نشست مطبوعاتی نمایش”تکیه ملت” برگزار شد

نشست مطبوعاتی نمایش”تکیه ملت” با حضور حسین کیانی کارگردان نمایش، افشین خورشید‌باختری منتقد جلسه و جمعی از خبرنگاران در ایت ایران تئاتر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، حسین کیانی کارگردان نمایش”تکیه ملت” در این جلسه گفت:«با استفاده از فضای سنتی، می‌توانم مسائل و مشکلات جامعه عصر حاضر را بیان کنم. می‌دانیم که دوران قاجار و پهلوی، مملو از کوران‌های اجتماعی و فرهنگی بوده است که با دوران و عصر ما مناسبت‌هایی دارد و یکی از دلایل پرمخاطب بودن این نمایش‌ها معاصر بودن موضوعات آن‌هاست که علیرغم فضای سنتی آن بیانگر پیام نمایش است.»
کارگردان نمایش”تکیه ملت” در ادامه افزود:«خوشبختانه تمام مخاطبان این نمایش اعم از مخاطب عام و خاص با رضایت کامل از سالن خارج می‌شوند و این گونه‌ای از نمایش است که به آن علاقه‌مندم البته افرادی نیز هستند که آثارشان را در فضای حال حاضر ارائه می‌دهند و موفق نیز هستند.»
افشین خورشیدباختری در ادامه این جلسه به دستمایه قرار دادن دوران قاجار در نمایش‌های حسین کیانی اشاره کرد و از وی خواست تا در مورد جذابیت عصر قاجار برای نگارش نمایشنامه‌هایش و استفاده از گویش آن عصر صحبت کند که کیانی در پاسخ به این پرسش اظهار کرد:«تمام سعی من بر این بوده که خصوصیات و حال و هوای زبان آن روزگار را در این نمایش رعایت کنم اما به این صورت نبوده که نعل به نعل زبان آن عصر را آورده باشم. به طور کلی قصد داشتم که زبان در این نمایش پلی بین زمان حال و عصر جاری در اثر باشد.»
خورشیدباختری در ادامه به وجود واژه‌های قدیمی در نمایش اشاره کرد که بسیاری از جوانان امروز با آن آشنا نیستند و احتمال دارد که در نحوه برقراری ارتباط تماشاگران با نمایش مشکل‌ساز شود.
کیانی در این ارتباط گفت:«با تاکیدی که بازیگر بر کلمات مثل”ارنهوت” یا ... دارد و فضایی که به وجود می‌آورد، منظور و مقصود کلمه یا کلمات قدیمی که برای تماشاگران ناآشناست را می‌رساند. به طور کلی من دیالوگ‌های بنیادی را سخت بیان نمی‌کنم، اما دست و پای خود را نمی‌بندم و به اعتقاد من ایرادی ندارد که تماشاگر به دنبال آن کلمه برود تا بداند ریشه آن چیست.
کیانی در مورد ضرورت برخی از کلمات ناآشنا در این نمایش اظهار کرد:«ضرورت آن پلی است که ایجاد می‌شود و رنگ و بویی را به وجود می‌آورد که نشان می‌دهد این نمایش از زمان ما دور است اما نمی‌تواند یکی از نقاط منفی کار باشد و به کلیت اثر ضربه زند.»
کیانی در خصوص این که آیا دیالوگ‌ها برای بازیگران سخت نبوده اظهار کرد:«به هیچ عنوان این گونه نیست، بازیگر وقتی نام خود را بازیگر می‌گذارد باید با هر زبان بیگانه نباشد. بسا که در دنیا همین اصل برقرار است چرا که ابتدایی‌ترین وظیفه یک بازیگر، حفظ کردن و ادا کردن دیالوگ‌هاست. تمام بازیگرانی که در این نمایش حضور دارند، به این نوع زبان علاقه‌مندند و برایشان جذاب بوده است. اما چنان چه اجراهای اول ریتم اصلی خود را به دست نیاورد در اجراهای بعدی آن را به دست می‌آورد که امری طبیعی است.»
کیانی در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران که برخی معتقدند آثار شما به سوی ابتذال می‌رود اظهار کرد:«بهترین پاسخ این است که همه می‌توانند این نمایش را ببینند و نتیجه نهایی را اتخاذ کنند. اصولاً من قصد ندارم و معتقدم رفتن به سمت مضحکه همواره با خطراتی همراه است، چرا که جامعه ما به درستی ظرفیت پذیرش کمدی را ندارد و مردم ما خندیدن را امری قبیح می‌دانند. بنابراین مخاطب با خندیدن مشکل دارد و حتی مخاطب خاص نیز جلوی خنده خود را می‌گیرد.»
وی تصریح کرد:«اگر جهت خنده صرفاً خنداندن باشد موافق نیستم، هر چند وجود نمایش‌هایی که مردم را بخنداند ضرورت دارد اما این کار من نیست و برای من خنداندن با جهت و با دلیل اهمیت بیشتری دارد و تمام سعی‌ام بر این است که نگذارم این خنداندن به جایی برسد که اثر لوث شود.»
کیانی در رابطه با طولانی بودن زمان نمایش گفت:«وقتی اثری می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد می‌توانیم آن را تا سه ساعت نیز به نمایش بگذاریم اما مخاطب ما بی‌حوصله است و عادت به تماشای تئاتر ندارد، در مورد طولانی بودن این نمایش باید بگویم که احساس کردم که شخصیت‌ها احتیاج دارند که این روند را طی کنند تا به فکر احداث”تکیه ملت” بیفتند و باید این فشار بر آنان وارد می‌شد و ضرورت داشت.»