یادداشت ”وحید لک” در خصوص ضرورت فعالیت روابط عمومی در تئاتر

در زمانۀ حاضر روابط عمومی در همه ارگان ها و سازمان ها به یک امر بسیار مهم بدل گشته که عملاً موفقیت هر نهاد در گرو فعالیت های این بخش نهفته است. روابط عمومی چه در شکل کلی آن، نمایندۀ فعالیت های یک تماشاخانۀ تئاتر خواهد بود و در شکل جزئیتر بیان کنندۀ وضعیت و اخبار یک نمایش خاص. در هر دو مورد «مخاطب» و «ارتباط» کلید موفقیت روابط عمومی است.
تجربه و شواهد نشان می دهد که یک روابط عمومی کارآمد در فرصتی گاه اندک و گاه بلند با فعالیت های خود نظر جمع کثیری از مخاطبانی که بر سازمان تأثیر و تأثر دارند را جلب کرده و توانسته آنها را با فعالیت های یک تماشاخانه و آثارش آشنا و همراه سازد و این موفقیت نیز در سایۀ کلیدواژۀ «ارتباط» صورت گرفته است. در واقع همان طور که گفته شد «ارتباط» و «مخاطب» هر دو یار و همراهی برای موفقیتِ فعالیت های یک روابط عمومی هستند و آن را از شکل خشک و رسمیِ مناسبات یک سازمان خارج کرده و به عملی ملموس و حیاتی تبدیل می کنند. این روابط عمومی گوش شنوایی است که گلایه ها و پیشنهادات بیرون سازمان را به عنوان راهی برای بهبود وضعیت آن در نظر می گیرد و این گونه است که مخاطبان را با خود همراه می سازد.
او که زبانی نرم و منشی متین دارد با مخاطبان خود بر صندلی های تئاتر می نشیند. از کوچکترین مسائل فنی تا بزرگترین مشکلات را با متانت می شنود و سپس آنها را به شکلی وزین با مدیران در میان می گذارد و این گونه همه چیز را از نظر گذرانده و در جهت بهبود آن برمی آید.
باید توجه داشت که روابط عمومی در هنر نمایش با حساسیت هایی صد چندان مواجه است. آشنایی با شرایط کار هنرمندان، نیاز ها و خواسته هایشان و همچنین شناخت مخاطبان خاص این هنر و طبع نازک و هنر پسندشان کار را برای فعالان این حوزه دشوارتر می کند.
فعالان این حوزه باید مراحل تهیه و تولید یک اثر هنری را به خوبی بشناسند و با شناخت نیازهای فنی و مالی این هنر، امکانات و شرایط تماشاخانه خود را سنجیده و در نهایت با تمام توان در رفع مشکلات بکوشند و یا با همان زبان نرم خود مخاطبان تئاتر اعم از هنرمندان و هنردوستان را با در نظر گرفتن اصل شفافیت و عینیت در امور، آگاه سازند تا بتوانند در آینده نیز پاسخگوی آنها باشند.
یکی دیگر از فعالیت های روابط عمومی در حوزۀ ترغیب و تبلیغ است که در روزگار کنونی هر روز نقش مهمتری پیدا می کند و در حوزه های تئوری و عمل گسترش بیشتری می یابد. فعالان روابط عمومی نیز از طریق آشنایی با مکاتب و روش های تبلیغ باید بتوانند راه مناسب تری را برای کار خود یافته و از آن بهره گیرند. این امر برای افرادی که امر روابط عمومی یک اثر خاص را عهده دار هستند از اهمیت افزون تری برخوردار است. این افراد با شناخت مخاطبان خود و اندکی خلاقیت می توانند حتی در نگارش و نحوۀ ارسال اخبارشان، نه تنها مخاطبان قبلی یک اثر را به تماشای اثر جدید یک کارگردان بنشانند، بلکه می توانند خیل کثیری از افراد بی تفاوت را نیز با خود همراه سازند.
چه بسیار آثار نمایشی که فقط و فقط به سبب همین فعالیت های روابط عمومی، با استقبال بسیار مخاطبان مواجه شده اند و چه بسیار تماشاخانه هایی که به سبب میزبانان فعال و وظیفه شناسشان (فعالان روابط عمومی) رونق گرفته و هنرمندان بسیاری را به سوی خود آورده اند.