یادداشت سیدحسین فدایی‌حسین در جشن نامه اکبر رادی
حکایت آقای رادی از آن رو با دیگران متفاوت است که ایشان تمام راه‌های فرعی نویسندگی را ـ چنان که در ایران، خواسته یا ناخواسته بسیار متداول است ـ بر خود بسته‌اند و تمام هم خویش را مصروف حرفه‌شان کرده‌اند. حرفه‌ی درام نویسی.
سیدحسین فدایی‌حسین:
پیش از آشنایی با آقای رادی و حتی شنیدن نامشان، نمایش”پلکان” را دیدم. با بازی خوب فردوس کاویانی هنوز تابلوهای زیبایی از آن را به یاد دارم. به هر حال نمایش”پلکان”، آغاز آشنایی‌ام با ایشان بود. نمی‌دانم آقای رادی در چه سالی از سن نویسندگی‌شان این متن را نوشته بودند و یا چندمین اثر در سابقه نمایشنامه‌نویسی‌شان بود اما برای نوجوان تشنه‌ای به سن و سال من که تازه داشت با الفبای تئاتر آشنا می‌شد چشمه روشنی بود.
بعدها، هر چند دیگر اجرای کاری از آثار ایشان، هم پای”پلکان” ندیدم اما از نمایشنامه‌هایشان زیاد خواندم. آقای رادی یک نمایشنامه‌نویس حرفه‌ای است؛ به تمام معنا. هم از آن جهت که اصول و قواعد درام، ذاتی آثار ایشان است و هم از آن رو که سراسر عمر هنری خویش را صرف چنین حرفه‌ای کرده است. پس بیراه نیست اگر بگویم آقای رادی حرفه‌ای‌ترین نمایشنامه‌نویس ماست.
ما، البته نمایشنامه‌نویسی که هم آشنا با قواعد نویسندگی باشد و هم برای این حرفه استخوان خرد کرده باشد، کم نداریم. اما حکایت آقای رادی از آن رو با دیگران متفاوت است که ایشان تمام راه‌های فرعی نویسندگی را ـ چنان که در ایران، خواسته یا ناخواسته بسیار متداول است ـ بر خود بسته‌اند و تمام هم خویش را مصروف حرفه‌شان کرده‌اند. حرفه‌ی درام نویسی.