تم‌‌ های موسیقی براساس تفکرات ”آیوز” شکل گرفت

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، سهیل پیغمبری، نوازنده، آهنگساز و بازیگر نمایش "کلمه، سکوت، کلمه"، در گفت‌وگو با روابط عمومی و امور بین‌الملل مجموعه تماشاخانه ایرانشهر درباره نحوه آهنگسازی و بازی‌اش در این نمایش گفت: کارکرد موسیقی در نمایش ما دو جنبه دارد؛ در عین حال که به عنوان موسیقی متن و پاساژی برای ورود از یک صحنه به صحنه دیگر است، حالت نمایشی نیز دارد و من و امیر صارمی به عنوان جزئی از اپیزودهای نمایش نقش خودمان، یعنی نوازنده را، در اتاق «روزن بام» بازی می‌کنیم.
وی درباره تفاوت لباس و گریم نوازنده‌ها با روزن بام توضیح داد: ما در نمایش نوازندگانی هستیم که تحت ریاست و اظهارنظر روزن بام کار می‌کنیم، به همین علت هم گریم و لباس خاصی نداریم، اما او با لباس و گریم اغراق شده در صحنه حاضر است.
پیغمبری درباره نقش روزن بام، همزمان به‌عنوان رهبر ارکستر و دانشمند در اپیزود میمون‌ها، یادآور شد: چوب یا باگت رهبری در دست این شخصیت نه به معنای رهبری نوازندگان، بلکه به نشانه نظارت و تسلط او بر آ‌ن‌ها است؛ همان‌طور که در صحنه دیگر به نحو متفاوتی بر میمون‌ها تسلط دارد.
این نوازنده کلارینت که با مهیار علیزاده و علیرضا قربانی در آلبوم «حریق خزان» همکاری کرده، درباره نمود موسیقایی تفکر دیوید آیوز، نویسنده اثر، در موسیقی این نمایش گفت: با توجه به فلسفه آیوز مبنی بر عدم قطعیت در دنیا و بر اساس راهنمایی آقای آئیش به عنوان دراماتورژ نمایش و خانم طهماسبی، دو تم موسیقایی را با واریوسیون‌های مختلف برای اجرا در نظر گرفتم که با فضای فانتزی نمایش در قالب موسیقی «سوئینگ جز» تکمیل شد. البته این سبک شخصی من نیست، اما فضای کار این‌گونه می‌طلبید.
پیغمبری در پایان درباره مخالفت دائمی روزن بام با تم‌های اجراشده، در روند نمایشی داستان گفت: این مورد هم بر اساس تفکر آیوز است که هیچ چیز در این دنیا به نتیجه نمی‌رسد و شرایط همواره در حال تغییر است. این تم‌ها آهنگسازی پیچیده‌ای ندارد و تمرکز بیشتر بر نوازندگی کلارینت و گیتار است. تمام تلاشم هم این بود که ملودی‌ها حالت موسیقی متن را پیدا نکند و به حال و هوای شخصیت‌های نمایش نزدیک باشد.