جشواره های تئاتر، اردیبهشت تا مهر

میراث خبر:
گیسو فغفوری

حسین پارسایی از زمانی که به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی انتخاب شده از هنرمندان تئاتر خواسته است با صبر و شکیبایی مسایل را تحمل کنند تا روزهای بهتری برای تئاتر کشور از راه برسد.
او در این میان به کمک و همکاری اهالی تئاترپشت گرم کرده است تا در کنار هم مشکلاتی هم چون کمبود بودجه ، بدهکاری های مرکز به هنرمندان ، برگزار نشدن دو جشنواره آیینی سنتی و عروسکی و ...را تحمل کنند. او تاکید می کند که برای محدود کردن نیامده ام و به دنبال مسایلی هستم که در گذشته کمتر به آن امکان توجه وجود داشته است. این مباحث تئاتر شهرستان و پژوهش در تئاتر را شامل می شود. پژوهش نکته ای بود که در مراسم تشییع مصطفی اسکویی بارها به آن اشاره شد. مبحثی که از نظر پارسایی نکته ای مهم و اساسی و موثر برای حل بسیاری از مسایل است.

*آیا امکاناتی در اختیار مرکز هنرهای نمایشی است که به پیشنهاداتی نظیر آن چه که در مراسم تشییع استاد اسکویی مطرح شد، عمل کند؟ پیشنهاداتی مثل در اختیار قراردادن امکاناتی برای تدریس پیشکسوتان؟

_ الان که مرکز هنرهای نمایشی برای امور جاری خودش به سختی تلاش می کنم اما به نظر می رسد که مباحثی که آقای ایرج راد داشتند به امر پژوهش و آموزش اشاره داشت اگر بخواهید ارزیابی کنید به لحاظ کیفی سطح آموزشی ما قابل قبول نیست. در شهرستان ها هم که آموزش زیر صفر است. اما ارزیابی ها و برآوردهای مالی جدی در این زمینه در دستور کار تئاتر کشور قرار ندارد.

* نمی خواهد هم قرار بگیرید؟

_ چرا . من فکر می کنم اگر ما بنیه علمی و پژوهشی کشور را تقویت کنیم، خیلی از بحران ها و کمبودهایی که امروز متوجه تئاتر کشور است برطرف می شود. در شرایط حاضر همه بودجه تئاتر کشور صرف هزینه های تولیدی و حقوق کارکنان می شود. اگر بشود برای اعتبارات سال 85 به بعد ضمن ارتقای بودجه تئاتر کشور سهم قابل توجهی را به امر پژوهش و بنیه علمی اختصاص دهیم آنگاه این ضرورت پیش خواهد آمد که اساتیدی نظیر مرحوم اسکویی و هنرمندان دیگری که در حال حاضر در حال فعالیت هستند ، مورد حمایت قرار بگیرند و از این طریق دستگاه های آموزشی و پژوهشی را چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی فعال کرد و در واقع تئاتر را به سطح شایسته و پژوهشی خودش نزدیک کرد.

* در حال حاضر بودجه و امکانات مالی مرکز در چه وضعیتی است؟

_در حال حاضر 2 میلیارد و هشتصد میلیون تومان اعتبار سالانه برای فعالیت های خودش در اختیار دارد که بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون تومان صرف حقوق کارکنان در مرکز هنرهای نمایشی و تالار های وابسته می شود. یعنی چیزی در حدود یک میلیارد و ششصد میلیون تومان برای تولید تئاتر، در شهرستان ها ، گروه های خارجی ، فصلنامه ها ، جشنواره ها و مسایلی از این دست است. ما در سال بالغ بر سه جشنواره سراسری داریم آیینی-سنتی ، عروسکی و فجر .به اضافه 30 جشنواره استانی داریم و بالغ بر 450 انجمن نمایشی داریم . اگر قرار باشد به هر انجمن نمایش در کشور فقط در سال یک میلیون نومان بدهیم 450 میلیون تومان سهم انجمن های نمایش خواهد بود. اگر قرار باشد پول تولید تئاتر های حرفه ای را بپردازیم باید بین 600 تا 800 میلیون تومان لحاظ کنیم. اگر بخواهیم هر کدام از این جشنواره ها را برگزار کنیم با رعایت صرفه جویی باید بین 300 تا 400 میلیون تومان صرف شود. این فقری است که گریبان تئاتر کشور و مدیران و دست اندرکاران آن شده است. برای بودجه سال 85 ما تمهیداتی فراهم کرده ایم که در واقع بتوانیم از طریق رایزنی هایی که انجام شده بودجه تئاتر کشور را افزایش دهیم. اما در شرایط حاضر تئاتر کشور حتی برای فعالیت های ضروری خودش حدودا یک میلیارد تومان کسر بودجه دارد. ما در تلاش هستیم که بتوانیم این اعتبار را کسب کنیم . اما برای این که یک شرایط ایده آل را به این سرعت فراهم کنیم احتیاج به زمان داریم . من از خانواده محترم تئاتر ، هنرمندان گرامی ، دست اندرکاران و کارمندان تقاضا کرده ام برای این که به شرایط قابل قبولی دست پیدا کنیم با مرکز هنرهای نمایشی همدلی و همراهی کنند. تا این مشکل که مشکل تئاتر کشور است نه مشکل یک مدیر مرتفع شود. این مشکل ریشه دار است و به سال های دور به بیست و اند سال است که سفره تئاتر کشور را آن قدر کوچک و محدود تعریف کرده اند که امروز در واقع گریبان هر مدیری را می گیرد. اما من به عنوان مدیری که از خانواده تئاتر بیرون آمدم و به اهالی تئاتر ایمان دارم فکر می کنم اگر دوستان مجالی بدهند تا بشود تغییری در ساختار بودجه و ساختار تشکیلاتی مرکز به وجود آورد چشم اندازی که دوستان قبل از من طراحی کرده اندقابل دسترسی است، به گونه ای که ما بیشتر از این شرمنده دوستان نباشیم.

*در این میان و با توجه به این کمبود بودجه ها آیا تا به حال به جذب اسپانسر و کمک های مردم در تئاتر توجه شده است؟

_ من اگر شان فرهنگی در تئاتر به واسطه جذب مسایل مادی حفظ شود صد در صد با اسپانسر موافق هستم و به نظر می رسد بنیه مالی تئاتر آن قدر زیاد نیست که بتوانیم به تمام درخواست ها رسیدگی کنیم لذ سفره تئاتر کشور را آن قدر کوچک و محدود تعریف کرده اند که امروز گریبان هر مدیری را می گیرد.
اگر بشود به گونه ای جذب مالی شود که وجهه تئاتر لطمه نخورد کمک بسیار موثری است برای توسعه و ارتقای آن.

*این موافقت از طرف شما به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی است ؟

_ من به عنوان هنرمندی که مدیریت تئاتر را پذیرفته ام و قرار نیست چشمم را بر روی حقایق ببندم فکر می کنم اسپانسر و جذب منابع مالی برای توسعه و اعتلای تئاتر بسیار اهمیت دارد.

* یعنی با توجه به این مسایل آیا شما امیدوارید که جشنواره ها در سال آینده برگزار شود؟

_ من فکر می کنم حداقل کاری که می شود در جهت اعتلای تئاتر کشور کرد این است که این چند جشنواره که هر کدام به گونه های مختلف تئاتری دارد، برگزار شود. جشنواره آیینی-سنتی که گرایش جدی به نمایش های ایرانی و گونه کمدی دارد و تئاتر عروسکی که می شود گفت تاکنون مهجور بوده است و تئاتر فجر که بنیه تئاتر ملی ما است برگزار شود.
جشنواره های عروسکی و آینی سنتی را حتما در سال آینده با تخصیص یک اعتبار مناسب بین اردیبهشت و مهر سال آینده برگزار خواهیم کرد. من در همین جا از تلاش های انجام شده در این دو ستاد و هنرمندانی که وقتی از آنها ضایع شد عذرخوهی می کنم و امیدوارم بتوان با برگزاری هر چه بهتر این دو جشنواره در فرصت مناسب از هنرمندان این دو عرصه دلجویی کرد.

*و این دو جشنواره همزمان برگزار خواهد شد؟

_ خیر . هرکدام به صورت جداگانه و مستقل. مگر دلایل کافی برای همزمانی وجود داشته باشد.

* جشنواره عروسکی به صورت بین المللی برگزار می شود؟ عقبگرد که نخواهیم داشت؟

_ حتما . به دلیل دغدغه تئاتری که در وجودم هست و با توجه به این که ما برای محدود کردن نیامدیم. ما ضمن تعریفی که برای توسعه در تئاتر کشور هستیم به رشد و اعتلای تئاتر نیز باید فکر کنیم. چون به نظرم رشد و توسعه دو مقوله ای است که باید در کنار هم قرار بگیرند. صرف توسعه تئاتر را به سامان نخواهد رساند. ان شاالله بتوانیم در شرایط ایده آلی به مسئله تئاتر بپردازیم. من هم بار سنگینی را بر دوش گرفته ام و فکر می کنم تشویق اهالی تئاتر سبب شد که این بار را بر دوش بگیرم. امیدوارم این تشویق و همدلی کمک کند بحران های حوزه تئاتر برطرف شود و تئاتر در جایگاه شایسته خودش قرار بگیرد.

* برای این رشد و توسعه در تئاتر دیگر چه مسایلی را در نظر گرفته اید؟

_مسئله پژوهش نیز که تاکنون مورد توجه نبوده باید به آن توجه کرد . شهرستان ها تا به حال در دستور کار نبوده اند. من خودم چون یک شهرستانی ام و زخمی این کار، می فهمم که در یک شهرستان با چه مصیبتی تئاتر بر روی صحنه می آید. اگر حمل بر شعار و خودستایی نباشد در این دوره کارهایی که دیگران توجه نکرده اند و در دستور کار نبوده است ما به طور جدی به آن توجه می کنیم، حالا طرح تازه بماند.