در حال بارگذاری ...
...

”سینا رازانی”: ترکیبی از عناصر متضاد را بازی می کنم

”سینا رازانی”: ترکیبی از عناصر متضاد را بازی می کنم

بازیگر نمایش "کلمه، سکوت، کلمه" گفت: نقش جذاب و در عین حال بسیار دشواری را در نمایش "کلمه، سکوت، کلمه"ایفا می کنم. این شخصیت از سویی نماد روشنفکری و از سویی دیگر یک حیوان است که این دو جنبه همواره با یکدیگر در تضادند. من باید ترکیبی از عناصر متضاد را در کنار یکدیگر قرار می دادم تا بتوانم شخصیتم را بسازم.

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، سینا رازانی، بازیگر نمایش "کلمه، سکوت، کلمه"، در گفت و گو با روابط عمومی و امور بین الملل مجموعه تماشاخانه ایرانشهر درباره حضورش در این نمایش گفت: همکاری من با این گروه نمایشی به کارگردانی خانم طهماسبی، پیش از خواندن متن نمایشنامه آغاز شد. من پس از شنیدن نام هنرمندانی که قرار بود در این اثر بازی کنند، مشتاقانه و بدون اینکه متن را بخوانم پذیرفتم در این گروه باشم چون حضور هر یک از آن ها در یک نمایش، به تنهایی انگیزه کار برای هنرمندان جوان است.
وی ادامه داد: پس از خواندن نمایشنامه از انتخابم پشیمان نشدم، زیرا محتوای آن را پسندیدم و نقشم را هم بسیار دوست دارم. من نقش میمونی را بازی می کنم که در عین حال فرانتس کافکای نمایشنامه نویس نیز هست. این ویژگی شرایط خاصی را برای نقش به وجود آورده که از فانتزی بالایی برخوردار است.
بازیگر نمایش "ماکاندو" در توضیح شخصیت خود در نمایش "کلمه، سکوت، کلمه" گفت: این نوع تخیلی که من از آن صحبت می کنم در هر نمایشنامه و درامی وجود ندارد و از آنجا که این آدم- میمون، ما به ازای بیرونی ندارد، بازی آن موقعیت فوق العاده‌ای را از نظر بروز خلاقیت برای بازیگر فراهم می کند.
رازانی تصریح کرد: ایفای این نقش از یک طرف جذاب و از طرفی دیگر بسیار دشوار است. این شخصیت از سویی نماد روشنفکری و از سویی دیگر یک حیوان است که این دو جنبه همواره با یکدیگر در تضادند. من باید ترکیبی از عناصر متضاد را در کنار یکدیگر قرار می‌دادم تا بتوانم شخصیتم را بسازم که بخش جذاب کار نیز در همین جا بود.
بازیگر نمایش "خواستگاری و خرس" درباره بهره گیری از عوامل بیرونی برای ساخت و پرداخت نقش خود گفت: اولین منبع برای کمک به بازیگر، خود نمایشنامه است، اما من در این اثر با وجود کمک هایی که از متن گرفتم با گره هایی هم مواجه شدم و بیشتر با کارگردان مشورت کردم. تحقیقات میدانی بخش دیگری از راه های درک یک نقش برای بازیگر است که در این مورد دست من کاملا بسته بود، چون همان طور که اشاره کردم این شخصیت ما به ازای بیرونی نداشت.
رازانی در پایان خاطرنشان کرد: در ادامه تلاش برای کشف نقشم، نوشته های کافکا را خواندم و با آقای آئیش دراماتورژ نمایشنامه، مشورت کردم. در نهایت به این نتیجه رسیدم که روش بیرونی را انتخاب کنم. روش بیرونی روشی است که از پوسته و جنبه های ظاهری و رفتاری نقش به آن می رسد. این روش در ایجاد هماهنگی بین جنبه حیوانی و جنبه انسانی شخصیتم کمکم کرد که امیدوارم نظر مثبت مخاطبان را نیز جلب کند.