گزارشی از کارگاه بازیگری رضا کیانیان در تالار مولوی

ناصر حبیبیان:
کارگاه بازیگری رضا کیانیان به همت انجمن اسلامی دانشکده هنرهای زیبا از 29 آبان تا 4 آذر ماه در تالار اصلی مولوی با حضور 22 تن از دانشجویان رشته نمایش برگزار شد.
کیانیان که قرار بود ابتدا قسمتی از تجربه‌های شخصی‌اش را به دانشجویان انتقال دهد، قبل از هر چیز برای شرکت‌کنندگان چوب‌های 5/1 متری تهیه کرد و در اختیار آنان گذاشت و از آن‌ها خواست که تا آخر تمرین‌ها، آن‌ها را از خود جدا نکنند.
تاکید کیانیان بیشتر بر توجه بود. آن طور که خود در کتاب تحلیل بازیگری‌اش می‌نویسند:«مکانیزم بیرونی خلاقیت هنری، دیدن و انتخاب کردن است. مهم دیدن است و مهم‌تر از آن انتخاب کردن.» آشنایی‌زدایی از حرکات و عادات روزمره و زدودن حشو و زواید ظاهری اعمال و موقعیت‌ها و در عین حال رسیدن به ذات و جوهر عمل و موقعیت.
از جالب‌ترین قسمت‌های کارگاه تابلوسازی بود. کیانیان از دانشجویان می‌خواست تابلویی را که از قبل معلوم نبود را به کمک هم کامل کنند. این کار او رفته رفته به یک بازی هیجان‌انگیز و مهیج تبدیل شد. چرا که در تعریف او مکانیزم بازیگری بر این اساس است. او معتقد است:
«میان دستور دادن ذهن و عمل کردن بدن یک فاصله زمانی هست که صرف فکر کردن به چگونگی عمل می‌شود. بازیگر باید این فاصله زمانی را نابود کند. بازیگر باید بخواهد و بدن بلافاصله عمل کند، فاصله خواستن و شدن باید از بین برود. این است مکانیزم بازیگری.»
قسمت‌ پایانی هر تمرین با ده دقیقه گفت‌وگو می‌گذشت؛ راجع به تحلیل تمرین‌ها و یا سوالاتی که از وی در خلال صحبت‌هایش می‌شد.
مجتبی اسماعیل‌زاده از شرکت کنندگان در این کارگاه درباره کیفیت برگزاری کارگاه گفت:«کار آقای کیانیان پیرو سبک بازی‌ای است که خودش انتخاب کرده است. او سعی می‌کند بازیگران را از بازی غریزی بیرون بکشد و سیستمی آگاهانه و براساس اصول و تکنیک ارائه کند، که این صرفاً با خواندن کتاب یا دیدن فیلم و تئاتر قابل درک نیست و حتماً نیاز به استاد دارد.»
اسماعیل‌زاده ادامه داد:«پالایش بازی از حشو و اضافاتی که دارد از خصیصه‌های متداکتینگ است که آقای کیانیان سعی کرد در این سبک روی این خصیصه بیشتر از بقیه تاکید کند و این به عقیده من یک ورسیون پیشرفته از کارگاه بدن و ذهن بود که فقط در کار گروهی معرفی می‌شود نه کار شخصی و البته هر تئاتری یک کار گروهی است.»
آرش تنهایی مسئول برگزاری کارگاه که در پایان آخرین تمرین به رسم هدیه تابلوی نقاشی خود را از طرف همه به کیانیان هدیه داد گفت:«این از علائق بچه‌های هنرهای زیبا بود که یک ورک‌شاپ با آقای کیانیان داشته باشند و من از زمان مسئولیتم به عنوان دبیر انجمن پیگیر آن بودم.»
تنهایی راجع به انتخاب کیانیان و نحوه شکل‌گیری کارگاه اضافه کرد:«انتخاب وی اول به دلیل موقعیت او در بازیگری و بعد به خاطر پژوهش و تالیفات او در این زمینه بود. به خواست آقای کیانیان می‌بایست تعداد محدودی شرکت کننده داشته باشیم و ما ناگزیر بودیم دانشجویان گرایش‌های بازیگری ترم‌های بالاتر که این امکان برایشان بعد از این کمتر وجود داشت را در اولویت قرار بدهیم. به هر ترتیب کلاس طوری برگزار شد که هم آقای کیانیان خیلی راضی بود و هم بچه‌ها.»