهای جهان به اجرا درآمده اند.
قسمت دوم
دومین پیامد مرتبط با جهانی شدن این است که، چطور جهانی شدن سیستمی استاندارد و شبیه به سبک زندگی تمام ملل دنیا دارد. این روزها تشخیص دو جوان چینی یا کره ای یا ژاپنی بر اساس رفتارها یا مُدهایی که انتخاب می کنند واقعاً دشوار است. همچنین آن طوری که من بررسی کردم این وضعیت در آمریکا و روسیه هم برقرار است. به نظر من دانشجویان در آنجا هم رفتارشان کم و بیش مثل هم است. البته از دیدگاه سیاسی هر دو گروه تمایلات شفاف و واضحی نسبت به فرهنگ خودشان دارند، و البته اینکه هر کدام کشور خودشان را تک می دانند. وقتی به این تفاوتها اظهار می کنیم، در واقع باید به تمایل محکم و قوی ای همچون عشق به سرزمین پدری یا احترام به یک اتحاد ملی نیز اشاره کرد. من محتاطانه عرض می کنم، اما معتقدم که سیاستمداران همواره نگاهی سوء استفاده گر نسبت به این تمایلات و گرایشات با اهمیت تاریخی، هنری، فرهنگی سرزمین شان داشته اند، برای بدست آوردن حمایت عمومی، آنهم برای رسیدن به اهداف خودشان. واقعیت این است که قطع نظر از اینکه چه مقدار جهانی شدن شبیه به سبک زندگی ملل مختلف جهان باشد، نکته مهمتری موجود است و آنهم اینکه زبان، مذهب و سنت هر کشوری بصورت برجسته و مجزا برای مردم آن کشور باقی خواهد ماند. با تأکید بیش از حد بر روی وجوه ویژه  فرهنگی هنرها، توسط رهبران دولتها، امکان ایجاد لفاظی های دلفریب از سوی آنها در خصوص هویت ملی و اینگونه قضایا بسیار خواهد بود. متعاقباً امکان توجیه سیاستها و عملکردهای آنها نیز مهیا خواهد شد. این درست متضاد و مغایر جهانی شدن است. البته آرمان جهانی شدن می تواند جهانی بسازد که در آن هر کسی در کمال متانت و نرمش با دیگری زندگی کند و با به اشتراک گذاشتن جهانی از اندیشه ها امکان ارتباطات انسانی را فراهم آورد.
هر چه بیشتر اتحاد بین ملل رشد و گسترش یابد، مردم بیشتری می توانند بصورت منحصر بفرد، میراث خودشان را با در نظر داشتن جغرافیایشان، مذهبشان، نژادشان و تاریخشان با سایر ملل به اشتراک گذارند. این لزوماً حرکت بدی نیست، اما قابل پیش بینی است که فرهنگ و هنر به شکل فزاینده ای صاحب جایگاهی هستند که مردم در حال جستجوی آن هستند برای هویت ملی شان. البته در پس  مردم سیاستمدارانی هم هستند که با اطلاع از نیاز مردم به این جستجو، قصد سرمایه گذاری زیرکانه ای در این بخش دارند که در آینده می تواند به کارشان بیاید. در حالی که تخصیص تئاتر و دیگر فعالیت های هنری از سوی سیاستمداران برای پیشبرد اهدافشان، یکی از گزینه های قابل استفاده آنهاست، اما هنوز تئاتر و دیگر فعالیت های فرهنگی هنری نظیر آن، راه راستی است برای مردمی که قصد دارند برای درک هر چه بهتر تفاوت های فرهنگیشان، جایی به هم بپیوندند.
به عقب برگردیم به تئاتر یونان باستان، با نگاهی به این تئاتر به این حقیقت پی خواهیم برد که تئاتر، سنتی دیرینه در به هم گره زدن فرهنگ های بیگانه دارد، برای معاینه ذات هستی. بسیاری از هنرمندان تئاتر فعالیتشان را بر روی این مساله متمرکز کردند که چطور مردمی با فرهنگ، مذاهب، ملیت ها و هویت های متفاوت می توانند در یک جامعه در کنار هم زندگی کنند. این دقیقاً همان وظیفه ای است که ما به عنوان هنرمند باید این روزها به آن بپردازیم. یعنی ماموریتی حیاتی در تئاتر امروز جهان.
ادامه دارد...

منبع: وبسایت رسمی تاداشی سوزوکی و کمپانی تئاترسوزوکی.
www.scot-suzukicompany.com