تئاتر کودک در ایران جایگاه مشخصی ندارد

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی فرهنگسرای فردوس، در ابتدای نشست بهزاد صدیقی (مجری و منتقد و پژوهشگر تئاتر) اشاره ای به نشست های قبلی که در سال پیش برگزار شده بود نگاهی تیتروار انداخت و سپس از صدیقه حسن زاده خواست که پیرامون مشکلات و معضلات تئاتر کودک و نوجوان توضیحاتی را بدهند.
صدیقه حسن زاده مدیر مرکز بین المللی تئاتر کودک و نوجوان ایران گفت: همان طور که از عنوان موضوع برمی آید همیشه نگرانی در مورد تئاتر کودک و نوجوانان بوده اما اگر از موضوعات عادی کمی دور شویم این سوال پیش  می آید که وضعیت تئاتر کودک و نوجوان در کشور ما چگونه است ؟ آیا آموزش ها و امکانات به جا بوده یا نه ؟
با توجه به این سوال ها 3 مسئله مورد توجه قرار می گیرد ،3واژه ،3کلمه کلیدی ، واژه های چیستی ، چگونگی و چرایی.
وی بحث را با طرح چند سوال ادامه داد : چرا باید تئاتر کودک و نوجوانان باشد؟ اصلا جایگاه تئاترکودک و نوجوان چیست؟
به گفته این کارشناس تئاتر اگر ما دلیل این چرایی را بدانیم به یک مقوله ایده آل و استاندارد دست پیدا می کنیم .
دیر آستیج ایرانیان همچنین گفت: ما می توانیم به بحث تئاتر کودک و نوجوان از منظرهای مختلفی چون سرمایه ، فرهنگی و اجتماعی نگاه کنیم .به گفته این نویسنده و کارشناس تئاتر، سرمایه مادی همان محصول تئاتر ماست که خروجی دارد اما نکته خیلی مهم نقش برنامه ریزی در این میان است که خط مشی در حوزه تئاتر کودک را تعریف می کند.
حسن زاده اظهار داشت : بحث تئاتر کودک و نوجوان بحث تخصصی است و هنوز تئاترکودک و نوجوان در کشور ما جایگاه ثابتی ندارد.
به گفته وی مساله دیگر در این میان این است که احساس نیاز از سوی تولید کنندگان برای تولید محصول جدید وجود ندارد.
مدیر  مرکز تئاتر کودک و نوجوان اظهار داشت: وقتی سیاست گذاری نشود، بحث چگونگی اجرا پیش نمی آید و اجرای تئاتر مقطعی و گذرا بوده  و با برنامه ریزی پیش نمی رود.
وی در ادامه تاکید کرد : به نظر می رسد تمام این مسائل ما در حوزه تئاتر کودک متولی مشخصی ندارد چه بسا که حضور متولیانی که با هم هم سو باشند باعث گسترش این حوزه می شود.
در ادامه بحث، منوچهر اکبرلو مدرس دانشگاه و پژوهشگر تئاتر گفت: برای بررسی این موضوع باید 3 منظر  مدیران (سیاست گذار ،خانواده و هنرمندان) را مورد بررسی قرار دهیم.
اکبرلو در ادامه اظهار داشت: این سه ضلع با یکدیگر  تلفیق شده و هر کدام وظایفی را به عهده گرفته اند.
وی درباره نقش خانواده گفت: به تعلیم بچه ها فقط و فقط در مدرسه اکتفا می شود و این مساله آنها را از یک شهروند کامل شدن دور می کند.
اکبرلو تصریح کرد: سرنوشت فرزندان در دنیای کنونی برای خانواده ها مهم است ولی با توجه با این امر، مفهوم پرورش به طور کامل اتفاق نمی افتد و شیوه های غلط پرورشی همچنان ادامه دارد.
این مدرس دانشگاه همچنین اظهار داشت: برداشت نادرست از مفهوم پرورش توسط خانواده ها باعث می شود تمایلی به تئاتر نداشته باشند.
اکبرلو پس از بیان این مطالب عنوان کرد: باید مفهوم پرورش اصلاح شود و تصوراتی کلیشه ای که درباره تربیت و استعدادهای افراد با توجه به  یکسری موارد که در ظاهر قضیه وجود دارد اصلاح شود.
به گفته این نویسنده تئاتر در خانواده ها اولویت ندارد و مسائل دیگری برای آنها حائز اهمیت است.
در ادامه بهزاد صدیقی از نقش بخش های مختلف متولی فرهنگ یاد کرد و افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد، آموزش و پرورش،کانون پرورش فکری و مهمتر از همه این ها صدا و سیما می تواند در ترویج تئاترکودک و نوجوان موثر باشد که متاسفانه نقش آنها کم رنگ شده است.
این منتقد و پژوهشگر تئاتر همچنین به جایگاه تئاتر در دانشگاه ها اشاره کرد و افزود: حوزه تئاتر کودک و نوجوان در دانشگاه ها جایگاهی ندارد و با وجود این که تئاتر عروسکی در دانشگاه تدریس می شود، حرفه ای نیست .
به گفته این منتقد تئاتر اگر آموزش عالی و آموزش و پرورش همسو و همگام با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حرکت کنند، جایگاه تئاتر بیشتر مشخص می شود.
وی همچنین با اشاره به این که تئاتر کودک از نوع آموزشی است، گفت: بسیاری از مدارس اروپایی از طریق تئاتر دروس مختلفی مانند ریاضی، ادبیات و ... را آموزش می دهند و آموزش روی تخته سیاه منسوخ شده و از این رو  ما می توانیم با برنامه ریزی درست برای اوقات فراغت 16 میلیون مخاطب کودک برنامه های مفید و سازنده ای را ترتیب ببینیم.
صدیقی با اشاره به این که سازمان های دولتی متولی تئاتر کودک نیستند  در ادامه افزود: تئاتر در دست افرادی است که امکاناتی در اختیار دارند و در همان راستا برنامه ریزی می کنند ولی حاضر نیستند متولی تئاتر کودک و نوجوان شوند.
این منتقد تئاتر همچنین گفت: تئاتر کودک در  ایران با توجه به اسناد موجود به طور رسمی از سال 51 در کانون پرورش فکری آغاز به کارکرده و حدودا 4 دهه با تئاتر جهان بوده ولی با این جریان هم سو نیست.
حسن زاده از معضلات تئاتر کودک نام برد و اشاره کرد: در تئاتر کودک و نوجوان مستند سازی صورت نمی گیرد و عکس و  بروشور و چیزهایی از این دست و از همه مهمتر آمار درستی در این راستا وجود ندارد.
در پایان نشست تخصصی مداد خیال، اکبرلو با تاکید بر نقش و اهمیت خانواده اظهار داشت: به پیشنهاد من باید یکسری کلاس های قصه گویی، نمایش خلاق  و... برای گروه های مختلف اجتماعی برگزار شود تا بدین وسیله به این هنر رونق دهیم.