ثبت تعزیه ایرانی در یونسکو ناتمام ماند

جام جم آنلاین: پرونده تعزیه برای ثبت در فهرست میراث جهانی از سوی یونسکو به ایران ارجاع داده شد تا پس از پرونده نوروز ، دومین پرونده ثبتی کشورمان به عنوان میراث شفاهی ملی ، با علامت ورود ممنوع روبه رو شود.
نقص پرونده های ارسالی به یونسکو مهمترین علت عدم ثبت این آثار در فهرست شاهکارهای شفاهی و ناملموس دنیا به شمار می رود اما آیا تکمیل یک پرونده بومی برای ثبت در فهرست میراث جهانی از سوی متولیان داخلی امری غیرممکن به شمار می رود؟ این پرسشی است که این روزها دغدغه بسیاری از دوستداران این حوزه فرهنگی شده است.
محمد میرشکرایی ، رئیس پژوهشکده مردم شناسی و مسوول جمع آوری پرونده ثبتی نوروز که این روزها برای تجدیدنظر یونسکو در رای صادره درخصوص نوروز تلاش می کند و می خواهد فرصت دیگری برای تکمیل پرونده به ایران داده شود ، تنها با بیان این جملات از کنار فرصت از دست رفته ایران ، آن هم در سال 1384 می گذرد: مرکز هنرهای نمایشی ، پرونده تعزیه را پیگیری نکرده است اگر این پرونده از سوی آنها آماده می شد ، می توانستیم در کنار نوروز ، پرونده تعزیه را هم در یونسکو مطرح کنیم ولی این کار تا 2 سال دیگر به تعویق افتاد. مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم پیگیری و تهیه پرونده تعزیه را برعهده داشته که به دلایل نامشخصی این پرونده در زمان مقرر به یونسکو ارائه نشده است.
اما حسین پارسایی ، مدیر اداره هنرهای نمایشی پس از گفته های رئیس پژوهشکده مردم شناسی مبنی بر کوتاهی مرکز هنرهای نمایشی در تکمیل و ارسال بموقع پرونده تعزیه ، از تکمیل نواقص پرونده تعزیه برای ارسال مجدد آن به یونسکو خبر می دهد. او می گوید: پرونده تعزیه برای ثبت در بخش شاهکارهای ادبی یونسکو احتیاج به اطلاعات بیشتر داشت و نقایصی در آن به چشم می خوردبه همین دلیل طی مکاتباتی با یونسکو ، درخواست ارجاع پرونده به ایران و تکمیل مجدد اطلاعات آن را کردیم که خوشبختانه از سوی یونسکو موافقت شده است.
به گزارش ایسنا ، پیش از این فاطمه فراهانی مسوول کمیته فرهنگی - هنری یونسکو خبر از جلسه نهایی این مرکز برای بررسی پرونده های تعزیه و نوروز در ماه نوامبر داده بود. ترکیه امسال «رقص سماع» را با نام کشورش در فهرست جهانی یونسکو ثبت کرد و کشورهای دیگر همسایه ایران نیز هر یک به نوعی درصدد ثبت شاهکارهای شفاهی هستند که هر یک به نوعی متعلق به فرهنگ ایرانی است. این روزها انگار باید تنها منتظر ماند و دید که نقص پرونده های ارسالی ما به یونسکو چه وقت رفع می شود.