یادداشت ”محمد چرم شیر” نویسنده نمایش ”سیمرغ”

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر از روابط عمومی مجموعه تئاترشهر، در یادداشت محمد چرم شیر آمده است: این اتفاق بدی در تئاتر است که نمایشنامه نویس ها اجرایی را موفق می دانند که نزدیک ترین جای ممکن به متن را پیدا کرده باشد و بالعکس، کارگردانان اجرایی را که دورتر از متن ایستاده باشد. انگار هنوز ما به جای کار مشترک به دعوای مشترک می اندیشیم، به اثبات برتری این یکی به آن دیگری. فراموش کرده ایم که متن یک پیشنهاد است برای سر برآوردن یک یا چند پیشنهاد دیگر برای آنچه در نهایت اجرا می نامیم. متن پیشنهادی است برای کارگردان، اجرای بازیگر، اجرای طرح و چندین و چند اجرای دیگر.
گمان نادرستی بوده و هست که ما از تماشاگر دعوت می کنیم تا به دیدار مشترک ما بنگرد. تماشاگر به دیدار هماهنگی ما دعوت می شود و معنا و مفهوم هماهنگی دیدن اشتراک نیست. ما تماشاگر را به دیدن چگونگی اجرای " آنچه تدارک دیده شده است" فرا می خوانیم و " آنچه تدارک دیده شده است " یک هارمونی است از چگونگی و فرجام .
یک اجرا مجموعه ای است از کارکردهای مختلف که در یک بسته خود را تعریف می کند. برای من مثل ساعتی است که اجزای آن کارکردی همسو و گاه غیر همسو دارند، اما درنهایت به گردش عقربه ها می انجامد؛ گردشی منظم و دقیق. دراین گردش اشتراک عمل به معنای دقت و نظم نهایی نیست که اتفاقا در این عمل ضدیت اشتراک نقش مهم تری را ایفا می کند.
اجرای نمایش " سیمرغ " با متن نمایشنامه فاصله زیادی دارد. این فاصله نه در نحوه بیان و توزیع گفت و گوهاست و نه در نوع چیدمان صحنه ها، بلکه در نحوه خوانش یک کارگردان است از متن یک نمایشنامه نویس. پیشنهاد ارائه شده از طرف متن صرفا یک پیشنهاد شکلی برای یک اجرا بوده است که کارگردان از درون آن پیشنهاد شکلی دیگری را بیرون کشیده است. این شکل نه به انهدام نمایشنامه انجامیده است و نه به فروپاشی ساختمان بیرونی متن. متن همان متن است با نگاهی دیگر به نحوه اندیشه و عمل شخصیت متن. از همین نگاه است که اجرای نمایش "‌سیمرغ " نمایش یک اشتراک نیست. نمایش یک یا چند پیشنهاد مختلف و هارمونی آن هاست.
بی تردید کار تماشاگر انتخاب این پیشنهادها به عنوان یک داوری نیست. به زبان ساده نمایش " سیمرغ " داوری درباره آن نیست، نگاه کردن برای دیدن چگونگی زیستن پیشنهادهاست در کنار یکدیگر.