جشنواره امسال خود را با موقعیت فعلی جامعه منطبق کرده است
جشنواره استانی امسال با این تفکر برگزار می‌شود که تماشاگر به عنوان سرمایه اصلی تئاتر، ارزشمندتر از یک جشنواره است که طی چند روز برگزار می‌شود.
جشنواره استانی امسال با این تفکر برگزار می‌شود که تماشاگر به عنوان سرمایه اصلی تئاتر، ارزشمندتر از یک جشنواره است که طی چند روز برگزار می‌شود.
مرتضی رستمی، عضو هیأت داوران جشنواره استانی در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، گفت:« با شعار و تفکری که جشنواره استانی امسال در نظر گرفته این جشنواره به این صورت برگزار می‌شود که نمایش‌های کاندید برای شرکت در این جشنواره ابتدا برای مردم اجرای عمومی شده و از بین آن‌ها انتخاب می‌شوند و سپس به جشنواره استانی راه می‌یابند.
عضو هیأت داوران جشنواره استانی در ادامه افزود:«طی سال‌های گذشته، آثار پس از بازبینی انتخاب می‌شدند و به جشنواره راه می‌یافتند و به تعبیری می‌توان گفت که تئاتر جشنواره‌ای شده بود و اکثر آثار فقط در جشنواره اجرا داشتند و پس از پایان جشنواره به فراموشی سپرده می‌شوند.»
رستمی در خصوص متون نمایشی اظهار کرد:«متون نمایشی جشنواره استانی از سطوح مختلفی برخوردار هستند، اما در بین آن‌ها متونی وجود دارند که در بالاترین سطح کیفی قرار دارند و چنان چه مثل سال‌های گذشته که کلاس‌های کارگاهی مختلف با حضور هنرمندان مطرح برای جوانان برگزار می‌شد، بر پا شود می‌توانیم انتظار نتیجه بهتری داشته باشیم.»
شهرام نوشیر، یکی دیگر از اعضای هیأت داوران جشنواره استانی در ادامه این مطلب گفت:«برگزاری جشنواره استانی امسال نشان دهنده این است که واحد تئاتر استانی ارشاد تهران، سیاست‌های خود را با موقعیت فعلی جامعه ما هماهنگ و منطبق کرده و این مسئله‌ای است که متاسفانه تئاتر ما تاکنون نسبت به آن بی‌توجه بوده است.»
نوشیر تصریح کرد:«جشنواره استانی با سیاست فعلی فعالیت خود را با پراکندگی اندیشه‌های گوناگون در سطح استان هماهنگ کرده است. علاوه بر این که تمرکززدایی کرده و به تئاتری مردمی مبدل شده مانند کمربندی نمایشی عمل کرده که با تداوم این روند، مطمئناً وسعت پیدا خواهد کرد.»
وی در مورد بودجه جشنواره استانی اظهار کرد:«به صورت کلی برای تئاتر اعتبارات کمی داریم و باید در سطح وزارت راه چاره‌ای برای تامین بودجه کافی برای تئاتر اندیشیده شود و چنان چه این اتفاق رخ دهد، دیگر به مدت زمان برگزاری جشنواره استانی بسنده نخواهد شد. اصولاً تئاتر به تجهیزات، آموزش و بودجه مناسب نیاز دارد و چنان چه این امکانات موجود نباشد، هنرمندان مجبور می‌شوند تا سطح کیفی آثار خود را کاهش دهند.»
نوشیر با اشاره به این که متون نمایشی جشنواره استانی از سطح خوبی برخوردار است گفت:«بزرگترین ضعف تئاتر کشور کمبود متون نمایشی است و شاید به تعداد انگشتان دست، از نویسندگان حرفه‌ای و خوب برخورداریم بنابراین نباید انتظار داشته باشیم که روند نمایشنامه‌نویسی در کشور رو به رشد باشد.»