یادداشت دکتر ”مسعود دلخواه” به یاد زنده یاد ”نعمت اسداللهی”هنرمند پیشکسوت تئاتر

اندوهگین از رفتن نابهنگام و غافلگیرکننده اش، اما بسیار خوشحالم که در دو فرصت خوب هنری سعادت آشنا شدن و کار کردن با هنرمند عزیز و بزرگوار، نعمت اسداللهی را پیدا کردم. تاثیری که اخلاق، روحیه و سعه صدر این هنرمند توانا و این انسان بزرگ و وارسته بر من و بازیگران گروهم گذاشته، تا امروز با ما است و تا همیشه ادامه خواهد داشت. به جرئت می توانم بگویم که "نعمت اسداللهی خوش اخلاق ترین بازیگری بود که درتئاتر ایران دیده ام." حضورش در تمرین ها منبع بزرگ انرژی برای گروه بود و فضای کار را صفا و صمیمیتی خاص می بخشید.
آخرین همکاری من با نعمت در نمایشنامه خوانی "شبی بیرون از خانه"، اثر پینتر، در خانه هنرمندان بود که جوانان گروه را شیفته خود کرد و از آن پس همه او را "عمو نعمت" صدا می کردند. وقتی با یکی از بچه های گروه به ملاقات او در بیمارستان رفتیم، تصمیم گرفتیم که به محض بهبودی، از "عمو نعمت" برای بازی در نمایش "آرش" (که بسیار مورد علاقه اش بود) دعوت کنیم که متاسفانه در تقدیرش نبود.
اول آذر ماه روز تولد نعمت اسداللهی است. تولدش نعمتی بود برای ما و رفتن اش مصیبتی. او هنرمندی توانا، دانا و بسیار با سواد ودر عین حال انسانی بزرگوار و متواضع بود. اگر ذره ای از صداقت و صمیمیت و"لبخند" و خوش اخلاقی اش را به ارث برده باشیم، او هنوز در ما زنده است و با ماست. باشد که مسئولین محترم "خانه تئاتر" بزرگداشت درخور و شایسته ای برای این عضو عزیز خانواده هنری ما برگزار کنند.
با درود به آن  روح  بزرگوار و ادای احترام به همسر و فرزندان محترم ایشان.