آموزش تعزیه به بودجه و محل مشخص نیاز دارد
در گذشته نسخههای خطی عالی برای تعزیه وجود داشت که علاوه بر این که توسط نسخه نویسان حرفهای به نگارش درمیآمد، برای نگارش آنها از بهترین کاغذ و دوات استفاده میکردند، در حالی که نسخههایی که طی سالهای اخیر در دسترس قرار دارد روی کاغذهای معمولی و با استفاده از خودکار و خودنویس نوشته شدهاند که از کیفیت پایینی برخوردار هستند.
تعزیه در خون مردم کشور ما جریان دارد اما با توجه دلسوزانهای که مسئولان هنری، پس از پیروزی انقلاب به این گونه نمایش دارند، از رونق زیادی برخوردار شده است.
علی ترابی، تعزیهخوان پیشکسوت کشورمان، در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، گفت:«به طور کلی تعزیه مورد علاقه مردم است، تا جایی که جوانان زیادی را میبینیم که برای آموزش و یادگیری این هنر به ما مراجعه میکنند اما این را باید در نظر بگیریم که آموزش کامل تعزیه، همچون سایر گونههای نمایشی به بودجه و محل مشخصی نیاز دارد که ما از آن برخوردار نیستیم، اما با تمام این کاستیها شخصاً حدود شش گروه تعزیه را در شهرستانها راهاندازی کردهام و به آموزش آنها پرداختهام.»
ترابی در ادامه افزود:«با وجود این که تعزیه گونه نمایشی اصیل و متبرکی است اما هنرمندان آن از سوی ارگان خاصی حمایت نمیشوند و به صورت خودجوش فعالیت میکنند و فقط چند تن از پیشکسوتان که من نیز جزء آنان هستم از سوی مرکز هنرهای نمایشی حقوق ماهیانه دریافت میکنند.»
وی در خصوص نسخههای خطی تعزیه اظهار کرد:«در گذشته نسخههای خطی عالی برای تعزیه وجود داشت که علاوه بر این که توسط نسخه نویسان حرفهای به نگارش درمیآمد، برای نگارش آنها از بهترین کاغذ و دوات استفاده میکردند، در حالی که نسخههایی که طی سالهای اخیر در دسترس قرار دارد روی کاغذهای معمولی و با استفاده از خودکار و خودنویس نوشته شدهاند که از کیفیت پایینی برخوردار هستند.»
ترابی تصریح کرد:«من مقدار زیادی از نسخههای خطی تعزیه را جمعآوری کرده بودم که توسط دانشگاه از من گرفته شده و برای چاپ به فرانسه برده شده که به چاپ نیز رسیدهاند و این در حالی است که در کشور خودمان تعداد انگشت شماری از انبوه نسخههای خطی تعزیه چاپ شدهاند که برای ساماندهی این وضعیت نیازمند توجه بیشتر مسئولان هستیم.»